Οι «δύο ψυχές» της ΝΔ έχουν πολλάκις αποκαλυφθεί, σε κρίσιμες και οριακές καταστάσεις, που ιδεολογικές προτεραιότητες ή και προσωπικές πολιτικές στοχεύσεις συγκρούνται. Οι «σκληροπυρηνικοί» του κυβερνώντος κόμματος, που συγκεντρώνονται γύρω από τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, έχουν δείξει αρκετές φορές να ασκούν πιέσεις προς το Μέγαρο Μαξίμου, αναγκάζοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να βάζει διαρκώς νερό στο κρασί του.
Το είδαμε στο προσφυγικό: ο πρωθυπουργός ξεκίνησε την θητεία του υλοποιώντας την προσφυγική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ –έστω και με καθυστέρηση δύο μηνών, που διαμόρφωσε μία αβίωτη κατάσταση στη Μόρια και αλλού. Όμως, πριν αλέκτορα φωνήσαι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναγκάστηκε να στρίψει το τιμόνι δεξιά, αμφισβητώντας στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα ως προς την εξέταση των αιτήσεων ασύλου, αλλά και υιοθετώντας νέα κυβερνητική γραμμή: ότι, δηλαδή, το πρόβλημα είναι δήθεν μεταναστευτικό και όχι προσφυγικό. Είχαν παρεμβληθεί οι παρεμβάσεις και οι πιέσεις των «ακραίων» της ΝΔ για «πολιτική αποτροπής» και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Το είδαμε στο Μακεδονικό: ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να δείξει ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεσμεύει τη χώρα και να γυρίσει σελίδα σε σχέση με τις προεκλογικές πομφόλυγες –χωρίς, βεβαίως, αυτό να σημαίνει ότι απαλλάσσεται από την ευθύνη υιοθέτησης ακροδεξιού λαϊκισμού για το Μακεδονικό επειδή τώρα προσπαθεί να κάνει τη στροφή. Όμως, επειδή οι «ακραίοι» ονειρεύονται ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και ουδόλως ενδιαφέρονται για το αν η σταθερότητα στα Βαλκάνια υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα της Ελλάδας, ο πρωθυπουργός αναγκάζεται σε «αφωνία» και η Ελλάδα είναι απούσα από τις εξελίξεις και τις διεργασίες για τα Βαλκάνια –ενώ θα έπρεπε να είναι η πρώτη που θα έχει άποψη εντός Ε.Ε. για τα τεκταινόμενα στην βαλκανική χερσόνησο.
Το βλέπουμε τώρα και στη Novartis: ο Κυριάκος Μητσοτάκης «σύρθηκε» σε μία αίτηση εξαίρεσης των κκ. Τζανακόπουλου και Πολάκη, κατόπιν υπόγειας συμπαιγνίας των «σαμαρικών» της επιτροπής με το ΚΙΝΑΛ, που ανέλαβε τη «βρόμικη δουλειά». Τώρα, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι αδιέξοδη, η πλειψοηφία δίνει το ρεβανσιστικό μήνυμα ότι εφεξής θα αποφασίζει ακόμη και για την εκπροσώπηση της μειοψηφίας, ενώ οι «σαμαρικοί» ήδη βλέπουν όνειρα με την «φρουρά» της Βουλής να βγάζει σηκωτούς τα δύο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από την αίθουσα της συνεδρίασης.
Σε κάθε μείζον θέμα, ο πρωθυπουργός είτε αναγκάζεται να βάλει νερό στο κρασί του, είτε να αλλάξει την αρχική στάση του, υποτασσόμενος στις εσωκομματικές και πολιτικές πιέσεις. Με τον τρόπο αυτό και αναβάλλοντας ένα εσωκομματικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αφενός ανοίγει ολοένα και περισσότερο τις ορέξεις των «ακραίων» για συνδιαμόρφωση της κυβερνητικής πολιτικής, αφετέρου αναλαμβάνει ένα τεράστιο προσωπικό ρίσκο: να βρει τους «σαμαρικούς» και τους λοιπούς «ακραίους» μπροστά του όταν ο ίδιος θα βρίσκεται σε στιγμές αδυναμίας.
Με άλλα λόγια, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφεύγει να «τρίξει τα δόντια» στους «ακραίους» τώρα που είναι πολιτικά πανίσχυρος και διάγει ακόμη την περίοδο χάριτος της κυβέρνησής του, αργότερα που η κυβέρνηση θα πάρει –μοιραία, όπως όλες- την κάτω βόλτα, δε θα μπορεί να τα βάλει με τους «ακραίους». Ακόμη κι αν τότε το θέλει.
