Παίζοντας με τη φωτιά των Εξαρχείων

Ενα από τα θέματα που η ΝΔ και τα φιλικά της ΜΜΕ χρησιμοποίησαν ως πολιορκητικό κριό για να οικοδομήσουν το αφήγημα του «νόμου και της τάξης» κατά του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το περίφημο «άβατο των Εξαρχείων». Τι κι αν η κατάσταση στα Εξάρχεια ήταν καλύτερη από πριν; Τι κι αν μόνο επί ΣΥΡΙΖΑ είχαν διεξαχθεί αστυνομικές επιχειρήσεις που χτυπούσαν το πρόβλημα στην καρδιά του -ήτοι στους παράγοντες του οργανωμένου εγκλήματος και τους ναρκεμπόρους; Η ΝΔ εργαλειοποίησε την -υπαρκτή, πάντως- ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης περιοχής του κέντρου της Αθήνας προκειμένου να αλιεύσει ψήφους από τους «νοικοκυραίους» και να ξαναζεστάνει για μία ακόμη φορά το… ήδη ξαναζεσταμένο φαγητό περί «ανοχής» του ΣΥΡΙΖΑ στη βία, τις κουκούλες και τις μολότοφ. 

Οπως συμβαίνει στο προσφυγικό και στην οικονομία, έτσι και στα Εξάρχεια η κυβέρνηση έχει έρθει αντιμέτωπη με όσα έλεγε ως αντιπολίτευση. Τα λούζεται, παναπεί. 

Ως εκ τούτου, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που πραγματοποιεί καθημερινή επίδειξη «ζήλου» από την ημέρα που εγκαταστάθηκε στο κτήριο της λεωφόρου Κατεχάκη, έχει στοχοποιήσει τα Εξάρχεια. 

Στην αρχή, ήταν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που «ξεσπιτώθηκαν» από τις καταλήψεις της Σπυρίδωνος Τρικούπη. Ήταν η μωρομάνα με το παιδί της στην αγκαλιά, αλλά και το προσφυγάκι που έμπαινε κλαίγοντας στην κλούβα της Αστυνομίας κρατώντας μία κούκλα -τη μόνη περιουσία του. 

Λίγες μέρες νωρίτερα, αλλά και αμέσως μετά, ήταν η έντονη παρουσία της Αστυνομίας και η ρίψη μολότοφ ως εάν να πρόκειται για χημική «βροχή». Και, προχθές, ήταν η αναίτια διάλυση μίας γιορτής που λάμβανε χώρα στην πλατεία Εξαρχείων. Ένα συγκρότημα έπαιζε μουσική την ώρα που περαστικοί, θαμώνες, οικογένειες και ζευγαράκια χάζευαν τους νέους τίτλους σε ένα υπαίθριο παζάρι βιβλίων, ψωνίζοντας ό,τι τους έκανε εντύπωση. Τότε, τα ΜΑΤ κυριολεκτικά εισέβαλαν στην πλατεία, προσπαθώντας να την «καταλάβουν». Έριξαν τόνους χημικά, διέλυσαν το παζάρι βιβλίου (!), διέκοψαν και τη συναυλία. 

Ολα τα παραπάνω, αλλά και η επανεμφανιζόμενη ροπή των ΜΑΤ και της Αστυνομίας προς την αναιτιολόγητη βία, έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ στην περιοχή των Εξαρχείων. Από τη μια η στάση των ίδιων των αστυνομικών, από την άλλη κάποιοι ψίθυροι για «αντίποινα» που ακούγονται από θερμοκέφαλους της πλατείας, φέρνουν στο προσκήνιο για μία ακόμη φορά την πολλάκις επιβεβαιωμένη διαπίστωση: ότι υπάρχουν φορές που η πολιτική κατευνασμού είναι πολύ πιο αποτελεσματική από τα «γιουρούσια» των ΜΑΤ. Συν τοις άλλοις, σχεδόν κάθε φορά που κυβερνά η Δεξιά, κάποιος πέφτει νεκρός από σφαίρα αστυνομικού στα Εξάρχεια. Επειδή, λοιπόν, η ατμόσφαιρα αρχίζει ήδη να μυρίζει μπαρούτι και το δόγμα του υπουργού συνιστά παιχνίδι με τη φωτιά, ας το αναθεωρήσει προτού να είναι αργά. Γιατί, όπως έδειξε κι ο Δεκέμβρης του 2008: πρώτον, το κακό δεν αργεί να γίνει. Και, δεύτερον, αν τα Εξάρχεια πάρουν φωτιά, τότε ουδείς μπορεί να προβλέψει τη συνέχεια.