Η βαθιά απέχθεια της ΝΔ προς τη λαϊκή ετυμηγορία

Στην περίοδο της διακυβέρνησης των «αρίστων» της ΝΔ (άντε και με την υποστήριξη αρκετών «τεχνοκρατών») η διγλωσσία πάει σύννεφο. Κάτι που ουδόλως ξενίζει ή προκαλεί την αγανάκτηση των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ και των ιστοσελίδων, που από την 8η Ιουλίου 2019, τα βρίσκουν όλα ρόδινα και καλά καμωμένα… Το ίδιο ισχύει με τα προβλεπόμενα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, στο νομοσχέδιο για το, όπως παραπλανητικά ονομάζεται, «επιτελικό κράτος», ορθότερα το «γαλάζιο» ή το «κράτος των κομματικών φίλων».

Σε ό,τι λοιπόν αφορά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, η κυβέρνηση επιχειρεί την αποδόμηση όλων των θετικών στοιχείων του «Κλεισθένη» -ενός νομοθετήματος που σίγουρα επιδέχεται θετικών μεταρρυθμίσεων, ωστόσο ξεχώριζε για ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό του. Την εισαγωγή της απλής αναλογικής. Μιας πραγματικής τομής δημοκρατίας στην τοπική διακυβέρνηση – μεταρρύθμιση στην κατεύθυνση της εμβάθυνσης της τοπικής δημοκρατίας, που ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις των καιρών, που δεν είναι άλλες από την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εμπλοκή των πολιτών και των τοπικών κοινωνιών στην τοπική διακυβέρνηση, το πρώτο επίπεδο μιας γνήσιας αποκέντρωσης της εξουσίας.

«Τοπική δημοκρατία», «λαϊκή συμμετοχή», «απλή αναλογική»: έννοιες που φυσικά προκαλούν την πολιτική αλλεργία της ΝΔ. Εξ ου και η συστηματική προσπάθειά της, για την αποδόμηση, εν τοις πράγμασι, της απλής αναλογικής. Μια ενέργεια, που, πέραν των άλλων, συνιστά, όπως έχει επισημανθεί από πολλές πλευρές, τέως αλλά και εν ενεργεία αυτοδιοικητικούς λειτουργούς, ακύρωση της νωπής έκφρασης της λαϊκής ετυμηγορίας! Οι προωθούμενες με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αλλαγές καθιστούν Δήμους και Περιφέρειες ομήρους μιας δημαρχοκεντρικής και περιφερειαρχοκεντρικής αντίληψης άσκησης της τοπικής εξουσίας –μακριά από τα συλλογικά όργανα, μακριά από κάθε είδους έννοια συναπόφασης, συναντίληψης, συνεργασίας, συναίνεσης.

Στο όνομα μιας δήθεν «κυβερνησιμότητας», οι αλλαγές αυτές οικοδομούν ψεύτικες πλειοψηφίες, τις οποίες δεν έχουν επιλέξει οι πολίτες! Δημιουργούν κλειστές δομές, με όρους αδιαφάνειας, μακριά από τον δημόσιο έλεγχο. Πρόκειται για ένα παλιό μοντέλο άσκησης εξουσίας, χωρίς προγραμματικές συγκλίσεις, χωρίς συναινέσεις, χωρίς δημόσιες δεσμεύσεις των παρατάξεων, με την περιθωριοποίηση  συλλογικών οργάνων όπως το Περιφερειακό και το Δημοτικό Συμβούλιο. Ένα μοντέλο συμφωνιών πίσω από κλειστές  πόρτες, παρασκηνιακών παζαριών, μακριά από τις τοπικές κοινωνίες και τις ανάγκες τους. Όταν το «χθες» παριστάνει το «νέο», προσπαθώντας να κρύψει την αλήθεια: την βαθιά απέχθεια στην λαϊκή ετυμηγορία…

Της Ελένης Τσερεζόλε