Σημαντικός ο σχεδιασμός για φορολογική κλίμακα με πολλά κλιμάκια

Έτσι, αν, τελικά, η κυβέρνηση οριστικοποιήσει την απόφασή της αυτή, θα σταματήσει το φορολογικό σοκ που προκαλούσε στους φορολογούμενους τα τελευταία δέκα, κυρίως, χρόνια, το χαώδες εύρος μεταξύ των φορολογικών κλιμακίων και των οριακών φορολογικών συντελεστών, διότι τα λίγα φορολογικά κλιμάκια και η μη μόνιμη πρόβλεψη για τιμαριθμική αναπροσαρμογή κλιμακίων είναι φορομπηχτικά.
Σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία και σωστή φορολογική πολιτική, μία προοδευτικότερη και δίκαιη φορολογική κλίμακα πρέπει έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
Πρώτον, να έχει όσο το δυνατόν περισσότερα φορολογικά κλιμάκια.
Δεύτερον, να σταματήσει η αρρυθμία και η αυθαιρεσία που παρατηρείται χρόνια τώρα στο εύρος των φορολογικών κλιμακίων και των φορολογικών συντελεστών. Το ορθότερον είναι οι οριακοί φορολογικοί συντελεστές, με την αύξηση του εισοδήματος, να μεταβάλλονται κατά τις ίδιες ποσοστιαίες μονάδες και το εύρος των κλιμακίων να μεταβάλλεται κατά τον ίδιο ρυθμό. Αυτό το χαώδες εύρος μεταξύ των φορολογικών κλιμακίων και των οριακών φορολογικών συντελεστών πέρα από άδικο, προκαλεί και πρόσθετους τρόπους για φοροδιαφυγή, μετά την απότομη μετάταξη εισοδημάτων σε κλιμάκια και συντελεστές που δεν δικαιώνουν τη ανάλογη φοροδοτική ικανότητα. Επίσης, η αναπροσαρμογή των φορολογικών κλιμακίων με αμετάβλητους τους οριακούς φορολογικούς συντελεστές συνεπάγεται διατήρηση των μέσων φορολογικών συντελεστών στο ίδιο ακριβώς ύψος με εκείνο της προηγούμενης κλίμακας!
Τρίτον, η τιμαριθμική αναπροσαρμογή της φορολογικής κλίμακας έχει μόνο ευνοϊκές επιπτώσεις στους εργατοϋπαλλήλους και την οικονομία και διευκολύνει την άσκηση οικονομικής πολιτικής με συνδυασμό φορολογικής και εισοδηματικής πολιτικής.
Τέταρτον, πρέπει, επιτέλους, να αποφασισθεί μια σωστή πολιτική στο θέμα της έκπτωσης δαπανών. Το ορθόν είναι να θεσμοθετηθεί ένα μόνιμο αφορολόγητο όριο για λόγους φορολογικής δικαιοσύνης, αλλά και για την αντιμετώπιση του εφιαλτικού δημογραφικού προβλήματος.
Είναι προφανές ότι όλα αυτά που προτείνουμε αποτελούν «κόκκινο πανί» για όλες τις κυβερνήσεις, αφού συνεπάγονται βραχυπρόθεσμα σημαντικό κόστος.