Γράφει η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ
Κατά τη διάρκεια όλης αυτής της προεκλογικής αλλά και μετεκλογικής ταυτόχρονα περιόδου, ακούμε σχεδόν όλα τα κόμματα να επιχειρηματολογούν γύρω από τη «μεσαία τάξη» και να προσπαθούν να την πείσουν. Ωστόσο, είναι ένα συμπαγές κοινωνικό σύνολο αυτή η
περιβόητη μεσαία τάξη; Όχι, δεν είναι.
Σαφώς, η πλειοψηφία όσων αποτελούν τη μεσαία τάξη, σήκωσαν στις πλάτες τους την ίδια την ύπαρξη του κοινωνικού κράτους που μέχρι το 2015 φυτοζωούσε χτυπημένο από νεοφιλελεύθερες πολιτικές των συγκυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Οι άνθρωποι αυτοί καταλαβαίνουν ότι αν η χώρα συνέχιζε την πορεία που είχε ως το 2014 δεν θα έπαιρναν σύνταξη ποτέ και δεν θα είχαν δωρεάν δημόσια υγεία για εκείνους και για τις οικογένειές τους. Έβλεπαν τα παιδιά τους άνεργα, στην καλύτερη περίπτωση να μεγαλώνουν στο ίδιο παιδικό δωμάτιο και στη χειρότερη να φεύγουν για το εξωτερικό.
Η πλειοψηφία της μεσαίας τάξης λοιπόν, θέλει να μειωθεί ο ΕΝΦΙΑ, θέλει να πληρώνει μικρότερη προκαταβολή φόρου, θέλει να αυξηθεί ο συντελεστής αποσβέσεων, για να έχει μεγαλύτερη ρευστότητα και μεγαλύτερη ελευθερία οικονομικών κινήσεων. Αιτήματα λογικά και πλέον με τη χώρα εκτός μνημονίου, απολύτως εφικτά για μια κυβέρνηση που θέλει να ενεργήσει έτσι ώστε να στηρίξει την επιχειρηματικότητα των μικρομεσαίων πρώτα, και ύστερα τις μεγάλες πολυεθνικές.
Αυτοί οι άνθρωποι προφανώς βιώνουν την κόπωση εκείνων που έδωσαν κάτι παραπάνω στην κρίση. Αυτοί ακριβώς αντιλαμβάνονται ότι ενδεχόμενη επιστροφή σε πολιτικές προ του 2015 θα είναι καταστροφικές για την οικονομία και για τις μικρές επιχειρήσεις.
Δεν θέλουν να μειωθεί η φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων κάτω από την δική τους όπως προτείνει η ΝΔ γιατί ξέρουν ότι θα καταστραφούν αφού δεν θα μπορούν να ανταγωνιστούν την πολυεθνική. Ο μηχανικός δεν θα μπορεί σε καμία περίπτωση να ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις μια μεγάλη κατασκευαστική όπως κι ένας δικηγόρος δεν θα μπορεί να παλέψει για τη θέση του στην αγορά απέναντι σε μια τεράστια δικηγορική εταιρία.
Αυτή η μεσαία τάξη, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κεφαλαιοποιεί τις θυσίες της ενώ σε αντίθετη περίπτωση κάνει άλλη μια βουτιά στην αβεβαιότητα που θα θυμίσει άλλες, ζοφερές εποχές. Ας μην τσουβαλιάζουμε τη μεσαία τάξη λοιπόν, δεν ανήκουν όλοι στην κατηγορία που συνδιαλέγεται με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και έχει αλλεργία στους ελέγχους του ΣΔΟΕ και του ΣΕΠΕ…
