ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κάνει την αυτοκριτική του για τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης όσο και για τις εσφαλμένες εκτιμήσεις του. Και σίγουρα δεν είναι και η τελευταία φορά.
Τις προηγούμενες ημέρες είχαμε λοιπόν ένα ακόμη καθυστερημένο mea culpa από το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, το οποίο αξιολογώντας το πρόγραμμα της Ελλάδας, παραδέχθηκε ότι είχε σημαντικές αστοχίες και παραλείψεις, υπερβολική δημοσιονομική προσαρμογή και υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις για την επιτυχία των μέτρων λιτότητας. Το Ταμείο παραδέχθηκε για πολλοστή φορά ότι φτωχοποίησε μια ολόκληρη χώρα για να διασώσει τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες που ήταν εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος, ενώ προκάλεσε δραματική απώλεια 25% του εθνικού πλούτου και βύθισε τον λαό μας στην ύφεση και την ανεργία. Το Ταμείο παραδέχθηκε επίσης πως το PSI ήταν ένας αποτυχημένος μηχανισμός κουρέματος χρέους.
Τα λάθη τους, προκάλεσαν τα πάθη μας. Ήδη από το 2010, όταν το ΔΝΤ αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την χώρα μας με ποσό μεγαλύτερο από αυτό που αντιστοιχούσε («exceptional access»), θα έπρεπε να είχε προηγηθεί η αναδιάρθρωση χρέους. Η αναδιάρθρωση δεν έγινε.
Οι προβλέψεις τους έπεσαν έξω πολλές φορές. Το ΔΝΤ προέβλεψε ότι τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα φτάσουν τα 50 δισ. ευρώ από τα 12,5 δισ. που αρχικά είχαν υπολογιστεί, ενώ οι επίσης αισιόδοξες προβλέψεις για την ανάπτυξη αναθεωρήθηκαν μόνον όταν είχαν περάσει περισσότεροι από 18 μήνες από την αρχή του προγράμματος.
Παράλληλα, το 2010 εκτιμούσαν ότι η ανεργία θα ήταν 12,1% αλλά έφτασε στο 12,6%, το 2011 υπολόγιζαν ανεργία στο 14,6% αλλά έφτασε στο 17,7%, ενώ για το 2012 η πρόβλεψή τους ήταν 14,8% και σκαρφάλωσε στο 24,4%. Στην τριετία του Μνημονίου, 2010 – 2013, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 806.803 άτομα, ενώ ο αριθμός των ανέργων τον Ιανουάριο του 2013 έφτασε σε 1.348.000 άτομα.
Το 2013, ο τέως επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Ολιβιέ Μπλανσάρ, παραδέχθηκε σε 43σέλιδη μελέτη του με τίτλο «Τα λάθη των προγνωστικών ανάπτυξης και οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές», ότι εξαιτίας ενός λανθασμένου συντελεστή («πολλαπλασιαστή») επέβαλε πολύ μεγαλύτερη λιτότητα (περικοπές σε μισθούς στο Δημόσιο, συντάξεων κ.λπ.) σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, με αποτέλεσμα να υπάρξει πολύ μεγαλύτερη πτώση της εσωτερικής ζήτησης.
Το 2015, σε μία ακόμη μελέτη, το Ταμείο παραδέχεται ότι ήταν λάθος η μη συμπερίληψη της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους στο πρόγραμμα του 2010 ως προϋπόθεση για τη βιωσιμότητά του.
Και ενώ μέχρι το 2015 το ΔΝΤ παραήταν αισιόδοξο και έπεφτε έξω μετά το 2015, αναθεωρούσε τις προβλέψεις για την ανάπτυξη προς τα κάτω. Ενδεικτικά σε σχετική έκθεση του τον Οκτώβριο του 2017, το Ταμείο εκτιμούσε πως το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας για το 2017 θα ήταν στο 1,696% του ΑΕΠ. Τελικά, η Eurostat ανακοίνωσε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα της χώρας μας το 2017 ανήλθε στο 4,2% (χωρίς να υπολογίζεται το κοινωνικό μέρισμα). Η πρόβλεψη του Ταμείου για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2018 ήταν αρχικά στο 2,9%, ανέβηκε στο 3,5%, ωστόσο τελικά το πλεόνασμα έφτασε στο 4,4%.
Το εντυπωσιακό είναι πως η Νέα Δημοκρατία μέχρι σήμερα υπερασπίζεται το success story της περιόδου 2010-2014. Ακόμη και το ΔΝΤ είπε την αλήθεια, ενώ η ΝΔ παραμένει κυνικά αμετανόητη.
