Η περίφημη θεωρία «του ώριμου φρούτου» εφαρμόστηκε πολλές φορές από την Μεταπολίτευση ως σήμερα: ήταν τις φορές που τις εκλογές δεν «κέρδιζε» αναγκαστικά εκείνος που ερχόταν πρώτος, αλλά τις «έχανε» ο αντίπαλός του. Με άλλα λόγια, σε όσες εκλογές ο διεκδικητής της εξουσίας πόνταρε στην φθορά της διακυβέρνησης του αντιπάλου του, ήταν σαν να κάθεται κάτω από το δέντρο της διακυβέρνησης και να περιμένει το ώριμο φρούτο να πέσει στα χέρια του.
Ωστόσο, ακόμη κι όταν το εκάστοτε κυβερνών κόμμα έχανε τις εκλογές υπό το βάρος της πολιτικής φθοράς, ο διεκδικητής της εξουσίας έπρεπε να κάνει κάτι. Έπρεπε να δίνει συνεντεύξεις, να μετέχει σε ντιμπέιτ, να εκτίθεται σε δημοσιογραφικές ερωτήσεις, να κάνει περιοδείες, να παίρνει τα ρίσκα του. Να ενημερώνει τους πολίτες, αν μη τι άλλο, τί θέλει να την κάνει την εξουσία.
Ωστόσο, αυτή τη φορά, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και λίγο με την πολιτική επικοινωνία, βλέπουν ότι σχεδόν κάθε εμφάνιση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης «στον κόσμο» είναι σκηνοθετημένη. Τη μία βρίσκει επιστημονικούς συνεργάτες κορυφαίου στελέχους της ΝΔ που… αυθορμήτως θέλουν να βγάλουν selfie μαζί του, την άλλη παραλλάσσει ακόμη και τους διαλόγους του με αστέγους για να δείξει ότι δεν συνομιλεί μόνο με την «ελίτ».
Πέραν αυτών, ο πρόεδρος της ΝΔ δίνει την αίσθηση ότι απλώς περιμένει τον χρόνο να περάσει, το φρούτο του ΣΥΡΙΖΑ να ωριμάσει και να πέσει από το δέντρο της εξουσίας.
Ο πρόεδρος της ΝΔ αποφεύγει το ρίσκο των ανοιχτών συγκεντρώσεων. Επίσης, με εξαίρεση τους παράλληλους μονολόγους στη Βουλή, αποφεύγει επιμελώς και επιμόνως να απαντήσει θετικά στην πρό(σ)κληση του πρωθυπουργού για διεξαγωγή τηλεμαχίας. Δεν ανοίγει τα χαρτιά του ως προς τις προγραμματικές προτάσεις του –και όταν τα ανοίγει, όπως έγινε με την περίφημη επταήμερη εργασία, τότε χρειάζεται… δύο διευκρινιστικές δηλώσεις, τρεις διαρροές και μία συνέντευξη για να «εξηγήσει» όσα (υποτίθεται ότι) «παρερμηνεύθηκαν».
Σημειωτέον ότι ακόμη και η σκηνοθεσία της συνέντευξης Τύπου της περασμένης Κυριακής, εκεί όπου είπε τα περίφημα για την επταήμερη εργασία και τα παιδιά από το Αιγάλεω που… θέλουν να γίνουν ψυκτικοί και συντηρητές ανελκυστήρων, ήταν μία εξαιρετικά ανώδυνη για τον ίδιο διαδικασία. Αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ είτε αποκλείστηκαν και δεν πήραν ερώτηση, είτε πήραν ερώτηση στο τέλος, όταν πλέον είχε διακοπεί η διακαναλική προβολή της συνέντευξης. Επιπροσθέτως, αρκετές εκ των ερωτήσεων που υποβλήθηκαν στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης έμοιαζαν με «πάσες».
Συμπερασματικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να πιστεύει ότι θα βγει πρωθυπουργός λέγοντας κατά το δυνατόν λιγότερα, σκηνοθετώντας καλά προστατευμένες δημοσιογραφικές διαδικασίες ή πηγαίνοντας σε ραδιοφωνικά στούντιο όπου τού εγχειρίζουν «ραβασάκια» με τις απαντήσεις.
Μόνο που πλέον στην πολιτική τίποτα δεν γίνεται «αυτόματα» ή νομοτελειακά. Ειδικά όταν ο βασικός αντίπαλος της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη «οργώνει» τη χώρα, πρωταγωνιστεί σε πραγματικά μεγαλειώδεις –για τα μέτρα της εποχής- ανοιχτές πολιτικές συγκεντρώσεις και αποδεικνύει καθημερινά ότι μπορεί τελικώς το φρούτο του ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει ωριμάσει ακόμη τόσο πολύ…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
