Ευθεία σύγκρουση κυβέρνησης και Κεντρικής Τράπεζας για την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών…

Όπως διάβασα, πεδίο σύγκρουσης θεωρείται η πρόθεση της κυβέρνησης να καλύψει σημαντικό μέρος της δέσμευσης για δημοσιονομική προσαρμογή κατά 1% του ΑΕΠ εντός του 2016 με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και δευτερευόντως με τη μείωση επικουρικών συντάξεων, εφάπαξ και μερισμάτων, χωρίς να «πειράξει» τις κύριες συντάξειs.
Ο κυβερνητικός αυτός ελιγμός έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία άλλα προτείνει. Συγκεκριμένα, όπως επισημαίνει στην τελευταία ενδιάμεση Έκθεση για τη Νομισματική Πολιτική (Δεκέμβριος 2015) «η προσαρμογή που απομένει να υλοποιηθεί δεν πρέπει να γίνει με αύξηση των φορολογικών συντελεστών ή των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης που θίγουν την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη και τις θέσεις απασχόλησης».
Αντίθετα, όπως επισημαίνει, «έμφαση θα πρέπει να δοθεί στη μείωση των μη παραγωγικών δαπανών του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, στη μείωση των φορολογικών δαπανών με την κατάργηση των εναπομενουσών εξαιρέσεων από τις γενικές διατάξεις της φορολογίας και της κοινωνικής ασφάλισης και στην πραγματοποίηση ιδιωτικοποιήσεων…».
Αλλά, φευ, όλα αυτά είναι δύσκολα πράγματα για κυβερνήσεις που κατήγγελλαν παρόμοιες πρακτικές. Κι έτσι, και η σημερινή κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, προσφεύγει σε λύσεις με το ολιγότερο, προσωρινά, κομματικό κόστος, αλλά το εφιαλτικό διαχρονικά όνειδος για τη χώρα και του κατοίκους της…
Με τη διαπίστωση αυτή εγκιβωτίζεται το πολυετές πολιτικό και οικονομικό δράμα της Ελλάδος, το οποίο δημιουργήθηκε από «ντροπολογίες» για ρουσφέτια και για την ικανοποίηση στρατιάς «κομματικών κηφήνων», όπως θα έλεγε και σήμερα ο μέγας Εμμανουήλ Ροίδης…
Ας μην αγανακτούμε, λοιπόν, για το θλιβερό κατάντημά μας…