Πίσω και πέρα από την επίσκεψη Αλ Σίσι

Όχι δηλαδή ότι στις επίσημες επισκέψεις και στις Τριμερείς αποφασίζεται/κρίνεται/συμφωνείται κάτι. Τα πολύ σημαντικά γύρω από την χάραξη θαλασσίων ζωνών ή/και την ενεργειακή συνεργασία (ιδίως τώρα, μετά το γιγαντιαίο – υποτίθεται – κοίτασμα Ζοχρ στην Αίγυπτο, που “θέτει  σε προοπτική” και την Κυπριακή Αφροδίτη και ως φαίνεται τον ισραηλινό Λεβιάθαν, με παίκτη πλέον την Ιταλική-Ευρωπαϊκή ΕΝΙ αντί των ΙσραηλοΑμερικανικών Noble και Delek), καθώς και με τον συντονισμό με τον μείζονα παίκτη της περιοχής, το Ισραήλ, όλα αυτά προχωρούν και ωριμάζουν στο παρασκήνιο. Ή δεν προχωρούν. φρενάρουν. επανεκκινούν. Όμως, το πανηγυρικό ανέβασμα στο προσκήνιο των γεωπολιτικών, γεωοικονομικών, ακόμη και γεωστρατηγικών (το τελευταίο, με Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον), προσλαμβάνει μεγαλύτερη σημασία.
Οπότε και ο μόλις συγκρατούμενος ενθουσιασμός της Κυβέρνησης και των εμπλεκομένων στις επαφές, και οι πυκνές γεωπολιτικές αναλύσεις απο καφενείου μέχρι τηλεπαραθύρου, εύλογα κι αυτά! Όμως…
…Όμως οι υπερβολικές εκφράσεις θαυμασμού και εναγκαλισμού με Σίσι, με την τωρινή Αίγυπτο κοκ ας συγκρατιόντουσαν λιγάκι. Γιατί;
Τον Αύγουστο του 2013, ο Αιγυπτιακός Στρατός (“σε επικουρία της Αστυνομίας”) ξήλωσε τις καταλήψεις υποστηρικτών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Ράμπιαα και την Αν-Νάχντα. Η ανάφλεξη που ακολούθησε κατέγραψε επισήμως 638 νεκρούς – σχεδόν 600 διαδηλωτές, οι υπόλοιποι αστυνομικοί – και κάπου 4000 τραυματίες. Δεν μέτρησαν τα  θύματα σε πόλεις όπως η Μένυα και η Κερντάσι. Πηγές αντιφρονούντων μιλούσαν για πολλαπλάσια θύματα. Η χρήση των θρησκευτικών διαφορών προκειμένου να ενισχυθεί η εξουσία της Κυβέρνησης Ελ. -Σίσι, μια στάση καταστολής του Τύπου και άλλες γνώριμες πρακτικές αυταρχικών καθεστώτων επίσης χαρακτήρισαν την διακυβέρνηση Σίσι.
Η αλήθεια είναι ότι η σύγχρονη Αίγυπτος – ας πούμε από την εποχή Νάσερ/Σαντατ – πάντοτε έρεπε προς τον αυταρχισμό. Αμα κανείς πάει στα έργα του Μπαχάα Ταχέρ ή του Αλέα αλ-Ασουάνι (“Το μέγαρο Γιακουμπιάν”), το βλέπει ολοκάθαρα. Ομως και πάλι, οι επιδόσεις του καθεστώτος Αλ-Σίσι στην καταστολή πηγαίνουν μακριά: περισσότερη συγκράτηση στις οικειότητες και τους ενθουσιασμούς, καλό θα έκανε.