Χρήστος Η. Χαλαζιάς
Ο ρυθμός της απαισιοδοξίας συνεχίζεται και τώρα που έληξαν τα μνημόνια, διατηρείται η εικόνα της απύθμενης οικονομικής κρίσης. Ορισμένα μέσα διολισθάνουν προς την παραπληροφόρηση και ταυτόχρονα στην υπέρ –πληροφόρηση με αμέτρητες οικονομικές συζητήσεις, αναλύσεις και πολλές φορές διαψεύσεις και αυτοδιαψεύσεις, με αποτέλεσμα η κοινωνία να έχει μεταλλαχθεί σε κοινωνία της αδράνειας και απαξίωσης.
Σε αυτή την κατάσταση που ζούμε βασικό ρόλο δεν έχουν μόνο οι πολιτικοί, αλλά και τα μέσα ενημέρωσης, τηλεόραση, τύπος και τα sites του internet. Τα τελευταία χρόνια και κυρίως την περίοδο της κρίσης, από τα κανάλια και το internet βλέπουμε εκπομπές, που πολλές φορές δεν έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο, γιατί τα βασικά τους θέματα που δίνουν μια έστω και μικρή βελτίωση με κάποιες «πολιτικές» εκπομπές, που αναπαράγουν τη θλίψη στο κοινωνικό περιβάλλον. Απεναντίας κυριαρχεί η εγκληματικότητα, οι αυτοκτονίες, οι βιασμοί και σίριαλ, που παραποιούν την πραγματική εικόνα της κοινωνίας, προβάλλοντας επίμονα όχι ως είδηση αλλά ως σημαντικό θέμα. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι ο κανιβαλισμός, που ανεβάζει την τηλεθέαση και όχι ο προβληματισμός του κόσμου για την επόμενη μέρα. Ένας κανιβαλισμός που κατακλύζει τις πρωινές, μεσημεριανές εκπομπές που εκμηδενίζουν την ανθρωπιά.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ζούμε σε ένα σκληρό κόσμο, στον οποίο η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμιά αξία, η παιδεία υπολείπεται, ενώ η αδιαφορία, η αδράνεια, η αλλοτρίωση και όλες οι μορφές βίας, είναι ο κόσμος του σημερινού παράλογου πολιτισμού που καταγράφεται στις τέχνες ακόμη και στην λογοτεχνία.
Παρ’ όλη τη δυναμική που έχουν τα μέσα ενημέρωσης θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη μονόπλευρη ενημέρωση και να φέρουν μια ισορροπία ανάμεσα στην τηλεόραση της ψυχολογίας reality και της παιδευτικής η οποία δίνει μια ελπίδα ανθρωπιάς στην κοινωνία.
Από τη φύση του ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώο και έχει από τη φύση του την ανάγκη για το καλό, γιατί του δίνει την ελπίδα ζωής. Όταν συνέχεια ακούει, βλέπει ή διαβάζει μόνο αρνητικές ειδήσεις, ένα κομμάτι μικρό της κοινωνίας προσαρμόζεται σ’ αυτόν τον παραμορφωμένο κόσμο και υιοθετεί τις ιδέες, τις αξίες και τα πρότυπα που κυριαρχούν αυτή τη στιγμή στη κοινωνία, με αποτέλεσμα η παιδεία και ο πολιτισμός να εξελίσσεται στρεβλά.
Οι δυο έννοιες του καλού και κακού πάντα είχαν επίδραση στον άνθρωπο. Στις μέρες της κρίση ορισμένοι πολιτικοί κατηγορούσαν την κοινωνία συλλήβδην με σκληρότατους χαρακτηρισμούς, π.χ τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, και αυτοί οι ανεύθυνοι πολιτικοί έφθασαν στο σημείο να ρίξουν τις ευθύνες της οικονομικής κρίσης στο λαό και ακόμη το πιο γελοίο να δηλώσουν αυτοί που δημιούργησαν όλα τα μεγάλα σκάνδαλα να δηλώσουν ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε». Προκειμένου να ενοχοποιήσουν την κοινωνία και τα μέσα ενημέρωσης τα αναπαράγουν χωρίς να αποκαθιστούν την αλήθεια και τη στάση της κοινωνίας.
Μέσα σε αυτό το χρόνο που οι ειδικοί αναλυτές, δεν βρίσκουν έστω λίγα λόγια για την πρόοδο της κοινωνίας, δεν ακούμε σχεδόν τίποτα για τις επιδόσεις των νέων επιστημόνων στην πληροφορική, στην ιατρική, ούτε τα βραβεία που παίρνουν οι νέοι σε διεθνείς διαγωνισμούς όπως στα μαθηματικά κ.α.
Μήπως θα πρέπει ορισμένοι ανοσιολόγοι και ανουσιολόγοι με ύφος παντογνώστη να μην εκμεταλλεύονται τα μέσα ενημέρωσης έχοντας την ψευδαίσθηση ότι ενημερώνουν τους πολίτες, θα πρέπει αυτοί οι δήθεν περισπούδαστοι θα πρέπει να μετεκπαιδευτούν για να κατανοήσουν τι είναι παιδευτική ενημέρωση για να μην οδηγούν την κοινωνία στη θλίψη. Με αυτή τη βλακώδη συμπεριφορά κάνουν κακό στην κοινωνία και στους πολίτες κάθε ηλικία παρουσιάζουν ένα ελλειμματικό κόσμο στον οποίο εθίζονται πολλοί και από το κακό μας πάνε στο χειρότερο δημιουργώντας μια θλιβερή κοινωνία χωρίς ουσιαστικό λόγο.
