Σε κάθε… κανονική χώρα, που έχει μπροστά τις μεγάλα μέτωπα και κρίσιμες αποφάσεις που πρέπει να λάβει, ο πολιτικός διάλογος επικεντρώνεται σ’ αυτά: στις μεγάλες αποφάσεις, στα πολιτικά θέματα και στις προτεραιότητες, καθώς την ώρα που η εκάστοτε κυβέρνηση παίρνει τις δικές της αποφάσεις –άλλωστε έχει ψηφιστεί γι’ αυτό… – τα κόμματα της αντιπολίτευσης ξεδιπλώνουν τις δικές τους προτάσεις. Μπορεί να συμφωνούν, να διαφωνούν ή, όπως προαναφέρθηκε, να προτάσσουν αυτό που θα έκαναν τα ίδια, αν είχαν την ευθύνη.
Βεβαίως, η όξυνση, η πόλωση και η σκληρή πολιτική αντιπαράθεση δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα. Με εξαίρεση τις… σκανδιναβικές χώρες, τα σκάνδαλα, η σκληρή αντιπαράθεση κι οι προσωπικές επιθέσεις συμβαίνουν σε όλες τις προηγμένες δημοκρατίες, που πάνε μπροστά (και) μέσω της σύγκρουσης.
Ομως, η ελληνική ιδιαιτερότητα –ειδικά σε αυτή την πολιτική συγκυρία- είναι ότι ο πολιτικός διάλογος διεξάγεται… εφ’ όλης της ύλης, εκτός από τα σοβαρά θέματα!
Τους τελευταίους αρκετούς μήνες, η κυβέρνηση παίρνει πολύ σοβαρές αποφάσεις, που επηρεάζουν το μέλλον της χώρας και την επόμενη γενιά. Βλέπετε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έβγαλε απλώς τη χώρα από το Μνημόνιο, αλλά ταυτοχρόνως είναι υπεύθυνος για τους λεπτούς χειρισμούς της μεταμνημονιακής περιόδου, που θα δείξουν αν η Ελλάδα όντως μπορεί μακροπρόθεσμα και με βιώσιμο τρόπο να σταθεί στα πόδια της.
Πρόκειται για αποφάσεις σοβαρές, για χειρισμούς καθοριστικής σημασίας, που προσώρας φέρνουν αποτελέσματα –και, μάλιστα, καλύτερα από τα προσδοκώμενα. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ότι την ώρα που η κυβέρνηση παίρνει πολύ σοβαρές αποφάσεις για το μέλλον της χώρας, η αντιπολίτευση περιορίζεται στην σκληρή κριτική αλλά δεν κάνει τον κόπο να διατυπώσει τις δικές της προτάσεις.
Ακόμη και για τον τρόπο εξόδου της Ελλάδας από το Μνημόνιο, ουδέποτε μάθαμε με ποιον τρόπο θα έβγαζε η ΝΔ τη χώρα από το Μνημόνιο. Και αν δεν ήταν ο Γιάννης Στουρνάρας που επέμενε στο κεκαλυμμένο Μνημόνιο της «προληπτικής πιστωτικής γραμμής», το θέμα δε θα είχε συζητηθεί.
Παραλλήλως, η ΝΔ ακόμη δεν έχει πει με σαφήνεια αν η ίδια θεωρεί ότι η μείωση του αφορολόγητου, που έχει ψηφιστεί για να ισχύσει από 1ης Ιανουαρίου 2020, πρέπει να ισχύσει ή όχι.
Επίσης, η αντιπολίτευση δεν έχει εκφέρει άποψη για το σχέδιο της κυβέρνησης αναφορικά με την πρόωρη αποπληρωμή του «αλμυρού» μέρους των δανείων του ΔΝΤ. Το θέλει ή όχι; Κι όλα αυτά, ενώ η ΝΔ δεν έχει καν πει την άποψή της για το γεγονός ότι το «μαξιλάρι» του Δημοσίου έχει φτάσει τα 35 δισεκατομμύρια ευρώ και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να το διευρύνει, με νέα έξοδο στις αγορές.
Σε απλά ελληνικά, αυτή την περίοδο παίζεται το πλέον σοβαρό παιχνίδι: το παιχνίδι θωράκισης της χώρας ώστε να μην βρεθεί ξανά σε δυσμενή θέση σε μερικά χρόνια, για δανεικά με εκβιαστικούς όρους. Και για όλα αυτά τα κρίσιμα και σημαντικά, η αξιωματική αντιπολίτευση λέει μόνο μία λέξη: «Πετσίτης».
