Κάθε αρχηγός κόμματος εξουσίας που διεκδικεί την διακυβέρνηση του τόπου φροντίζει, εκτός από την προτίμηση των πολιτών, να κερδίσει και την προτίμηση –ή, έστω, την εμπιστοσύνη- των ευρωπαϊκών θεσμών και των διεθνών παραγόντων. Με άλλα λόγια, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε κάθε νεοεκλεγείς πρωθυπουργός είναι να θεωρείται μη αξιόπιστος και μη σοβαρός συνομιλητής για τους εταίρους του.
Στο πλαίσιο αυτό, είδαμε την περασμένη εβδομάδα τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ταξιδεύει στις ΗΠΑ, μερικές μόλις ημέρες μετά την επίσκεψή του στη Μόσχα. Ωστόσο, επειδή το θέμα δεν είναι τα ταξίδια αυτά καθ’εαυτά, αλλά τί αποκομίζει κανείς, η πραγματικότητα δείχνει ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να μην θεωρείται σοβαρός και αξιόπιστος συνομιλητής από τους εταίρους του –αν υποτεθεί ότι θα εκλεγεί πρωθυπουργός.
Παράδειγμα πρώτο: σε μία συγκυρία που όλη Ευρώπη, αλλά και ο κόσμος πλην Ρωσίας και Τουρκίας, εξέφραζαν εγκώμια για την ελληνική κυβέρνηση και τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά για τη Συμφωνία των Πρεσπών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν απέναντι. Και, εντάξει: κάθε κόμμα μπορεί να έχει τις αντιρρήσεις και την στρατηγική του. Ωστόσο, ο –από βήματος Βουλής- ισχυρισμός του Κυριάκου Μητσοτάκη πως η κυβέρνηση… αντάλλαξε τη «Μακεδονία» (sic) με τις συντάξεις είναι ευθέως προσβλητικός όχι μόνο για την Ελλάδα και την κυβέρνηση, αλλά και με τους διεθνείς εταίρους –καθώς, από αρχαιοτάτων χρόνων, οι έννοιες της ανταλλαγής και της συναλλαγής απαιτούν δύο μέρη…
Με άλλα λόγια, ολόκληρη η Ευρώπη είδε τον διεκδικητή της εξουσίας στην Ελλάδα να παίρνει μία καφενειακού τύπου θεωρία συνωμοσίας και να την υιοθετεί ως κεντρικό πολιτικό επιχείρημα.
Παράδειγμα δεύτερον: την ώρα που μεγάλο μέρος της ευρω-Δεξιάς επιχειρεί «έξωση» στον ούγγρο πρωθυπουργό, Βίκτορ Όρμπαν, από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην σχετική επιστολή του, παρομοιάζει τον Όρμπαν με τον… Αλέξη Τσίπρα. Εκφέρει ισχυρισμούς απαράδεκτους και, κυρίως αναπόδεικτους, όπως η «υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών», οι «παρεμβάσεις στα ΜΜΕ και τη Δικαιοσύνη», και άλλα ηχηρά παρόμοια. Κι όλα αυτά, την ώρα που ο Όρμπαν απειλείται με «έξωση» από την ευρωπαϊκή οικογένεια για τις θέσεις του στο μεταναστευτικό: δηλαδή, επειδή βρίσκεται στο εντελώς… αντίπαλο στρατόπεδο από τις θέσεις και τις αξίες που εκφράζει και υπερασπίζεται η Ελλάδα στην διαχείριση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών.
Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα του ανορθολογισμού που διέπει το διεθνές προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ.
Βεβαίως, σε όλες τις χώρες, σε όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, γνωρίζουν πολύ καλά το πολιτικό παιχνίδι. Ξέρουν, δηλαδή, ότι δουλειά της αντιπολίτευσης είναι να κάνει αντιπολίτευση και πως στην προσπάθεια να κερδίσει τις εκλογές, ο οποιοσδήποτε θα πει… μία κουβέντα παραπάνω. Όμως, είναι άλλο πράγμα αυτό και άλλο να εμφανίζεται ένας αρχηγός κόμματος να αγνοεί την πραγματικότητα και να φλερτάρει με τον παραλογισμό. Πολλώ δε μάλλον όταν αυτός ο αρχηγός κόμματος διεκδικεί την εξουσία και, αν την πάρει, όλα αυτά θα τα βρει μπροστά του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
