Της Ελένης Τσερεζόλε
Το σχόλιο είναι ελεύθερο, τα γεγονότα είναι ιερά. Βασική αρχή της δημοσιογραφίας. Όλο και περισσότερο δυσεύρετη σε ένα τοξικό περιβάλλον όπου οι έχοντες πένα (πληκτρολόγιο, επί το πιο σύγχρονο), θεωρούν ότι μπορούν, όχι απλά να παίρνουν αποστάσεις από την πραγματικότητα των γεγονότων αλλά και να τα διαστρεβλώνουν ανερυθρίαστα. Χωρίς αιδώ. Χωρίς καν τύψεις (άλλωστε αυτές απαιτούν ύπαρξη κάποιου είδους συνείδησης). Πλέον εκείνο που προέχει είναι η επίτευξη του «ιερού» σκοπού. Και αυτός δεν είναι καταρχήν η ενημέρωση των πολιτών και δευτερευόντως η έκφραση γνώμης. Είναι πρωτίστως και κυριαρχικά η έκφραση γνώμης. Και αν τα γεγονότα δεν συμπλέουν με την γνώμη, πρόβλημά τους. «Αναδομούνται» χωρίς δεύτερη σκέψη.
Τι κι αν πρόκειται για ένα κορυφαίο θέμα που συντάραξε την κοινωνία, όπως συνέβη με την εθνική τραγωδία στο Μάτι; Τι κι αν πρόκειται για μια μείζονα λειτουργία της Δικαιοσύνης όπως είναι η αναζήτηση ευθυνών και η έκδοση του σχετικού πορίσματος – τμήμα μιας μακράς διαδικασίας με πολλά κεφάλαια; Εκείνο που προέχει είναι η «γραμμή» και όχι η αποτύπωση των γεγονότων – στη συγκεκριμένη περίπτωση των ευρημάτων του εισαγγελικού πορίσματος διώξεων, το οποίο όμως, αν διαβαστεί σωστά, μπορεί και πρέπει να συμβάλλει στο να μην επαναληφθεί η τραγωδία που στοίχισε τη ζωή σε εκατό άτομα. Ωστόσο, όπως φάνηκε από την κάλυψη του θέματος από εφημερίδες και ιστοσελίδες που είναι «απέναντι» στην κυβέρνηση, το τελευταίο που απασχολεί κάποιους και μάλιστα δημοσιογράφους, είναι αυτές καθαυτές οι δομικές αδυναμίες και οι χρόνιες δυσλειτουργίες που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις της τραγωδίες. Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι η… ποινική δίωξη και η πολιτική καταρράκωση της Περιφερειάρχη Αττικής και προβεβλημένου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, Ρένας Δούρου.
Μέσα σε όλο το κουβάρι των ευθυνών, σε ένα σύνθετο θεσμικό πλαίσιο, εκείνοι βλέπουν μόνο ένα πρόσωπο. Την Περιφερειάρχη Αττικής. Η δίωξη ασκείται εναντίον της ονομαστικά και… εναντίον άλλων 19, αριθμητικά. Υπάρχουν ακόμη και οι πιο… τολμηροί, και μάλιστα με πολλά «χιλιόμετρα» στο δικαστικό ρεπορτάζ, που «διορθώνουν» κιόλας το Πόρισμα, προχωρώντας σε αξιολογικές κρίσεις που δεν κάνει το εισαγγελικό κείμενο, όπως ότι αυτό «κονιορτοποιεί» τα επιχειρήματα της κυβέρνησης ή ότι οι εισαγγελείς «δεν αφήνουν περιθώρια» στην Ρ. Δούρου, σχετικά με την ευθύνη της για την οργανωμένη απομάκρυνση των πολιτών. Με μια περίτεχνη κοπτοραπτική δημιουργείται έτσι η εντύπωση ότι η Περιφερειάρχης Αττικής δεν έλαβε μία απόφαση που όφειλε να είχε λάβει. Ότι άφησε δηλαδή τους ανθρώπους να καούν. Ποιος μπορεί να διαβάσει το πόρισμα για να αντιληφθεί τη διαστρέβλωση;
Το μείζον είναι να κερδηθούν τώρα, ενόψει των εκλογών του Μαΐου, οι εντυπώσεις. Να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι κυβέρνηση και Περιφέρεια ευθύνονται ευθέως για την τραγωδία. Καμία αίσθηση ευθύνης απέναντι στους πολίτες, απέναντι στην ανάγκη να μην επαναληφθεί η τραγωδία. Ψύλλοι στα άχυρα; Ή δεύτερος θάνατος για τα 100 θύματα που χρησιμοποιούνται ως εφαλτήριο για την άνοδο στην εξουσία; Θλίψη απλά για αυτό το ποταπό είδος «δημοσιογραφίας»…
