Για τους 151

Το να αμύνονται η ηγεσία και τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ, υποστηρίζοντας ότι οι μαζικές αποχωρήσεις στελεχών τους, ενισχύουν τη λαϊκή τους απήχηση, το αντιλαμβανόμαστε. Το «ένστικτο αυτοσυντήρησης» εξηγεί ακόμη και τον «βιασμό» της λογικής. Οι εκ δεξιών όμως «ενέσεις ηθικού», που αναπαράγουν την ίδια επιχειρηματολογία, με την επίκληση μιας και μόνης δημοσκόπησης (αλήθεια, η συγκεκριμένη εταιρία πότε έπεσε μέσα στις προβλέψεις της;) πόθεν προκύπτουν; Προς τι αυτή η ανάγκη συμπαράστασης όταν, μάλιστα, στην Πειραιώς διατείνονται ότι έχουν «κλειδώσει» και την αυτοδυναμία; Μήπως διότι παρά τα δημοσίως διακηρυσσόμενα, στην πράξη αγωνιούν για τη διασφάλιση της «προεδρικής πλειοψηφίας»; Όχι αυτής των 180, αλλά των 151, όπως προβλέπει η αναθεωρητική πρόταση της ΝΔ; Συμπάσχουμε μαζί τους.