Της Ελένης Τσερεζόλε
Οι αντιδράσεις σύσσωμης της αντιπολίτευσης στον μικρού εύρους, “αναγκαστικό” ανασχηματισμό, στον οποίο προέβη ο πρωθυπουργός δεν ήσαν απλά αναμενόμενες. Είναι βαρετές. Στην προσπάθειά τους να απαξιώσουν την κυβέρνηση, μην μπορώντας να δεχθούν ότι αυτή διατηρεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι δημοσιογραφικοί τους εκπρόσωποι επαναλαμβάνουν τους εαυτούς τους και είτε κάνουν λόγο για… “δοτούς” υπουργούς, υπονοώντας ότι δεν είναι εκλεγμένοι – παραβλέποντας ηθελημένα ότι αυτή είναι μια συνηθισμένη πρακτική. Είτε αναφέρονται απαξιωτικά στην υπουργοποίηση πρώην στελεχών του ΚΙΝΑΛ και του ΠΑΣΟΚ, μιλώντας ουσιαστικά για θεσιθήρες.
Η ουσία είναι ότι για άλλη μία φορά ο πρωθυπουργός δεν ακολούθησε την “πεπατημένη” – αποδείχθηκαν φούσκες όσα διέδιδαν τα παπαγαλάκια περί υπουργοποίησης Ραγκούση, Δανέλλη και άλλων. Η δε επιλογές του ήσαν καίριες. Για παράδειγμα η επιλογή του Άγγελου Τόλκα, για τη θέση του υφυπουργού μεταναστευτικής πολιτικής, ο οποίος παραιτήθηκε από τη θέση του γραμματέα Αυτοδιοίκησης του Κινήματος Αλλαγής και την επιτροπή ψηφοδελτίων, τον Οκτώβριο πέρσι, καταγγέλλοντας την πολιτική της Γεννηματά που ουσιαστικά ταυτίζεται με τη ΝΔ, στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μένος, σηματοδοτεί την επερχόμενη οικοδόμηση του προοδευτικού μετώπου. Το δημοκρατικού – προοδευτικού πόλου απέναντι στους εκπροσώπους του χθες, των Μητσοτάκη, Γεωργιάδη και λοιπών υποστηρικτών τους στο χώρο των επιχειρήσεων και της δημοσιογραφίας.
Την ίδια στιγμή η είσοδος νέων ανθρώπων, 30άρηδων, νέων πολιτικών με προσφορά στα κοινά και στα κινήματα όπως ο βουλευτής Πρέβεζας, που εκλέγεται από το 2012 και ήδη έχει καταγράψει σοβαρό κοινοβουλευτικό έργο, Κώστας Μπάρκας, που τοποθετείται στο κρίσιμο πόστο του Υφυπουργού Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Αλλά και η Ελευθερία Χατζηγεωργίου, με έντονη παρουσία στα κινήματα εντός κι εκτός Ελλάδας και δραστηριότητα στη Θεσσαλονίκη, που διορίζεται στη θέση της Υφυπουργού Εσωτερικών, με αρμοδιότητα τη Μακεδονία και τη Θράκη. Δύο περιπτώσεις όχι τυχαίες που εκπέμπουν το σαφές μήνυμα μιας νέας πολιτικής γενιάς που αναλαμβάνει θέσεις ευθύνης.
Και στις δύο περιπτώσεις (πασοκογενών και νέων), πρόκειται για ξεκάθαρες πολιτικές αποφάσεις του Αλέξη Τσίπρα που “μιλουν” όχι μόνο στο παρόν αλλά – το κυριότερο – οριοθετούν την πολιτική σκακιέρα του αύριο, με τους όρους της Νέας Ελλάδας. Αυτής ακριβώς που απεχθάνονται οι εκπρόσωποι της Παλιάς Ελλάδας για αυτό και τις λοιδορούν…
