Γράφει η Ελένη Τσερεζόλε
Η χθεσινή πρώτη ημέρα της συζήτησης στη Βουλή για τη ψήφο εμπιστοσύνης επιβεβαίωσε όλα όσα είχαν διαφανεί από τις αντιδράσεις των προηγούμενων 24ωρων, του συνόλου της Αντιπολίτευσης απέναντι στην καθαρή λύση που επέλεξε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μετά από το «διαζύγιο» της μέχρι την Κυριακή κυβερνητικής συνεργασίας με τον Πάνο Καμμένο. Ψήφος εμπιστοσύνης ειδάλλως εκλογές. Ο Οδικός Χάρτης που χάραξε ο Πρωθυπουργός είναι σαφής. Πατά στέρεα στη δημοκρατική νομιμότητα και, όπως παραδέχθηκε και στην προχθεσινή του συνέντευξη στον Αντ1, ο πρωθυπουργός θα πάρει τη ψήφο εμπιστοσύνης που ζήτησε. Και θα προχωρήσει και το μείζον, για την παρουσία της χώρας στα Βαλκάνια και όχι μόνο, θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Μια ιστορική απόφαση που κλείνει μια πληγή δεκαετιών, ανοίγοντας παράλληλα νέους ορίζοντες συνεργασίας και σταθερότητας σε μια πολύπαθη περιοχή, που έχει πληρώσει πολύ ακριβά τους εθνικιστικούς φανατισμούς.
Την ίδια στιγμή, η συζήτηση στη Βουλή αναδεικνύει τη γύμνια επιχειρημάτων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Το καθένα για τους δικούς του λόγους, ομονοούν στον ίδιο στόχο: να μπει τέλος στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη όμως και σε αυτή την ετερόκλητη αντι-ΣΥΡΙΖΑ συμμαχία, πρωταθλήτρια αναδεικνύεται η ΝΔ. Ο αρχηγός της, Κ. Μητσοτάκης, όχι μόνο δεν καταδίκασε τις απειλές που δέχονται οι βουλευτές (Ζουράρις, Παπακώστα, Δανέλλης) που σκοπεύουν να στηρίξουν την κυβέρνηση ή την εμφάνιση αφισών που στοχοποιούν βουλευτές που θα ψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά έδωσε και… ρεσιτάλ ανευθυνότητας και προκλητικότητας. Ταύτισε τον χουντικό Σπαντιδάκη με ένα στρατιωτικό εγνωσμένου δημοκρατικού ήθους όπως ο Ευ. Αποστολάκης. Κρείττον του λαλείν το σιγάν αλλά για τον κ. Μητσοτάκη αυτά είναι περιττές λεπτομέρειες.
Όπως άλλωστε και για την Φ. Γεννηματά που βλέπει το ΚΙΝΑΛΛ να φυλλοροεί ως αποτέλεσμα της ευθυγράμμισής του (και) στο θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών με τον Κ. Μητσοτάκη. «Είμαι της άποψης ότι τα κόμματα πρέπει να αποφεύγουν τη λογική ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», «κάρφωσε» τη Γεννηματά ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης που παραιτήθηκε. «Η συνέπεια της πολιτικής στάσης ιδιαίτερα στα εθνικά ζητήματα είναι μονόδρομος», πρόσθεσε ο ίδιος, εκθέτοντας τη Φώφη και ένα, μόνο κατ’ όνομα «προοδευτικό» κόμμα που βρίσκεται πλέον σε ιδεολογική αποδρομή.
Μια αποδρομή (ΚΙΝΑΛ), μια ακραία στροφή (ΝΔ), μια στείρα εμμονή στο ‘όχι’ σε όλα (ΚΚΕ), μια αδιέξοδη φοβική τακτική (Ποτάμι), διανθισμένα με ύβρεις και χυδαίους χαρακτηρισμούς: η συζήτηση στη Βουλή είναι καταλυτική. Φανερώνει τους πολιτικούς από τους πολιτικάντες. Ο Αλέξης Τσίπρας ανήκει στην πρώτη κατηγορία γιατί ενδιαφέρεται για το μέλλον του τόπου, αδιαφορώντας για το λεγόμενο ‘πολιτικό κόστος’. Οι υπόλοιποι ανήκουν στη δεύτερη γιατί ενδιαφέρονται αποκλειστικά μόνο για τις επερχόμενες κάλπες. Χωρίς αρχές, χωρίς πολιτικό τσαγανό. Ο καθείς και το ήθος του…
