Τελικά, νέα δημοσιονομικά δεινά προοιωνίζεται η νέα κατάργηση δικαστικού ελέγχου κρατικών δαπανών

«Η ανωτέρω αλλαγή προϋποθέτει πλήρη ενεργοποίηση και ενίσχυση των υφιστάμενων υπηρεσιών εσωτερικού ελέγχου και εκσυγχρονισμό των διαδικασιών και των  πληροφοριακών συστημάτων που τις υποστηρίζουν. Στο πλαίσιο αυτό θεσμοθετείται η ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων που επιφέρει σημαντικές εξοικονομήσεις χρόνου και κόστους στη διοίκηση…».
Πάλι μεγάλα λόγια, όπως και επί δεκαετίες τώρα;, που συνόδευαν κάθε καινοτομία ή διαδικασία του περιβόητου «εσωτερικού ελέγχου», ο οποίος, μολονότι επιστημονικώς σημαντικός και ρηξικέλευθος, ουδέποτε εφαρμόσθηκε στη χώρα μας, τουλάχιστον για το λειτουργικό εκσυγχρονισμό των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών που επιδοτούνταν και επιδοτούνται από τους Έλληνες φορολογούμενους, από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Σε επιβεβαίωση της διαπίστωσης αυτής  υπενθυμίζουμε όσα είχα είχαμε αναφέρει σε σχετικό σχόλιό μας  στην εφημερίδα μας στις 22 Οκτωβρίου 2015 υπό τον τίτλο «Συνέχιση της σπατάλης με κατάργηση δικαστικού ελέγχου κρατικών δαπανών». Στο σχόλιό μας αυτό υπενθυμίζαμε τα εφιαλτικά αποτελέσματα του Νόμου 1489/1984 με τον οποίο (άρθρο 34) καταργήθηκε, κατά πρώτον, ο δικαστικός έλεγχος της νομιμότητας των δημόσιων δαπανών πριν από την πληρωμή τους, που είχε κατοχυρωθεί συνταγματικά πριν από πολλές δεκαετίες, και, κατά δεύτερον, με το άρθρο 10 του Νόμου 1816/1988, ο εναπομείνας έλεγχος επί των δαπανών των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου από τους παρέδρους (ασκούμενος από 1.1.1989 από τους δικαστικούς υπαλλήλους του Ελεγκτικού Συνεδρίου). Σημειώνεται ότι ο Νόμος αυτός, όπως και ο νέος, ψηφίσθηκε παρά τις έντονες αντιδράσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ο οποίος είχε χαρακτηρίσει ως αντισυνταγματική και αμφίβολης σκοπιμότητας τη ρύθμιση αυτή και ως εγκυμονούσα κινδύνους για την έξαρση φαινομένων διαφθοράς και αδιαφάνειας στις κρατικές δαπάνες και τη σωρεία παρανομιών, αφού κάθε χρόνο «κόβουν» έξοδα και κονδύλια καταφανώς παράνομα. Και, φευ! Από τότε και λίγα χρόνια μετά ήρθε η συντέλεια στους κρατικούς προϋπολογισμούς από τη «βροχή» επιδομάτων, κοινωνικών παροχών, κυρίως για κομματικές σκοπιμότητες…