Αντε μετά από τις τελευταίες εξελίξεις, να μην αρχίσει κανείς να πιστεύει τις «προφητείες» του Αγιου Παϊσιου κι ας λένε ότι θέλουν κάποιοι «αγνωστικιστές» της Αριστεράς.
Εδώ που τα λέμε, για να προβλέψει κανείς, με σχετική ακρίβεια, πολιτικές ή γεωπολιτικές εξελίξεις, δε χρειάζεται να είναι «προφήτης», αλλά, απλώς, οξυδερκής. Αυτή η οξυδέρκεια, είναι που λείπει από τους ηγέτες της Δύσης, όχι μόνο στην ικανότητα πρόβλεψης, αλλά και στο να διδάσκονται από τα παθήματα. Απόδειξη, η αντίδραση του Αμερικανού προέδρου, αλλά και του Γάλλου ομολόγου του, που υιοθέτησαν απροκάλυπτα την τουρκική εκδοχή, για την κατάρριψη του ρωσικού στρατιωτικού αεροσκάφους, παρ` ότι είναι σχεδόν βέβαιο-συνομολογείται δε και από Αμερικανό αξιωματούχο-πως το αεροσκάφος κινούνταν, τη στιγμή της κατάρριψης, στο συριακό εναέριο χώρο. Προκαλεί δε αλγεινή εντύπωση, πως δεν έχει ακουστεί, ακόμη, μία φράση καταδίκης, για την, σχεδόν επιβεβαιωμένη, εν ψυχρώ δολοφονία του ενός πιλότου, πράξη ειδεχθής καθαυτή, που συνιστά και βαρύτατη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Ας μη μιλήσουμε για τη βαθύτατη υποκρισία των «πεφωτισμένων» της Δύσης που, τις, καθημερινές σχεδόν, παραβιάσεις του δικού μας εναέριου χώρου, τις αντιμετωπίζουν με τη λογική της εξίσωσης επιτιθέμενου και αμυνόμενου.
Στην ίδια πολιτική, της «εξημέρωσης του θηρίου», κινήθηκε και η Γερμανίδα καγκελάριος με δηλώσεις της, την ίδια μέρα, όπου υπερθεμάτιζε για την ανάγκη οικονομικής στήριξης της Τουρκίας, στο προσφυγικό, αλλά και επανέφερε (σιγά που θα την άφηνε) την ιδέα των «κοινών περιπολιών» Ελλάδας και Τουρκίας, στο Αιγαίο. Μα, καλά δεν έχουν ακούσει, οι «πεφωτισμένοι» της Δύσης, τις τεκμηριωμένες καταγγελίες-και του προέδρου Πούτιν-για τις προνομιακές σχέσεις της Τουρκίας με τον ISIS; Δεν έχουν ακούσει ότι ο ίδιος ο γιος του προέδρου Ερντογάν, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο κύκλωμα λαθρεμπορίας πετρελαίου (απ` όπου και τα αμύθητα πλούτη της οικογένειας) που αποτελεί τον κυριότερο, αν όχι αποκλειστικό, αιμοδότη του «Ισλαμικού Χαλιφάτου»; Η, μήπως, ακριβώς, τα συντριπτικά πλήγματα που, αποδεδειγμένα, έχει καταφέρει η ρωσική αεροπορία και στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις- στις περιοχές που ελέγχουν οι τζιχαντιστές-αλλά και η γενικότερη αύξηση της επιρροής και του κύρους της Μόσχας, είναι που ενόχλησαν; Μήπως γι` αυτό οι πρόεδροι Ομπάμα και Ολάντ, επανέφεραν το στόχο ανατροπής του Ασαντ, του μοναδικού, δηλαδή, παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή;
Τι να πει κανείς; Ας ελπίσουμε ότι η χθεσινή απόπειρα αποκλιμάκωσης, δείχνει ότι κάποιοι κατάλαβαν πως άρχισαν πάλι να… πυροβολούν τα πόδια τους.
