Μόλις προχθές, το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο (ΔΝΤ) ανακοίνωσε µέσω της γνωστής µας διευθύντριάς του Κριστίν Λαγκάρντ, ότι θα «εξετάσει» την επιτάχυνση της εκταµίευσης δόσεων του δανείου 50 δισεκ. δολαρίων που είχε συµφωνήσει να χορηγήσει στην Αργεντινή τον Ιούνιο και να «ενισχύσει» το πρόγραµµα στήριξης και δηµοσιονοµικής προσαρµογής. Όσοι εξ ηµών των Ελλήνων άκουσαν ή διάβασαν την εν λόγω δήλωση, µε δεδοµένη τη γνωστή τραγική εµπειρία, κατανόησαν ακριβώς περί τίνος επρόκειτο. Αρχίζει µια νέα περίοδος πόνου και κατήφειας για την πολύπαθη αυτή όµορφη χώρα. Την εποµένη στιγµή, ακολούθησε νέα αναταραχή στις αγορές, µε το αργεντίνικο χρηµατιστήριο να κλείνει µε πτώση 5,11%, το πέσο να κατρακυλά και να χάνει 6,99% της αξίας του. Η ισοτιµία έκλεισε 34,38:1 έναντι του αµερικανικού δολαρίου. Αυτή ήταν η µεγαλύτερη πτώση του νοµίσµατος της Αργεντινής τα τελευταία τρία χρόνια, αφότου επετράπη η ελεύθερη διακύµανσή του, τον Δεκέµβριο του 2015. Θυµίζω ότι η ελεύθερη διακύµανση του νοµίσµατος ήταν από τις πρώτες κινήσεις του φίλα προσκείµενου προς τις αγορές και νεοφιλελεύθερου προέδρου Μαουρίτσιο Μάκρι. Με την κίνηση αυτή, παρέδωσε τη χώρα ουσιαστικά στα νύχια των “φαντς” καθώς µε αυτό τον τρόπο βρήκαν την ευκαιρία να παίξουν κερδοσκοπικά παιχνίδια σε βάρος του εθνικού νοµίσµατος της Αργεντινής. Συνέπεια αυτού, το πέσο να έχει απολέσει πάνω από το 45% της αξίας του έναντι του νοµίσµατος των ΗΠΑ φέτος. Και το πιο τραγικό; Αναγκάστηκε έτσι η κεντρική τράπεζα της Αργεντινής (BCRA), προκειµένου να στηρίξει το νόµισµα να ρευστοποιεί συνεχώς τα αποθεµατικά της και να αυξάνει τα κατευθυντήρια επιτόκιά της από το 40% στο 45%, στα υψηλότερα του κόσµου. Όλες αυτές οι κινήσεις που αποσκοπούσαν τελικά; Στο να οδηγηθεί αυτή η χώρα εκ νέου στο Διεθνές Ταµείο, µετά από µια περίπου δεκαετία ανάκαµψης επί των ηµερών Κίρσνερ – Φερνάντες. Αυτή τη στιγµή, η οικονοµία της Αργεντινής, η οποία προ εποχής Μάκρι (αγαπηµένο παιδί των αγορών) βάδιζε µε ρυθµούς ανόδου και ατένιζε µε αισιοδοξία το µέλλον, βρίσκεται στα όρια της ύφεσης. Ο πληθωρισµός τον Ιούλιο ήταν στι 19,6% και σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις αναµένεται να φθάσει στο 30%, βυθίζοντας σε απόγνωση τους πολίτες και ξεσηκώνοντας τα συνδικάτα. Μην ξεχνάµε πρόκειται για την τρίτη µεγαλύτερη οικονοµία στη Λατινική Αµερική. Ο νεοφιλελεύθερος, πρώην υπάλληλος επενδυτικού σχήµατος διεθνών κεφαλαίων και πρόεδρος της Αργεντινής Μαουρίτσιο Μάκρι, στη διάρκεια της τριετούς θητείας του, γκρέµισε ήδη τα περισσότερα επιτεύγµατα που µε θυσίες του αργεντίνικου λαού είχε πετύχει η κατά κοινή οµολογία µαχητική και λαοφιλής Κριστίνα Φερνάντες. Ισοπέδωσε το κοινωνικό κράτος, απαξίωσε τις δηµόσιες επιχειρήσεις, και ετοιµάζεται να παραδώσει εκ νέου – µέσω των συµφωνιών µε το Δ.Ν.Τ – τον πλουτοπαραγωγικό υπέδαφος της χώρας στους “επενδυτές”! Ουσιαστικά, επιστρέφει την Αργεντινή στα επίπεδα του 2000, όταν το χάος, ο φόβος και η ανησυχία κυριαρχούσαν. Ήδη, η µεγαλύτερη συνοµοσπονδία συνδικάτων της Αργεντινής (CGT) αποφάσισε 24ωρη γενική απεργία την 25η Σεπτεµβρίου σε ένδειξη διαµαρτυρίας για το πρόγραµµα λιτότητας της κυβέρνησης που προβλέπει δραστικές περικοπές στις κρατικές δαπάνες, απολύσεις στο δηµόσιο κλπ. Είναι ξεκάθαρο ότι η κατάσταση στην Αργεντινή βρίσκεται σε οριακά επίπεδα. Το φάντασµα του παρελθόντος ολοένα και πλησιάζει ενώ πολλοί φοβούνται για νέο κύκλο εκρήξεων και εσωτερικών εντάσεων. Απέναντι σε όλα αυτά τι απαντά ο Μάκρι; Επαφίεται στο Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο και αναφέρει ότι πως το Ταµείο θα διαθέσει «όλα τα απαραίτητα κεφάλαια για να εγγυηθεί την εκτέλεση του οικονοµικού προγράµµατος της επόµενης χρονιάς», ώστε να µην υπάρχει «αβεβαιότητα». Και προφανώς αυτή η δήλωση µόνον ανησυχία προκάλεσε στους πολίτες για αυτά που έρχονται.
Απόστολος Ρόσσιος
