Με απλά λόγια

Ναι, βγαίνουμε από τα Μνημόνια και ας μην θέλουν να το παραδεχθούν οι βασικοί υπεύθυνοι της χρεοκοπίας της χώρας, ούτε και να το εξηγήσουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι πέρασαν τα προβλήματα μας διότι πολύ απλά η χώρα είναι φτωχότερη, η χώρα χρωστάει 350 και κάτι δις ευρώ, γιατί οι πολίτες χρωστάνε, γιατί το κράτος είναι φτωχότερο και με λιγότερες δυνατότητες. Μόνο που όλα αυτά είναι αποτέλεσμα πρώτον της χρεοκοπίας και μετά των μνημονίων. Το μεγάλο έγκλημα ήταν η χρεοκοπία. Μια χώρα με τις δυνατότητες της Ελλάδας και παρά τα μύρια όσα προβλήματα της, χρεοκόπησε. Οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας που με πράξεις και συνειδητές επιλογές τους όχι μόνο δεν λογοδότησαν για τις ευθύνες τους, αλλά κουνάνε το δάκτυλο, απειλούν και κάνουν τα πάντα για να επιστρέψουν στην εξουσία. Το επακόλουθο της χρεοκοπίας ήταν η… πτώχευση. Τα Μνημόνια είναι πρωτίστως η νομική παραδοχή και της πτώχευσης και των δικαιωμάτων των δανειστών που ήρθαν ως εκκαθαριστές (τρόικα) στο χρεοκοπημένο και πτωχευμένο κράτος. Επί 8 χρόνια λαμβάνονται μέτρα πτωχευτικά. Και τα χρόνια έγιναν 8 όχι επειδή ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αλλά γιατί οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας δεν εφάρμοσαν τα μέτρα που υπέγραψαν και που δέχθηκαν βασικά με το πρώτο Μνημόνιο. Τα πιο βασικά ζητήματα δεν τα άγγιξαν ποτέ, κόκκινα δάνεια και ασφαλιστικό. Για να μην θίξουν τον σκληρό πυρήνα της εξουσίας τους και όλους αυτούς στους οποίους είχαν υποχρέωση, δηλαδή σε κρατικοδίαιτους και άλλους ισχυρούς επιχειρηματίες.

Σήμερα τελείωσε η περίοδος «εκκαθάρισης», έχουμε όμως ένα διαφορετικό κράτος απ’ αυτό που χρεοκόπησε το 2009.

Είναι πρωτίστως φτωχότερο με συγκεκριμένες οικονομικές δυνατότητες. Είναι ένα κράτος αποτέλεσμα των μέτρων της 8ετίας, γι’ αυτό και τα όσα λέγονται περί των μνημονίων που συνεχίζονται είναι υποκριτικά. Το ελληνικό κράτος λειτουργεί πλέον με άλλους κανόνες, λειτουργεί και θα λειτουργεί με άλλο προσανατολισμό.

Από δω και πέρα αρχίζει ένα άλλο μεγάλο στοίχημα και αυτό είναι που πρέπει να συζητηθεί. Ποια ακριβώς κατεύθυνση θα ακολουθήσουμε, ποιες οικονομικές-παραγωγικές επιλογές θα κάνουμε; Ποιους κλάδους θα ενισχύσουμε, πως θα μοιράσουμε τον παραγόμενο πλούτο ώστε να έχουμε παραγωγικό αποτέλεσμα και όχι συσσώρευση σε λίγους κυρίως αντιπαραγωγικούς παράγοντες όπως κάναμε έως το 2009. Είναι αυτά που θα μπορούσε να συζητήσει η αντιπολίτευση αν ήθελε να αλλάξει τη χώρα. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει πρώτα η ίδια η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ κα. Φαίνεται όμως ότι θέλουν απλώς την επιστροφή στην καρέκλα…