Νέα ένταση στη δίκη της Χρυσής Αυγής: Η μάρτυρας δέχτηκε απειλές από κατηγορούμενο

Απειλές για τη ζωή της, είπε ότι δέχεται η μάρτυρας Δήμητρα Ζώρζου, αυτόπτης μάρτυρας το βράδυ της δολοφονίας, φοιτήτριας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, η οποία κατέθεσε ενώπιον του τριμελούς εφετείου κακουργημάτων μετά την πρώτη της κατάθεση και μετά τη δημοσιοποίηση του ονόματός της. Και σήμερα δεν έλειψαν και οι εντάσεις με το… καλημέρα,  αφού όταν οι φωτορεπόρτερ πήγαν να φωτογραφήσουν τη μάρτυρα κατά την έναρξη της κατάθεσής της, συνήγορος κατηγορουμένου, φώναξε πως την επόμενη φορά που θα φωτογραφηθούν προς τη μεριά των κατηγορουμένων θα τους σπάσει τις μηχανές.

“Αφήστε με να πάμε έξω να της δείξω”

Η πρόεδρος της έδρας, Μαρία Λεπενιώτη, διέκοψε όταν η μάρτυρας αναγνώρισε τον κατηγορούμενο Γιάννη Καζαντζόγλου απο το σωματότυπό του, ως συμμετέχοντα στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ο κατηγορούμενος τότε ακούστηκε να λέει “αφήστε με να πάμε έξω να της δείξω”. Οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής τότε είπαν πως “δεν θα τρομοκρατήσετε τη μάρτυρα”.

“Εκείνο το απόγευμα ήμασταν με μια φίλη και ένα φίλο στο Πασαλιμάνι και κατά τις 11, ο φίλος που μένει Νίκαια μας γύρισε Τσαλδάρη γιατί εμείς μένουμε εκεί. Θέλαμε να κάνουμε ακόμα μια βόλτα γιατί ήταν κοντά τα σπίτια μας και ήταν νωρίς ακόμα. Κινηθήκαμε πάνω στην Τσαλδάρη, φτάσαμε Κεφαλληνίας και κάτσαμε σε ένα παγκάκι. [Δείχνει στο χάρτη που έχει τοποθετηθεί μπροστά στην έδρα.] Το παγκάκι είναι πάνω το πεζοδρόμιο και όποιος κάθεται έχει το δρόμο πίσω του και βλέπει μαγαζιά, ένα με καλλυντικά και ένα μεγαλύτερο. Αυτός που κάθεται εκεί έχει πλάτη στο δρόμο στην Τσαλδάρη. Καθίσαμε εκεί 12 παρά. Στην Τσαλδάρη ήμασταν από τις 11 και κάναμε βόλτα και κάτσαμε στο παγκάκι. Εγώ καθόμουν δεξιά η φίλη αριστερά. Κάποια στιγμή αρχίσαμε να ακούμε φωνές, χωρίς να προσδιορίσουμε τι ακούμε. Γυρνάμε και βλέπουμε 20 άτομα να διασχίζουν την Τσαλδάρη και να έρχονται – υπέθεσα – από Κεφαλληνίας.  Δεν φώναζαν αυτοί οι 20, αυτοί διέσχιζαν την Τσαλδάρη και ήταν κάτω των 18, φορούσαν φανέλες του Ολυμπιακού, κόκκινες,  άσπρες έγραφαν Ολυμπιακός, είχαν το σήμα. Χαλαρά ήρεμα κινούνταν αυτοί. Ακούγονταν οι φωνές και αυτά τα παιδιά άρχισαν να κοιτάνε πίσω. Μετά άρχισαν να βγαίνουν 20-30 άτομα από την Κεφαλληνίας. Οι φωνές ακούγονταν εν τω  μεταξύ σαν να πλησίαζαν. Από την Κεφαλληνίας οι φωνές γίνονταν πιο έντονες και άρχισαν να βγαίνουν άτομα από Κεφαλληνίας. Περίπου 20-30 στο σύνολο, δεν είχαν σχέση με τους άλλους τους Ολυμπιακούς.

Αυτοί φορούσαν επί το πλείστον μαύρα ρούχα, κάποιοι παραλλαγές. Οι περισσότεροι ξυρισμένο κεφάλι. Σωματώδεις. Είχαν κράνη και σίγουρα 3 ρόπαλα. Μου πήγε το μυαλό ότι ήταν Χρυσαυγίτες από την ενδυμασία και την εμφάνιση γενικότερα. Μόλις βγήκαν στην Τσαλδάρη ακούσαμε βρισιές “Θα σας γ…, γ… τις μάνες σας, γ… τα σπίτια σας”. Τα παιδιά με τις φανέλες του Ολυμπιακού είπαν “ωχ πάμε να φύγουμε μ…ες τρέξτε” και έφυγαν αμέσως προς Ξάνθου.
Εμείς εξακολουθούμε να καθόμαστε στο παγκάκι και σοκαριστήκαμε στην αρχή με τις φωνές και κοκαλώσαμε εκεί στο παγκάκι. Προσωπικά, πέρα απ’ το ότι αγχώθηκα, δεν με έκανε να σηκωθώ, γιατί δεν κινδύνευα εκείνη τη στιγμή, ένιωθα ότι κάτι αφορούσε κάποιους, αλλά εγώ δεν ήμουν μέσα σε αυτούς. Τη φράση “τρέχτε μ…ες” την είπε ο Φύσσας,  οι 10 άρχισαν να τρέχουν πέρασαν από μπροστά μας. Είχε μείνει πίσω ο Φύσσας με έναν άλλο και ένας άλλος γύρισε. Άρα υπάρχουν 3 άτομα στο σημείο. Από την άλλη πλευρά έχουν περάσει περίπου οι μισοί και ξεκίνησαν να χτυπάνε τους 3.

Οι άλλοι έμειναν απέναντι και έβριζαν, σίγουρα τους χτύπαγαν με κράνη, τα είδα αυτά. Με τα χέρια και σίγουρα ένας με ρόπαλο. Όλα έγιναν πάρα πολύ γρήγορα. Από μακριά οι υπόλοιποι συνέχισαν να βρίζουν και να φωνάζουν και καμιά δεκαριά χτυπούσαν τα παιδιά. Φάνηκε ότι τα παιδιά είχαν ζαλιστεί γιατί 3 άτομα χτυπούσαν τον έναν, δεν ήταν ένας προς έναν. Ξαφνικά αυτοί φεύγουν τα παιδιά ήταν ζαλισμένα και κάποιος ήταν κάτω. Τα παιδιά φώναζαν “φύγετε ρε φασίστες”.
Αστυνομία δεν είδα ακόμα, εμείς γυρίσαμε το σώμα προς το δρόμο, εγώ σηκώθηκα όρθια. Είχα μπροστά μου το περιστατικό. Στα αριστερά μου τη βιτρίνα, στα δεξιά μου το διάζωμα και το δρόμο.  Υπήρξε μια ανάπαυλα δευτερολέπτων τα παιδιά να φωνάζουν και οι άλλοι να τους βρίζουν από απέναντι. Μετά άκουσα από την Ξάνθου ότι κάποιος τρέχει. Η Ξάνθου είναι πολύ κοντά μας και αυτός ανέβαινε προς εμάς. Οι φωνές και οι βρισιές συνεχίζονταν. Βλέπω κάποιον να πηγαίνει και να συναντάει σε έναν κάδο που ήταν στο διάζωμα άλλον ένα εκεί κρυμμένο στον κάδο.

Είναι ολόιδιοι μεταξύ τους, φοράνε τα ίδια, παραλλαγές και γύρω στα 25. Αυτοί είχαν κανονικά μαλλιά, δεν θυμάμαι καλά αν ήταν μελαχρινοί, νομίζω ναι.  Εκείνη τη στιγμή φεύγουν από τον κάδο, πέρασαν το δρόμο από δεξιά μας, κινήθηκαν επί της Τσαλδάρη και άρχισαν να πλησιάζουν τη στάση. Και έτσι όπως ήταν τα παιδιά πάνω στο πεζοδρόμιο και ο Παύλος ήταν πλάτη, πήγαν από πίσω και τους χτύπησαν. Αυτός γυρίζει προς εκείνους και έρχονται άλλα 10 άτομα από απέναντι να ξαναχτυπήσουν. Από τους φίλους του Φύσσα, τον έναν τον είδα να τον έχει αρπάξει κάποιος και να τον χτυπάει πάνω σε μια βιτρίνα. Οι δύο από τον κάδο είναι πάνω στον Παύλο. Με τα χέρια, δεν κρατούσαν κάτι (αυτοί οι δύο). Οι δέκα που πέρασαν απέναντι δεν είδα αν κρατούσαν κάτι. Άρα, υπάρχει μια παρέα 10-12 ατόμων και χτυπάει τους 3. Εκείνη τη στιγμή ένα αυτοκίνητο, πέρασε δίπλα μας, δεν είδα από που ήρθε. Πάρκαρε σχεδόν στραβά στο σημείο της στάσης. Ξαφνιάστηκα και εγώ και είδα και τα 3 παιδιά. Πρέπει να καταλάβανε αυτοί ότι κάποιος ήρθε. Το αμάξι σταμάτησε ακριβώς δίπλα τους. Όλοι γύρισαν να κοιτάξουν και αυτοί που χτύπαγαν και εμείς και τα 3 παιδιά.

Παρατήρησα ότι ενώ εμείς δείχναμε να ξαφνιαζόμαστε, οι άλλοι που χτυπούσαν έδειχναν να σπάνε. Κάποιοι πήγαν απέναντι και κάποιοι μείνανε στον Παύλο. Παράλληλα γίνανε αυτά. Από τα άτομα που χτυπούσαν έφυγαν τα 8-9 κάποιοι πήγαν στο διάζωμα και 2-3 μείνανε πίσω απ’ τον Παύλο. Δεν χτυπούσαν, μείνανε ακίνητοι. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι είναι της αστυνομίας το αυτοκίνητο, ασφαλίτικο. Μετά είδαμε ένα άτομο να βγαίνει από το αυτοκίνητο, ο Παύλος γύρισε απευθείας προς το αυτοκίνητο, επειδή έφυγαν και τα άτομα. Ο οδηγός του αυτοκινήτου κάνει τρία βήματα, πλησιάζει τον Παύλο και τον παίρνει αγκαλιά. Δεν είπαν τίποτα και είδα δύο κινήσεις του χεριού. Τα άλλα δύο παιδιά είναι αρκετά κοντά στη βιτρίνα και τα άλλα άτομα σαν να κάνουνε κλοιό, από απέναντι είχε μεγάλη βαβούρα, αλλά όχι όση πριν. Αφού γίνεται αυτό, ο άνθρωπος αυτός γύρισε και προσπάθησε να μπει στο αυτοκίνητο. Παρατηρήσαμε τότε ότι ήρθαν δύο ΔΙ.ΑΣ και ο Παύλος φώναζε “Πιάστε τον, με μαχαίρωσε!” . Είδα δύο αστυνομικούς έναν άνδρα και μια γυναίκα, υπήρχε και μηχανή αλλά δεν θυμάμαι αν την είδα τότε ή μετά. Ο ένας ΔΙ.ΑΣ κρατούσε τον οδηγό και είδα τότε να βγαίνει από το αμάξι ένας συνοδηγός και να προσπαθεί να τον τραβήξει από τον αστυνομικό. Δεν τα κατάφερε και έτρεξε και έφυγε. Είχε ξυρισμένο κεφάλι αλλά μπορούσες να δεις ότι ήταν μελαχρινός. Μου δείξανε φωτογραφίες και είπα ότι ίσως ήταν ένας από αυτούς.

Κάτια  Νιάκαρη