Αν μη τι άλλο, οι τελευταίες εξελίξεις, στην προσπάθεια επίλυσης του λεγόμενου Σκοπιανού, θα πρέπει να μας κάνουν σοφότερους.
Τα μηνύματα που εκπέμπονται, τις τελευταίες μέρες, δείχνουν πόσο δύσκολο είναι για τους ιθύνοντες της γειτονικής χώρας, ακόμη και αν δεχθούμε εκ των προτέρων την καλοπροαίρετη διάθεση των σημερινών κυβερνώντων, να απαλλαγούν από τα στοιχεία μεγαλοϊδεατισμού και αλυτρωτισμού, από τη στιγμή, μάλιστα, που στα στοιχεία αυτά, κόντρα στην ιστορική της διαδρομή αλλά και αυτή την εθνολογική της σύνθεση, στηρίχτηκαν οι «ζωτικοί μύθοι», που χαρακτήρισαν την ίδια τη διαδικασία εθνογέννεσης. Είναι γι` αυτό που ο κ. Ζάεφ, παρά ενδεχομένως τις ειλικρινείς του προθέσεις, σε συνάρτηση με την επιδίωξη για ένταξη σε ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση, δε μπόρεσε να πάει πέρα από ένα ορισμένο σημείο. Έτσι, η κατ` αρχήν αποδοχή των δύο βασικών αρχών, που έχει θέσει η ελληνική πλευρά, για ενιαία χρήση της νέας ονομασίας , αλλά και τις αναγκαίες τροποποιήσεις στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, ως απροϋπόθετοι όροι, για την εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης, αποδείχθηκε φενάκη, αφού ίσχυε μόνο για το όνομα «Μακεδονία του Ιλιντεν», που παραπέμπει απ` ευθείας στις εγγενείς αλυτρωτικές επιδιώξεις του γειτονικού κράτους. Τα ίδια τα επίσημα κείμενα, πιστοποιούν ότι η συγκεκριμένη ονομασία, παρ` ότι εμπεριέχει και το ιστορικό στοιχείο, της εξέγερσης ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην πορεία δημιουργίας του νέου κράτους, αξιοποιήθηκε εργαλειακά, για την οικοδόμηση των αλυτρωτικών οραμάτων. Είναι για τούτο που μια τέτοια ονομασία, ως εκδοχή λύσης, θα ήταν χειρότερη και από το σκέτο «Μακεδονία». Το ότι δε, όπως προκύπτει από όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, υπήρξε υπαναχώρηση, ως προς τις δύο προαναφερθείσες προϋποθέσεις, μόλις η συζήτηση για το κοινά αποδεκτό όνομα επανήλθε στην «κανονική» της κοίτη, αυτήν του γεωγραφικού προσδιορισμού, αποτελεί επαρκή ένδειξη για τα όρια, αν μη τι άλλο, των καλών προθέσεων.
Μετά απ` αυτά, αντιλαμβάνεται κανείς πλήρως το νόημα της τοποθέτησης της κυβέρνησης, δια του Δημήτρη Τζανακόπουλου, ότι «η μπάλα βρίσκεται στο τερέν» του γειτονικού κράτους, από τη στιγμή, μάλιστα, που, όπως έχει πει και ο πρωθυπουργός, η ελληνική πλευρά δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο, να είναι αυτή η επισπεύδουσα. Παρά, άλλωστε, το «αυτομαστίγωμα» ορισμένων εγχώριων αναλυτών, η παράταση της εκκρεμότητας, δεν προξένησε κανένα από τα «δεινά» που προφήτευαν. Το αντίθετο, θα λέγαμε…
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
