Ποια δημοκρατία;

Ωραία τα «μαθήματα δημοκρατίας» που παραδίδουν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και οι εγχώριοι «ιακωβίνοι», με τελευταίο «πεδίο άσκησης», τη Βενεζουέλα του Μαδούρο. Ας αφήσουμε την επιλεκτική ευαισθησία, για τα εκτός Ευρώπης συμβαίνοντα. Πόσο, όμως, γίνονται αποδεκτές οι δημοκρατικές αρχές, ως υπέρτατη αυταξία, στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πόσο δημοκρατική είναι η, επί της ουσίας, αμφισβήτηση της βούλησης ενός λαού, του ιταλικού, όπως εκφράζεται με δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων; Διότι τι άλλο υποκρύπτουν οι «παραινέσεις» προς τις ηγεσίες των δύο ιταλικών κομμάτων, που σχηματίζουν κυβέρνηση, διαθέτοντας την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο της χώρας τους, να μην εφαρμόσουν το πρόγραμμα, με το οποίο εκλέχθηκαν; Η, ακόμη χειρότερα, η άσκησης έμμεσης πίεσης, στον πρόεδρο της χώρας, να μη δώσει εντολή στον υποδειχθέντα πρωθυπουργό;