Επιστροφή Σημίτη;

Θυμάστε μια παλιά προεκλογική διαφήμιση, όπου οι εμπνευστές της προσπαθούσαν να πείσουν τους ψηφοφόρους, πως αν ψήφιζαν τον τάδε υποψήφιο πρωθυπουργό, θα τους προέκυπταν κάποιοι άλλοι.

Παρακολουθώντας τα όσα διαδραματίστηκαν, το προηγούμενο τριήμερο, στο περίφημο «Φόρουμ των Δελφών», αναρωτηθήκαμε αν, τελικά, η «απαλλαγή» από τη σημερινή κυβέρνηση, τι θα φέρει; Μια αυτοδύναμη εξουσία της ΝΔ, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ένα ριμέικ της αλήστου μνήμης συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, ή, μήπως, τη μεταμφιεσμένη επαναφορά του Σημιτικού εκσυγχρονισμού; Δεν ήταν μόνο η παρέμβαση του ίδιου του πρώην πρωθυπουργού, που έδωσε τον τόνο, αλλά και η κυρίαρχη παρουσία, όσων είχαν συνδεθεί με εκείνη την περίοδο, όχι μόνο σε επίπεδο στελέχωσης της κρατικής μηχανής, αλλά και σε εκείνο της προπαγανδιστικής πλαισίωσης. Έχουμε διαπιστώσει, άλλωστε, πόσο ισχυρό παραμένει αυτό το παράλληλο «δίκτυο υποστήριξης», στο χώρο των κατεστημένων-συστημικών μέσων ενημέρωσης, αλλά και κάθε δημόσιου φόρουμ  και πόσο προστατευτικά λειτουργεί, υπέρ του πρώην πρωθυπουργού και των πεπραγμένων της οκταετούς διακυβέρνησης του. Είναι κραυγαλέα η αποσιώπηση της εκτεταμένης διαφθοράς, εκείνης της περιόδου, παρ` ότι  έχει πιστοποιηθεί με τελεσίδικες καταδικαστικές αποφάσεις, αλλά και ομολογίες εμπλεκόμενων, που θήτευσαν πολύ κοντά στον τότε πρωθυπουργό, ως «εξ απορρήτων» έμπιστοι του ή επίλεκτα μέλη της «αυλής του Μαξίμου». Το «πέπλο σιωπής» για την ομολογία του τότε ταμία του ΠΑΣΟΚ, ότι «χορηγία» 1.000.000 μάρκων, της SIEMENS, πήγε απ` ευθείας στα κομματικά ταμεία, είναι εξόχως αποκαλυπτικό. Έφτασαν στο σημείο, κάποιοι «εντεταλμένοι», να προσπαθούν να μας πείσουν ότι και το πρόσφατα αποκαλυφθέν σκάνδαλο, με μίζες  στην ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, δεν αφορά την περίοδο διακυβέρνησης του αλήστου μνήμης εκσυγχρονισμού κι ας είναι απολύτως σαφές το «κοινής λήψεως» διαβιβαστικό έγγραφο της γερμανικής δικαιοσύνης, για τη χρονική αφετηρία του σκανδάλου. Ούτε συνήγοροι υπεράσπισης να ήταν…

Εξίσου ενδεικτική είναι και η αποσιώπηση των αυταπόδεικτων ευθυνών της τότε κυβέρνησης, για την εξέλιξη και  κατάληξη, της κρίσης των Ιμίων. Έκαναν πως δεν κατάλαβαν, οι «ιεροφάντες» του Σημιτικού «εκσυγχρονισμού», την απροκάλυπτη ομολογία του τότε υπουργού Εξωτερικών, για το περιεχόμενο της προφορικής συμφωνίας με την Τουρκία, με «επιδιαιτητή» τις Ηνωμένες Πολιτείες, που αναγνώριζε, πέραν πάσης αμφιβολίας, το «γκρίζο» καθεστώς των Ιμίων, ανοίγοντας το δρόμο και μια σειρά άλλες νησίδες και βραχονησίδες. Μετά απ` αυτά πώς να μη φαντασιώνεται ο πρώην πρωθυπουργός, λαϊκή αποδοχή του «εκσυγχρονισμού» του;