Εν τω μεταξύ, στην Ευρώπη: Η Ιταλική περιπέτεια

Δυο μικρά κόμματα κινδυνεύουν – ή, αν προτιμάτε, ελπίζεται – να παίξουν τον ρόλο μπαλαντέρ στην Ιταλική πολιτική σκηνή. Όπου οι εκλογές της Κυριακής, 4ης Μαρτίου, υπόσχονται/απειλούν να δημιουργήσουν μεγαλύτερη αβεβαιότητα και περισσότερες εκκρεμότητες απ’ όσες ελπιζόταν ότι θα λύσουν.

Και στην περίπτωση της Ιταλίας, μέρες μόλις πριν τις κάλπες οι αναποφάσιστοι παραμένουν δυσάρεστα ψηλά – γύρω στο 30-35% αν και ακόμη κι εδώ οι διάφορες δημοσκοπήσεις διαφέρουν πολύ: «σωσίβιο» το ότι κατά την Ιταλική νομοθεσία δεν επιτρέπεται τις τελευταίες 15 μέρες πριν τις κάλπες η δημοσιοποίηση ευρημάτων τους.

Πάντως, ενώ η προσοχή της ευρύτερης/Ευρωπαϊκής κοινής γνώμης είχε σχεδόν μονοπωληθεί (α) από το προπορευόμενο Κίνημα των 5 Αστέρων/Μ5S του Μπέππε Γκρίλλο, ο οποίος όμως έχει αποσυρθεί υπέρ του Λουίτζι  Ντι Μάιο (με σχεδόν 27% των ψήφων), (β) από την επανεμφάνιση/άνοδο της Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι (με κάτι σαν 16% , που όμως «αθροίζει» με άλλα 15% της Λέγκας του Βορρά, συν 5% των νεοφασιστικής ρίζας «Αδελφών της Ιταλίας», όλοι στα δεξιά), συν (γ) την πτώση του Δημοκρατικού Κόμματος/PD του Ματτέο Ρέντσι (με 21,5%, που μαζί με άλλα κόμματα της ΚεντροΑριστεράς είναι ζήτημα αν ελπίζει σε 25,5%), ήδη καταγράφονται δυο μικρότεροι σχηματισμοί οι οποίοι μπορεί να διεκδικήσουν ρόλο.

Ο ένας βρίσκεται στα δεξιά, και είναι το Noi con Italia/Εμείς με την Ιταλία, με τον Ραφφαέλε Φίττο που μετριόταν μεν κοντά στο 3% , όμως θα μπορούσε – επειδή έχει ισχυρή αντιπροσώπευση στον Νότο – να διεκδικήσει καθοριστική λειτουργία καθώς το τωρινό εκλογικό σύστημα της Ιταλίας ευνοεί τους σχηματισμούς με ισχυρή τοπική βάση. Ο άλλος είναι το Liberi et Uguali/Ελεύθεροι και Ίσοι, που προήλθε ως αντίδραση προς την φθορά του PD επί Ρέντσι και κινείται γύρω από τον Πιέτρο Γκράσσο (Πρόεδρο της Γερουσίας, με προϊστορία κατηγόρου κατά της Μαφίας). Αυτήν την στιγμή, η ΚεντροΑριστερά βρίσκεται σε αδύναμη θέση – αν όμως είτε οι αναποφάσιστοι την «ανακαλύψουν», είτε στην προσπάθεια σχηματισμού Κυβέρνησης Συνεργασίας υπάρξει αριστερόστροφη συμμετοχή, τότε οι Ελεύθεροι και Ίσοι με το κάτι μέχρι και 5% που έχουν μετρήσει μπορεί να λειτουργήσουν θετικά.

Βέβαια, μετά και την περιπέτεια της Γερμανίας με την δυσκολία σχηματισμού Κυβέρνησης παρά την εκεί παράδοση Συνασπισμών, η Ιταλική περιπέτεια δεν φαντάζει και τόσο δύσβατη. Άλλωστε ο σημερινός Πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι, γενικώς συμπαθής, είναι ιδεώδης για μεταβατικούς σχηματισμούς σε περίπτωση εκλογικής αμηχανίας. Τώρα, τι θα γίνει με τις Ιταλικές τράπεζες, άλλη ιστορία!…