Ένας ιδιοκτήτης παντοπωλείου στο Σαν Φρανσίσκο που πωλεί το λεγόμενο… ωμό νερό (raw water) το περιέγραψε ως νερό με «ελαφρώς γλυκιά και απαλή αίσθηση στο στόμα». Όμως κάποιο ξεχνούν ότι το νερό το οποίο δεν έχει υποστεί κάποια επεξεργασία, περιέχει βακτήρια και άλλες ουσίες που προκαλούν ασθένειες.
Πριν βγει από μια βρύση στο σπίτι, το νερό περνάει γενικά από πολλά στάδια επεξεργασίας. Αυτά βοηθούν να απαλλαγεί το πόσιμο νερό από κάθε βρωμιά. Το νερό χωρίς τέτοιες βρωμιές περνάει έπειτα από διήθηση και απολύμανση με πρόσθετα χημικά (κυρίως χλώριο) για να απομακρυνθούν και τα τελευταία επικίνδυνα βακτήρια και παράσιτα που ίσως έχουν επιζήσει από το πρώτο στάδιο επεξεργασίας. Ουσίες όπως το φθόριο προστίθενται συνήθως. Το φθόριο διατηρεί τα δόντια των ανθρώπων υγιή.
Ακόμη και με όλες αυτές τις διαδικασίες επεξεργασίας, κάποιες επικίνδυνες ουσίες μπορεί να «γλιτώσουν» και να προκαλέσουν ασθένειες. Οι 10 κορυφαίες ασθένειες που συνδέονται με δημόσια συστήματα ύδρευσης περιλαμβάνουν ηπατίτιδα Α, σαλμονέλα, Ε. Coli, giardia και νοροϊό. Οι ασθένειες αυτές συνδέονται επίσης με το νερό από ιδιωτικά πηγάδια, τα οποία (εξ ορισμού) δεν διέρχονται από τα δημοτικά εργοστάσια επεξεργασίας υδάτων.
Αυτές οι ασθένειες είναι πολύ επικίνδυνες. Η σαλμονέλα, το E. coli και ο νοροϊός μπορούν να προκαλέσουν διάρροια, ναυτία και -ειδικά για άτομα των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να είναι εξασθενημένο- θάνατο.
Η είδηση ότι κάποιοι επιλέγουν να αγοράσουν νερό που δεν είχε περάσει από αυτή τη διαδικασία αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερη ανησυχία, σοκ και τρόμο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο κίνδυνος ύδρευσης από μη επεξεργασμένο νερό δεν είναι θεωρητικός. Συμβαίνει, και αρκετά συχνά, μάλιστα. Σε διάστημα των 12 μηνών τουλάχιστον 130 άτομα αρρώστησαν από το πόσιμο νερό σε ένα στρατόπεδο. Περισσότεροι από 100 άνθρωποι μολύνθηκαν από νοροϊούς από πηγάδια σε μια τοποθεσία στο Νέο Μεξικό τον Ιούνιο του 2011. Τουλάχιστον 21 άτομα προσβλήθηκαν από το βακτήριο giarda από μια πηγή και ένα ρεύμα σε ένα στρατόπεδο στην Αλάσκα το 2012.
