Με τις αποτυχημένες απεργίες τους… στηρίζουν τον πρωθυπουργό!
ΕΜΕΙΣ πάντοτε το φωνάζαμε… Παιδιά, δεν χρειάζονται τόσες απεργίες, δεν χρειάζεται να κλείνουν 50-100 διαδηλωτές τους δρόμους, να πάνε από το πεζοδρόμιο και να διαμαρτυρηθούν όσες μέρες θέλουν, ή τουλάχιστον να πιάσουν μόνο τη δεξιά λουρίδα για να μπορέσουν και οι υπόλοιποι πολίτες που πάντοτε αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία να πηγαίνουν στη δουλειά τους και να βγάζουν το μεροκάματο.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ οι επαγγελματίες μεγαλοσυνδικαλιστάδες κήρυτταν τη μία απεργία ύστερα από την άλλη και για να την σταματήσουν συζήταγαν – εκβίαζαν είναι το σωστό – τι επί πλέον προνόμια θα έπαιρναν οι ίδιοι και ο κλάδος τους… Όλοι οι άλλοι έμεναν πάλι με τα χέρια ανοιχτά και περίμεναν την εξ ύψους προσφορά, που φυσικά δεν ερχόταν ποτέ. Έτσι δημιουργήθηκαν τα γνωστά ΡΕΤΙΡΕ που καλοπερνούσαν. Τα είχαν όλα και οι άλλοι τους κοίταζαν και έτρωγαν μόνο «υποσχέσεις» ότι την επομένη φορά, την επόμενη απεργία, αν είναι καλά παιδιά και διαλύσουν τις εταιρείες και τα εργοστάσια που δούλευαν, αν δεν είχαν μείνει άνεργοι εντωμεταξύ – αυτό δεν τους το έλεγαν – θα έπαιρναν και αυτοί το «κάτι τι τους»!… Που φυσικά δεν το πήραν ποτέ γιατί τα λεφτά τα έτρωγαν οι φαταούλες μεγαλοσυνδικαλιστές… Έχουμε δει μισθολογική κατάσταση συνδικαλιστή με μισθό 7.000.000 δραχμές το μήνα, επί Σημίταρου!..
ΕΤΣΙ σιγά – σιγά με τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τις πορείες και το κλείσιμο των δρόμων, στην αρχή φορτωθήκαμε τη χούντα και μετά την τρόικα, το ΔΝΤ και χιλιάδες μπουμπούκια μανδαρίνους από όλες τις χώρες του κόσμου, που με τις ηλίθιες αποφάσεις τους μας κατέστρεψαν όλους!..
ΟΛΑ αυτά και οι εργαζόμενοι και ο λαός τα γνωρίζουν πολύ καλά και γι΄ αυτό τα τελευταία χρόνια δεν πατάει άνθρωπος, εκτός από κάτι κομματόσκυλα, στις πορείες και τις απεργίες!
Το πιο ζωντανό, το πιο δημοκρατικό κίνημα, ανεξάρτητο από κομματισμούς, τον συνδικαλισμό και τις απεργίες, τις ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΑΝ και αυτές με αποτέλεσμα να βλέπει ο κόσμος να κλείνουν τους δρόμους κάτι ταλαιπωρημένα κομματόσκυλα και να γελάει μαζί τους για την ιερότερη υπόθεση στη Δημοκρατία, που είναι το ΔΙΚΑΙΩΜΑ και η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ η απεργία, υπό την προϋπόθεση ότι αυτοί που την εξαγγέλλουν να είναι σωστοί συνδικαλιστές με δίκαια και πραγματοποιήσιμα αιτήματα.
«Κ»
