Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία από το μακρινό 1807!
Ο ρόλος των… Φλαμπουράρηδων στην διαχρονική συνεργασία των δύο πλευρών
Από καταβολής του ελληνικού κράτους φαίνεται ότι κρατάει το περίφημο «Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία» που αναβιώνει έντονα στις ημέρες μας.
Η πρόσφατη επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ στη χώρα μας επιβεβαίωσε τις καλές σχέσεις που ανέκαθεν είχαν οι δυο χώρες, οι οποίες εν μέσω κρίσης έχουν ένα λόγο παραπάνω να αισθάνονται ακόμη πιο κοντά όσο η Γερμανία της Άνγκελα Μέρκελ προσπαθεί με το ζόρι να διαδραματίσει ρόλο αφεντικού στην Ευρώπη.
Η ιστορία, όμως, παίζει περίεργα παιχνίδια. Στη σημερινή ελληνική κυβέρνηση, συμμετέχει ως υπουργός Επικρατείας ο Αλέκος Φλαμπουράρης.
Αν ανατρέξει κανείς στο μακρινό 1807 θα δει ότι ένας άλλος Φλαμπουρ(ι)άρης έπαιξε εξίσου καθοριστικό ρόλο στη ελληνογαλλική συμμαχία μεταξύ του τότε κράτους των Επτανήσων και της αυτοκρατορίας του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.
Ο Ζακυνθινός Αναστάσιος Φλαμπουρ(ι)άρης (1774-1825), πρόγονος του υπουργού της σημερινής κυβέρνησης, ήταν εκείνος που πρωτοστάτησε σε αυτήν την προσπάθεια σύσφιξης των δεσμών και συνεργασίας ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Η Επτάνησος Πολιτεία υπήρξε από τις 21 Μαρτίου 1800 έως τις 8 Ιουλίου 1807, ένα κρατίδιο υπό Ρωσική και Οθωμανική κυριαρχία. Το κρατίδιο αυτό δημιουργήθηκε μετά την κατάληψη των Επτανήσων από Ρωσο-Τουρκική συμμαχία. Ήταν το πρώτο (έστω και μερικώς) αυτόνομο κρατίδιο σε ελληνικά εδάφη, μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Οθωμανούς στα μέσα του 14ου αιώνα.
Το 1807 με τη Συνθήκη του Τιλσίτ, η Ρωσική Αυτοκρατορία παραχώρησε τον έλεγχο των νησιών στη ναπολεόντεια Γαλλία, η οποία τα κατέλαβε αλλά δεν άλλαξε τη συνταγματική μορφή της Πολιτείας.
Ο Αναστάσιος Φλαμπουρ(ι)άρης, εισαγγελέας από τη Ζάκυνθο, υπουργός-γερουσιαστής, μέλος της φιλικής εταιρίας και φίλος του Ιωάννη Καποδίστρια, ήταν εκείνος που ανέλαβε την πρωτοβουλία να βοηθήσει την αυτοκρατορία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη όταν κινδύνευε να χάσει τα Επτάνησα από τις μεθοδεύσεις και τις υπόγειες κινήσεις των Αγγλικών δυνάμεων.
Ήταν τότε, οι Βρετανοί ξεκίνησαν μια εκστρατεία για να κατακτήσουν τα νησιά, από το 1809 (Κύθηρα) ως το 1814 (Κέρκυρα), με αποτέλεσμα το σχηματισμό του αυτόνομου Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων το 1815 κάτω από την αποκλειστική προστασία της Μεγάλης Βρετανίας.
Όλο αυτό το διάστημα ο Φλαμπουρ(ι)άρης έδινε μεγάλο αγώνα μέσα στη Γερουσία προκειμένου, οι «φίλοι» Γάλλοι να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στα νησιά του Ιονίου. Ήταν ο γερουσιαστής που κατέθεσε πρόταση να εκφραστεί επίσημα προς τη γαλλική πλευρά η «ευχή» του Ιόνιου λαού να εισαχθούν στα Επτάνησα οι νόμοι της Γαλλικής Αυτοκρατορίας ώστε να προλάβουν τις ενέργειες των Άγγλων που ετοίμαζαν την ανατροπή τους.
Η πρόταση αυτή έγινε αποδεκτή παμψηφεί από την Γερουσία και πέτυχε την προσωρινή ενίσχυση της συμμαχίας Γάλλων-Επτανησίων, αν και στο τέλος δεν στάθηκε αρκετή να αποτρέψει τις μεθοδευμένες κινήσεις του Αγγλικού στόλου και των Βρετανών Πρακτόρων που κατάφεραν να επιβάλλουν την κυριαρχία τους στην περιοχή του Ιονίου.
Τότε, λοιπόν, ήταν ο Αναστάσιος Φλαμπουρ(ι)άρης μπροστάρης στην γαλλο-ελληνική συμμαχία. Σήμερα, 200 ολόκληρα χρόνια μετά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Αλέκος Φλαμπουράρης, απόγονος του Ζακυνθινού γερουσιαστή, δίνει από το μετερίζι ως μέλος της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης τον δικό του αγώνα για την συνέχιση και ενδυνάμωση του συνθήματος «Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία»!
