Αποστασία, η κατάρα της φυλής μας

Ο διχασμός και το κλέψιμο των πολιτικών μάς οδήγησαν στη σημερινή τραγωδία

Η αποστασία του Μητσοτάκη έφερε τη χούντα και την προδοσία της Κύπρου

Η ΙΣΤΟΡΙΑ επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα. Αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουν όσοι επιχειρούν να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση και ονειρεύονται αποστασίες.

Γιατί ακόμα και αν υπήρχαν πρόθυμοι βουλευτές να εξαγοραστούν και να αναλάβουν εργολαβικά το βρόμικο κόλπο του παλιού πολιτικού συστήματος, μια αποστασία θα οδηγούσε σε ολοκληρωτική κατάρρευση με ό,τι συνεπάγεται μια τέτοια εξέλιξη για το λαό και τη χώρα.

Οι εκλεγμένες κυβερνήσεις δεν είναι αναλώσιμες και οι πολιτικοί συσχετισμοί διαμορφώνονται στις εκλογές.

Οποιαδήποτε άλλη απόπειρα τεχνικής διαμόρφωσης συσχετισμών συνιστά εκτροπή που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους ακόμα και γι’ αυτούς που την επιδιώκουν.

Το παλιό πολιτικό σύστημα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπρεπε να έχουν αντιληφθεί ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι αναλώσιμος. Έχει σημείο αναφοράς στις λαϊκές μάζες και αποδοχή από την συντριπτική πλειοψηφία του λαού που ασχέτως πολιτικής τοποθέτησης αναγνωρίζει τον αγώνα που δίνει για να ξεφύγει η χώρα από τα εφιαλτικά μνημόνια.

Μια ενδεχόμενη αποδόμηση της κυβέρνησης στην παρούσα φάση θα προκαλούσε εθνική καταστροφή διχασμό ακόμα και εμφύλιο.

Γι’ αυτό τα διαπλεκόμενα που στοιχίζονται με το παλιό πολιτικό σύστημα είναι καλύτερα να εγκαταλείψουν τις ασκήσεις ετοιμότητας και τη βολιδοσκόπηση πρόθυμων βουλευτών. Άλλωστε όπως αποκάλυψε η KONTRANEWS κανείς βουλευτής δεν είναι πρόθυμος να γίνει αποστάτης γιατί όλοι γνωρίζουν τις συνέπειες και την τύχη των αποστατών.

Ο ελληνικός λαός έχει ζήσει την αποστασία, τη μεγάλη κατάρα της φυλής μας που οδήγησε σε διχασμό και έφερε στην εξουσία τη χούντα των συνταγματαρχών. Η Ελλάδα για επτά ολόκληρα χρόνια εξ’ αιτίας της αποστασίας μπήκε στο γύψο έχασε το τρένο της Ευρώπης και στη συνέχεια επήλθε εθνική καταστροφή με την εισβολή και την κατοχή της μισής Κύπρου.

Στην παρούσα φάση ένας νέος διχασμός και μια κατάσταση πολιτικής ανωμαλίας θα ήταν η χαρά του Ερντογάν που ψάχνει ευκαιρίες  για να καταλάβει κάποια νησιά του Αιγαίου. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια για πολιτικές κρίσεις και εκτροπές σε μια περίοδο κατά την οποία δίνεται εθνική μάχη για να βγούμε στις αγορές. Ενδεχόμενη πολιτική κρίση θα οδηγούσε αναγκαστικά σε άτακτη χρεοκοπία προκαλώντας ολέθριες συνέπειες στο λαό και τη χώρα.

«Μητσοτάκη κάθαρμα»

Όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ή να παρουσιάσουν διαφορετικά τα γεγονότα, τα όσα συνέβησαν το καλοκαίρι του 1965, ο λαός μας τα έχει καταγράψει ως Αποστασία και τα έχει συνδέσει με τους μοιραίους πρωταγωνιστές.

Με το αλάθητο κριτήριο του, ο λαός μας είχε από την πρώτη στιγμή καταλάβει και υποδείξει το μεγάλο Ένοχο, στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αφού όλοι είχαν καταλάβει πως ήταν αυτός, η σκοτεινή φιγούρα, που από το παρασκήνιο κατηύθυνε τα νήματα, συνωμοτώντας εναντίον του εκλεγμένου πρωθυπουργού και της νόμιμης κυβέρνησης, στην οποία συμμετείχε. Η λαϊκή καταδίκη «γράφτηκε» στους δρόμους, με τη φοβερή φράση «Μητσοτάκη κάθαρμα», που δεν ξανακούστηκε για κανέναν άλλο πολιτικό, ούτε πριν, ούτε μετά.

Τα τελευταία χρόνια, έχουμε γίνει μάρτυρες μιας προσπάθειας, από ορισμένους, να «ξαναγραφτεί»  η πρόσφατη ιστορία του τόπου μας.

Τα γεγονότα του καλοκαιριού του 1965, που έχουν μείνει στη μνήμη του λαού μας, με τον όρο «Αποστασία», αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτής της προσπάθειας αντιστροφής των γεγονότων και «ξεπλύματος» εκείνων που έχουν καταγραφεί ως οι «μοιραίοι» άνθρωποι. Δεν είναι τυχαίο ότι στην «πρώτη γραμμή» αυτής της προσπάθειας, βρέθηκαν ο τέως βασιλιάς, αλλά και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που, με αλλεπάλληλες συνεντεύξεις τους, αλλά και βιβλία, επεχείρησαν να προσαρμόσουν τα γεγονότα στα δικά τους μέτρα. Μόνο, που όπως έχει ειπωθεί, «τα γεγονότα είναι πεισματάρικα» και εκθέτουν τους «μοιραίους ανθρώπους», που με τις αποφάσεις και επιλογές τους, ανέτρεψαν τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση, του 53% και προετοίμασαν το έδαφος για να έρθουν οι Απριλιανοί πραξικοπηματίες και να δώσουν τη «χαριστική βολή» στην ετοιμόρροπη δημοκρατία. Τα γεγονότα δε, καταρρίπτουν το βασικό τους επιχείρημα, ότι, τάχα, τα όσα συνέβησαν τον Ιούλιο του 1965, ήταν αποτέλεσμα της «γεροντικής εμμονής» του αλησμόνητου «Γέρου της Δημοκρατίας» ή, έστω, σειράς συμπτώσεων και όχι μιας καλά μελετημένης και από καιρό προετοιμασμένης συνωμοσίας.  Δεν αντέχουν, άλλωστε, στην κοινή νοημοσύνη, επιχειρήματα, όπως ότι ο «ακατονόμαστος πρωθυπουργός» κατά τη δηλητηριώδη ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου, ο μέχρι τότε πρόεδρος της Βουλής Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας, τυχαία βρέθηκε στα Ανάκτορα και ορκίστηκε ως πρωθυπουργός, πριν καν ο «Γέρος της Δημοκρατίας» προλάβει να υποβάλλει και γραπτώς την παραίτηση του.

Στημένο

Η καταγεγραμμένη, άλλωστε, αντίδραση του τότε 25χρονου βασιλιά, στην προφορική υποβολή της παραίτησης, εκ μέρους του λαοπρόβλητου πρωθυπουργού, αποδεικνύει, σε κάθε καλόπιστο, ότι το παιχνίδι ήταν στημένο και ο «ακατονόμαστος» είχε από πριν ετοιμαστεί για να αναλάβει αυτό το ρόλο. Όπως και οι υπόλοιποι Αποστάτες, με πρωτοστάτη τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, που έσπευσαν, να «απαρνηθούν τρις» τον εκλεγμένο πρωθυπουργό τους και να πλαισιώσουν την «βασιλική κυβέρνηση».

Η συνωμοσία, όμως, όπως είπαμε, είχε προετοιμαστεί από καιρό, με μοιρασμένους ρόλους και με τους «Δούρειους Ίππους», εντός της κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου, έτοιμους να… τραβήξουν το χαλί, κάτω από τον πρωθυπουργό τους. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Πρώτα και κύρια, η πρωτοφανής προτροπή του τότε αρχηγού της ΕΡΕ, Παναγιώτη Κανελλόπουλου που, από τον Φεβρουάριο του 1965, από την πλατεία Κλαυθμώνος, στη διάρκεια λαϊκής συγκέντρωσης, κάλεσε τους βουλευτές της Ένωσης Κέντρου, να εγκαταλείψουν τον αρχηγό και πρωθυπουργό τους και να συμβάλουν στο σχηματισμό άλλης κυβέρνησης, από τους κόλπους της τότε πλειοψηφίας. Μας είναι αδύνατο να πιστέψουμε ότι ένας πολιτικός, με την προσωπικότητα και το πνευματικό εκτόπισμα του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, που καθιερώθηκε στη συνείδηση όλων των Ελλήνων με τη στάση του στην περίοδο της δικτατορίας, θα προχωρούσε σε μια τέτοια, πρωτοφανή και κοινοβουλευτικά αήθη ενέργεια, που αποτελούσε προσβολή και στη λαϊκή ετυμηγορία, χωρίς να έχει υπόψη του, συγκεκριμένες διεργασίες, εντός της τότε πλειοψηφίας. Κι αυτές, δεν άργησαν να εκδηλωθούν, όπως και να αποκαλυφθούν οι «Δούρειοι Ίπποι», μέσα στην κυβέρνηση. Εδώ, πια, αναδεικνύεται ο υπονομευτικός, βρόμικος ρόλος του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας Πέτρου Γαρουφαλλιά, που επιβεβαίωσε με τη στάση του, τη ρήση «ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος». Ήταν αυτός, ο προσωπικός φίλος του τότε πρωθυπουργού, από τον οποίο ξεκίνησε η μεθοδευμένη κρίση, με την αδιανόητη άρνηση του, να παραιτηθεί από το υπουργικό του αξίωμα, όταν του το ζήτησε ο πρωθυπουργός.

Εμπλοκή

Από τη διήγηση, εξάλλου, του Ανδρέα Παπανδρέου, στο αυτοβιογραφικό του έργο «Η Δημοκρατία στο Απόσπασμα», που γράφτηκε την περίοδο της δικτατορίας, προκύπτει ο σκοτεινός ρόλος του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας και στη δημιουργία της σκευωρίας του ΑΣΠΙΔΑ, που αποτέλεσε το «όχημα» για να πληγεί προσωπικά ο «Γέρος της Δημοκρατίας», με την υποτιθέμενη, προσωπική εμπλοκή, του γιού του Ανδρέα. Να μη ξεχνάμε επίσης και τον εξίσου υπονομευτικό ρόλο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Πάνου Κόκκα, που ήταν γνωστό ότι λειτουργούσε ως δημοσιογραφικό όργανο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και που το κρίσιμο διάστημα, λίγο πριν την εκδήλωση της κρίσης, συναγωνιζόταν τις εφημερίδες της Δεξιάς, σε έξαλλη κριτική και προσωπικές επιθέσεις, εναντίον του Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου, συμβάλλοντας στο κλίμα κινδυνολογίας και «κομμουνιστικού κινδύνου».

Στην πραγματικότητα, όπως ανέφερε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, το κατεστημένο της εποχής, με τα «πλοκάμια» του και μέσα στην Ένωση Κέντρου, δε μπορούσε να ανεχθεί ούτε καν το μετριοπαθές πρόγραμμα εκδημοκρατισμού και ώριμων κοινωνικών παρεμβάσεων, της Δημοκρατικής Παράταξης. Όπως δεν ανεχόταν και τον περιορισμό της μοναρχικής αντίληψης του βασιλιά που, όπως έγραψε ο Γεώργιος Παπανδρέου σε μια από τις περίφημες επιστολές του, θεωρούσε τις Ένοπλες Δυνάμεις, «ανεξάρτητον διαμέρισμα, εξαιρούμενων από την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής».