Θηριώδη ανθοδέσμη θάπρεπε να στείλει στο δίδυμο Θύμιου Λυμπερόπουλου – Χρήστου Σπίρτζη η Taxibeat του Νίκου Δρανδάκη (ακριβέστερα: η Ελληνική εκδοχή της Beat, που ανήκει πλέον στην Daimler αφού ωρίμασε ως start-up και πουλήθηκε). Και τούτο εντελώς ανεξάρτητα από την υπαναχώρηση του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών από την ιδέα να μετατραπεί νομοθετικά μια επιχείρηση παροχής διαδικτυακής διαμεσολάβησης σε επιχείρηση μεταφορικού έργου. και την ευλύγιστη διακήρυξη Σπίρτζη «και εγώ στηρίζω την Beat, αλλά πρέπει να υπάρχουν κανόνες», με φόντο την ανακοίνωση ΣΑΤΑ ότι οι ταξιτζήδες (θα) αισθάνονταν κάτι σαν τις πόρνες στις βιτρίνες του Άμστερνταμ αν δεν υπάρξει η νομοθέτηση 3ετων συμβάσεων, με απαγόρευση «αξιολόγησης» των οδηγών από τους πελάτες κοκ.
Θηριώδη ανθοδέσμη , επειδή με μηδενική ουσιαστική διακινδύνευση – ακόμη κι αν δεν είχε «πιάσει» την υπόθεση Σπίρτζη/Taxibeat το ραντάρ της Τρόικας προτού ο υπουργός προλάβει να υπαναχωρήσει, οποιαδήποτε τέτοια νομοθέτηση με κατάφωρους περιορισμούς στην περιοχή υπηρεσιών θα κατέπιπτε δικαστικά, μάλλον χωρίς να χρειαστεί να φθάσουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο – η εταιρεία κέρδισε την ευκαιρία να αυτοπροβληθεί ως επιτομή του μοντέρνου (που είναι: για αυτό λατρεύεται από την νέα γενιά/τους ανθρώπους του smartphone), του προοδευμένου (που εν μέρει είναι: τα ταξί που κυρίως συμβάλλονται έχουν την τάση να είναι καθαρά, οι οδηγοί τους να είναι επαγγελματίες και όχι «ταρίφες») και του αποτελεσματικού (που επίσης είναι: γι αυτό κάπου τα μισά ταξί στην Αθήνα έχουν προσέλθει στην εφαρμογή – αν και λιγότερα την αξιοποιούν πλήρως – , ενώ γι αυτό και δεν έχει κατορθώσει να «πιάσει» η λογική της Uber).
Άλλωστε ήδη η λογική Taxibeat (καλά!Beat…) Ν. Δρανδάκη την άδραξε την ευκαιρία, κινώντας διαδικτυακή καμπάνια υποστήριξης, στην οποία προσήλθαν δεκάδες χιλιάδες κόσμος. Να πούμε και το άλλο; Μ’ αυτό το επεισόδιο, οι συμβαλλόμενοι με την εφαρμογή Beat κέρδισαν – χωρίς να την δώσουν – τον πρώτο γύρο της υπόγειας, ουσιαστικής μάχης τους με την Uber! Που είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση, καθώς επιστρατεύει μη-αδειοδοτημένα οχήματα και οδηγούς. Που εκφράζει διεθνώς μιαν άλλη, «αυριανή» λογική της οικονομίας του διαμοιρασμού/sharing economy, λογική η οποία σε οικονομίες σαν την Ελληνική με την κατάρρευση της αγοράς εργασίας κάνουν ήδη τον δρόμο τους – άτυπα αλλά αποτελεσματικά. Που δεν κέρδισαν μόνο την στήριξη Κυριάκου Μητσοτάκη/Φώφης Γεννηματά/Σταύρου Θεοδωράκη, αλλά και την αποστροφή Στέργιου Πιτσιόρλα «Πρέπει να αποδεχθούμε τις νέες ιδέες: οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες έχουν μπει πια στην ζωή μας σ’ όλον τον κόσμο».
Μην μου πείτε λοιπόν ότι δεν αξίζει, όλο αυτό, μια θηριώδη ανθοδέσμη! Και μάλιστα καθώς στο φόντο ελλοχεύει ούτως ή άλλως η συνοφρυωμένη Αρχή Προστασίας Ευαίσθητων Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ναι, το αγλάισμα του Εκσυγχρονισμού που π.χ. μπλόκαρε την χρήση καμερών στα βαγόνια του Μετρό ώστε να μην προσβάλλονται τα προσωπικά δεδομένα των πορτοφολάδων), για την οποία «λογική» η εφαρμογή Beat παρουσιάζει προβλήματα, τα κατά Σπίρτζη-Λυμπερόπουλο. Το ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση η συναίνεση του υποκειμένου – εν προκειμένω του ταξιτζή – της επεξεργασίας στοιχείων του έχει δοθεί από την συμμετοχή του στο ηλεκτρονικό σύστημα της Taxibeat, δεν φαίνεται να απασχόλησε…
Τι θα μείνει πίσω; Φοβούμαστε ότι θα μείνει η τάση των πιο βαθιά συντηρητικών κομματιών της κοινωνίας να εναγκαλίζονται ο,τιδήποτε – την Νέα Δημοκρατία; την Νέα Δημοκρατία! τον κυβερνώντα ΣΥΡΙΖΑ; τον ΣΥΡΙΖΑ!, αύριο τον Γιώργο Καρατζαφέρη, επανεμφανισθέντα μέσω SKAI/Γιώργου Αυτιά; κι αυτόν! – προκειμένου να εμφανισθούν ως Ηρακλείς, συμπροσκομίζοντας κάποια ψηφαλάκια. Οσο θα φουντώνει η αίσθηση προεκλογικής ετοιμότητας, πάλι, το φαινόμενο θα εντείνεται.
