Το κράτος-εχθρός

Έχουμε γνωρίσει και από την επική μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, την έννοια του «εχθρού λαού», που είχαν επινοήσει οι «Φιλισταίοι» της εποχής εκείνης, για να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους.

 Οι σύγχρονοι «Φιλισταίοι», αντιλαμβανόμενοι ότι οι καιροί είναι διαφορετικοί και απαιτούν μια πιο εκλεπτυσμένη προπαγάνδα, έχουν επινοήσει άλλους «εχθρούς». Πρώτος και σε απόσταση το Κράτος που, στην αφηρημένη έννοια του, προβάλλεται, στην καλύτερη εκδοχή, ως τροχοπέδη για τις «μεταρρυθμίσεις» (άλλη έννοια, που χωράει τα πάντα και τίποτα) που έχει ανάγκη, κατ` αυτούς ο τόπος. Αυτό το «κράτος- τέρας», αποτελεί επιπλέον, στο ερμηνευτικό σχήμα που μας προτείνεται, το «κέλυφος» εντός του οποίου φύονται όλα τα «άνθη του κακού», στη νεοελληνική μας κοινωνία (απόδειξη η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε) όπως, επί παραδείγματι, ο συνδικαλισμός τύπου Κολλά ή Λυμπερόπουλου. Με αφορμή, μάλιστα, τις πληροφορίες για επικείμενο νομοσχέδιο (που, σημειωτέον, δεν υφίσταται ακόμη, ως επίσημα κατατεθειμένο κείμενο) που αφορά εταιρίες που δραστηριοποιούνται, σε μεσολαβητικό ρόλο, στο χώρο των ταξί, βιώσαμε πάλι αυτό τον κατακλυσμό προπαγανδιστικής μονομέρειας, που προσπαθεί να μας πείσει ότι υπάρχει μία και μοναδική εκδοχή των πραγμάτων, χωρίς καμία απόχρωση. Όπως το διατύπωσε και κάποιος ραδιοφωνικός γελωτοποιός, υπάρχει από τη μια το «σάπιο» που εκπροσωπούν οι λογής «Λυμπερόπουλοι» και οι πολιτικοί τους εκφραστές, που εκτείνονται πέραν της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας, επί παραδείγματι στην «καραμανλική» πτέρυγα της ΝΔ ή «το ΠΑΣΟΚ της Φώφης» και απ` την άλλη, η «υγιής» Ελλάδα, που εκπροσωπούν ο εν λόγω γελωτοποιός και όσοι συμφωνούν μαζί του. Είναι προφανές, ως εκ τούτου, πως σε αυτή τη «μητέρα των μαχών» , του καλού και υγιούς, έναντι του κακού και σάπιου, δεν υπάρχουν περισσότερες όψεις ενός γεγονότος, αλλά δεν επιτρέπονται ούτε τα ερωτήματα. Αν, επί του προκειμένου, μια και ανοίξαμε την παρένθεση, αναρωτηθεί κανείς, για τους όρους εργασίας και φορολόγησης της συγκεκριμένης εταιρίας ή για το αν είναι πρόσφορος ή και «σύννομος» και αν υπακούει, σε τελευταία ανάλυση, σε θεσπισμένα κριτήρια και κανόνες, όπως συμβαίνει με  τα «ραδιοταξί»,   ο τρόπος αξιολόγησης, η προφανής απάντηση είναι πως έχεις συνταχθεί με τους «Λυμπερόπουλους», δηλαδή με το «σάπιο».

 Κάπως έτσι, με την ανάλογη «εμβρίθεια» και «ανοχή στην αντίθετη άποψη», διεξάγεται ή επιχειρείται να διεξαχθεί, η συζήτηση για το «κράτος-εχθρός». Κι αν δε συμφωνεί η πραγματικότητα μαζί μας, τόσο το χειρότερο γι` αυτήν…

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ