Ναφθαλινοποίηση είναι εκείνο που, με ταχυδακτυλουργική ταχύτητα, προωθήθηκε αμέσως μετά τις Γερμανικές εκλογές για τον εμβληματικό Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε; Ή μετάταξη σ’ ένα επίπεδο διαφορετικής αλλ’ επικίνδυνης κεντρικότητας στις αυριανές εξελίξεις;
Ο λόγος για την αστραπιαία επιλογή του χώρου του – της Χριστιανοδημοκρατίας, της τετράκις Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ αλλ’ ας μας επιτραπεί να προσθέσουμε: και του Γερμανικού βαριού κατεστημένου – να τον προτείνει/προωθήσει για την Προεδρία του Buntestag/της Γερμανικής Βουλής. Που, με AfD στα έδρανα (αν και υπό πρώϊμη διάσπαση με την αποχώρηση της ηγετικής Frauke Petri για άλλες περιπέτειες: θα πρέπει τώρα να μάθουμε σειρά άλλων ονομάτων της Γερμανικής πολιτικής, αλλά και τα υπόγεια ρεύματά της) καθώς και πιθανότατα αντιθετικές συμμετοχές Φιλελευθέρων – Πρασίνων στην Κυβέρνηση (συνεπώς και στην νομοθέτηση, έτσι;), θα αποβεί πεδίο δύσκολων ισορροπιών και σοβαρών αντιπαραθέσεων. Αν δεν εκτρέψει σε πρόωρες εκλογές – τελείως μη-Γερμανικά.
Σ’ εμάς – «φυσικό», πάντως αναμενόμενο – η αποχώρηση του διεκδικήσαντος να του στήσουμε και ανδριάντα φίλου της Ελλάδας Βόλφι έφερε τα γνώριμα ρηχά σχόλια/αναλύσεις: «Να πάει στα τσακίδια», μαντεύουμε ότι είναι το χαμηλόφωνο (λογικής Καρανίκα) αντανακλαστικό πολλών. «Θα τον νοσταλγήσουμε τον Σώϋμπλε» ή /και «τσίγκινο σωβρακάκι αν δούμε Φιλελεύθερους στο χαρτοφυλάκιο Οικονομικών που είχε ο Βόλφι» αντιφωνούν οι απέναντι. Θα μας επιτραπεί να συστήσουμε στον αναγνώστη να πάει την σκέψη του λίγο παραπέρα. Αρκετά παραπέρα!
Εν πρώτοις, όντως στην Γερμανική δημόσια συζήτηση απέναντι στον – δημοφιλέστατο βέβαια στον δικό του κόσμο, με αποδοχή-ρεκόρ στην εκλογική του περιφέρεια 75χρονο Σώϋμπλε – υπέρρε ένα αίτημα εκείνου που οι Άγγλοι λένε “a kick upstairs” . Όπως όταν ένας Διευθύνων Σύμβουλος που στύβει πέτρα γίνεται Πρόεδρος με φθίνουσες εκτελεστικές αρμοδιότητες. Όπως όταν ένας υπερδραστήριος πολιτικός καλείται από την Βασίλισσα να ενδυθεί την ερμίνα της Βουλής των Λόρδων – και να αφήσει ήσυχους τους κοινούς θνητούς να κάνουν την δουλίτσα τους. Όμως η απουσία Σώϋμπλε από το ΥΠΟΙΚ στο Βερολίνο δεν είναι μόνον ότι η αντικατάστασή του από άνθρωπο του FDP – είτε τον επικεφαλής τους Christian Lindner που περισσότερο φέρνει από διαφήμιση οδοντόκρεμας, είτε από άλλο υψηλό στέλεχός τους (ο προβεβλημένος Ευρωβουλευτής Alexander Graf/Κόμης Lambsdorff μέλλον για ΥΠΕΞ «παίζει») – ξαναφέρνει στην πρώτη γραμμή πηγαίο αρνητισμό έναντι της Ελληνικής υπόθεσης. Είναι και ότι όλα θα αρχίσουν στην Γερμανία να σούρνονται: άλλωστε οι FDP καλούν ήδη την Ανγκελα Μέρκελ να τα βρει πρώτα με τους κυρίως συμμάχους της, στο CSU , προτού συζητήσουν για την δική τους συμμετοχή. Προσέξτε τώρα: στις 15 Οκτωβρίου, έχουν πρόωρες εκλογές στο κρατίδιο της Κάτω Σαξωνίας (απ’ όπου η Frauke Petri), ενώ σε λιγότερο από έναν χρόνο έχουν τις πολύ βαρύτερες εκλογές στην Βαυαρία (όπου η CSU). «Αναγκαίο» λοιπόν να υπάρχει κάποιο στιβαρό χέρι στο τιμόνι της Γερμανικής Βουλής, όθεν Σώϋμπλε! «Παράπλευρη απώλεια» το σούρσιμο κάθε διαπραγμάτευσης με συμμετοχή ΥΠΟΙΚ, που να αφορά την Ελλάδα.
Πάτε τώρα στην λειτουργία του Eurogroup. Όπου οποιοσδήποτε και να προήδρευε (Γιουνκέρ παλιότερα, Ντάϊσσελμπλουμ τώρα), την κεντρική κατεύθυνση έδινε ο φίλος Σώϋμπλε. Μην βιαζόμαστε, αλλά: όσο θα «χρειάζεται» η Ελλάδα να συζητείται στο Eurogroup, τόσο θα μετράμε καθυστερήσεις. Όταν όμως θα χρειαστεί κάτι να περάσει στο Bundestag, τότε ο φίλος Βόλφι θα είναι πολύτιμος ώστε να μην κολλάει το πράγμα.
Last but not least: στις Ευρωπαϊκές αναζητήσεις τύπου Μακρόν ή/και Γιουνκέρ, πολύ μικρό καλάθι. Και…. χρονοτριβή.
