Ένα από τα στοιχεία, από το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία, που, από την πρώτη στιγμή επεσήμαναν οι αναλυτές, ήταν το γεγονός, πως το ακροδεξιό-ευρωσκεπτικιστικό κόμμα AfD, κατέγραψε τα πιο υψηλά ποσοστά του, στην πρώην Ανατολική Γερμανία, όπου, μάλιστα, έρχεται δεύτερο κόμμα, μετά τους Χριστιανοδημοκράτες!
Όπως, πάλι μας λένε οι γνωρίζοντες, σε αυτό το τμήμα της ενιαίας, πλέον, Γερμανίας, δεν τίθεται προσφυγικό ζήτημα, αφού ελάχιστος αριθμός προσφύγων ή μεταναστών, βρίσκεται στις συγκεκριμένες περιοχές. Άρα, το επιχείρημα, που με «ταχύτητα αστραπής» μεταδίδεται, ότι, σχεδόν αποκλειστική αιτία για τη μετεωρική άνοδο του συγκεκριμένου σχηματισμού, είναι το προσφυγικό και δη η «γενναία» και ενδεικτική της ιδιαίτερης «ευαισθησίας» της, στάση της κ. Μέρκελ, στο προσφυγικό, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να τύχει μιας επιπρόσθετης εγκεφαλικής επεξεργασίας. Διότι, αν κάτι χαρακτηρίζει τις περιοχές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, είναι ο υψηλός δείκτης φτώχειας, αρκετά πάνω από το μέσο όρο, της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. Αν, λοιπόν, συνεκτιμήσουμε και όσα αναφέραμε στο προχθεσινό μας φύλλο, για τον αυξανόμενο δείκτη φτώχιας ή και επισφαλούς εργασίας, σε ολόκληρη τη Γερμανία, που στο σύνολο τους τείνουν να αγγίξουν τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, μήπως η άνοδος του συγκεκριμένου κόμματος, συνδέεται με το συνολικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Μήπως δε, σε σχέση με την «ευαισθησία» της κ. Μέρκελ, η «ανοιχτή» πολιτική της στο προσφυγικό, συνδέεται αποκλειστικά με τη διοχέτευση ικανού μεν, φτηνού δε εργατικού δυναμικού, εξ ου και ο επιλεκτικός, αλλά και προσωρινός χαρακτήρας της, αφού είναι γνωστό πως εδώ και καιρό έχουν κλείσει επί της ουσίας και τα σύνορα της Γερμανίας και έχει τεθεί σε εφαρμογή, η αντίστροφη διαδικασία, ο «επαναπατρισμός» χιλιάδων προσφύγων, στις πρώτες χώρες υποδοχής, δηλαδή Ελλάδα και Ιταλία κατά βάση, σε εφαρμογή του «Δουβλίνο 2»; Λέτε να μην το αντελήφθησαν οι Γερμανοί ψηφοφόροι και «τιμώρησαν» την κ. Μέρκελ για λάθος λόγο; Η, μήπως, εξ αντιθέτου, αντελήφθησαν ότι η χώρα τους βιώνει τις συνέπειες του δικούς τους «Μνημονίου», που ακούει στο όνομα «Ατζέντα 2010», θεσπίστηκε το 2000, επέβαλε πάγωμα μισθών και δυσμενέστερους όρους συνταξιοδότησης, μεταξύ άλλων, φέρει δε το όνομα του Σοσιαλδημοκράτη, τότε καγκελάριου, Γκέρχαρντ Σρέντερ; Είχε αποκληθεί και «κοινωνικό ντάμπινγκ» διότι διασφάλιζε τον πλεονασματικό χαρακτήρα του γερμανικού εμπορικού ισοζυγίου. Μήπως έτσι εξηγείται και η πανωλεθρία των Σοσιαλδημοκρατών;
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
