Έχουμε και άλλοτε παραλληλίσει τους σημερινούς, μοιραίους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τους «υπνοβάτες» προγόνους τους, του Α` Παγκοσμίου Πολέμου, σύμφωνα με το χαρακτηρισμό που τους απέδωσε έγκριτος ιστορικός της περιόδου.
Το προχθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα στην Γερμανία, επιβεβαίωσε ότι εκείνος ο χαρακτηρισμός ταιριάζει «γάντι» στη σημερινή, εν ευρεία έννοια, ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θυμηθείτε, για να μην πάμε πιο πίσω, τη στάση τους, τον τελευταίο , μόλις χρόνο. Την αυτάρεσκη ικανοποίηση, γιατί η ακροδεξιά δεν ήρθε πρώτο κόμμα στην Ολλανδία, ή γιατί κέρδισε ο κ. Μακρόν στην Γαλλία. Εγκλωβισμένοι σε αυτή την αυταρέσκεια τους, έκαναν πως δεν κατάλαβαν, τα μηνύματα που έστειλαν, εν προκειμένω, οι Ολλανδοί και οι Γάλλοι ψηφοφόροι, κατά τη χρονολογική σειρά έκφρασης της βούλησης τους. Το ότι ο κ. Βίλντερς, με ανύπαρκτη, επί της ουσίας οργάνωση, με ένα κόμμα-κέλυφος, κατάφερε να αναδειχθεί εν τοις πράγμασι αξιωματική αντιπολίτευση, στη χώρα του, αυξάνοντας θεαματικές δυνάμεις. Η ότι η κ. Λεπέν, κατάφερε να επαναλάβει το κατόρθωμα του πατέρα της, μπαίνοντας στο β` γύρο, των γαλλικών προεδρικών εκλογών, αποσπώντας την ψήφο, περίπου του 1/3 των ψηφισάντων. Δεν τους προβλημάτισε, ούτε κατ` ελάχιστο, το ακόμη πιο ηχηρό μήνυμα της αποχής, των ψηφοφόρων. Ειδικά στην Γαλλία, δεν προσήλθε, στο β` γύρο, ο μισός εκλογικός πληθυσμός, γεγονός που, τουλάχιστον, ο νυν πρόεδρος της Γαλλίας αναγνώρισε, το πολιτικό μήνυμα που έστειλαν οι συγκεκριμένες κατηγορίες ψηφοφόρων, «εκπροσωπώντας» τους χαμένους και αποκλεισμένους, από τις πολιτικές λιτότητας, που ακολουθούνται, με τις όποιες αποχρώσεις.
Κάτι αντίστοιχο φαίνεται πως συνέβη και προχθές, στην ίδια την Γερμανία. Φιλότιμη, τω όντι, η προσπάθεια των και εγχώριων «υπνοβατών» που απέδωσαν την εντυπωσιακή εκλογική οπισθοχώρηση των δύο μεγάλων κομμάτων και την «ανάδυση» ενός ακροδεξιού-νεοναζιστικού κόμματος, αποκλειστικά και μόνο στη «γενναία» στάση της κ. Μέρκελ, στο προσφυγικό (έλεος!). Ευτυχώς που ο πλουραλισμός των μέσων, πηγών και τρόπων πληροφόρησης, επέτρεψε να αναδειχθεί, έστω και προς το τέλος, η «αθέατη» πλευρά του γερμανικού «θαύματος», που είναι το νέο «πρεκαριάτο», όπως το ονομάζουν οι επιστήμονες, δηλαδή οι επισφαλείς εργαζόμενοι, με τη χαμηλά αμειβόμενη εργασία, που είναι υποχρεωμένοι να αναζητήσουν και δεύτερη δουλειά, για να συμπληρώσουν το γλίσχρο εισόδημα τους. Η το, σχεδόν, το 1/3 των Γερμανών, που ζουν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας…
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
