Λέγαμε σε προηγούμενο κείμενο μας, παραφράζοντας παλαιότερο σύνθημα, πως κάποιοι έχουν προσχωρήσει στη συντηρητική παράταξη χωρίς να το ξέρουν ή, ακριβέστερα, χωρίς να τολμούν καν να το ομολογούν στον εαυτό τους.
Φαίνεται πως κάναμε λάθος, τουλάχιστον ως προς ορισμένων εκ των όψιμων υποστηρικτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όχι μόνο δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό, να εκδηλώσουν την προτίμηση τους, αλλά και με το φανατισμό του νεοφώτιστου ή του «γενίτσαρου», αναλαμβάνουν αυτοβούλως το ρόλο του «στυλοβάτη» ή, ακόμη περισσότερο, του καθοδηγητή και αυθεντικού εκφραστή της ιδεολογικής της καθαρότητας. Ο ένας, καλεί την ηγεσία της ΝΔ, να αποβάλει, λέει, τα κόμπλεξ έναντι της Αριστεράς (από τμήμα της οποίας και ο ίδιος προέρχεται), με αφορμή και τη συζήτηση περί «κομμουνιστικών εγκλημάτων», των προηγούμενων ημερών.
Έτερος «Καππαδόκης» προχωρά ένα βήμα περισσότερο, εγκαλώντας βουλευτές και στελέχη της παράταξης («φωτογραφίζοντας» συγκεκριμένη τάση στο εσωτερικό της) ότι… στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ! Για να μην αφήσουν δε την παραμικρή αμφιβολία, σε τι και ποιους αναφέρονται, πετάνε, έτσι στο άσχετο, το όνομα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, παραπέμποντας στη στάση που ο τελευταίος τήρησε τον Ιούλιο του 2015, κατά την ψήφιση του υφιστάμενου Μνημονίου. Δεν τολμούν, βέβαια, να το πουν ανοιχτά, γιατί εκείνη η στάση-υπερψήφισης του Μνημονίου-είχε συμφωνηθεί από το σύνολο των μελών της τότε Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ. Ούτε καν έχουν το θάρρος να πουν τη δική τους άποψη, για το τι θα έπρεπε να κάνει το «αγαπημένο» τους κόμμα, σε εκείνες τις συνθήκες.
Ανεξαρτήτως αυτού, μας εκπλήσσουν τα νέα ήθη που εισκομίζει αυτή η συμπεριφορά. Όπως και να το κάνουμε, αγγίζει τα όρια του θράσους, όψιμοι υποστηρικτές ενός κόμματος, να εμφανίζονται και ως «εγγυητές» της ιδεολογικής του συνέπειας ή να παραδίδουν μαθήματα «κομματικού πατριωτισμού» σε «βετεράνους» της παράταξης, κάνοντας μάλιστα και ψυχολογικού χαρακτήρα παρατηρήσεις. Σε τελευταία ανάλυση, εάν νιώθουν τέτοια ταύτιση, γιατί δεν κάνουν το απλούστερο: Να ενταχθούν, με όλη τη δημοσιότητα και επισημότητα που απαιτεί η περίσταση, στο Μητρώο Μελών του κόμματος, να λάβουν μέρος στις σχετικές εσωκομματικές διαδικασίες και να διατυπώνουν εκεί, ενώπιος ενωπίω, τις «ρηξικέλευθες» απόψεις τους, ακούγοντας και τον αναπόφευκτο αντίλογο. Εκτός αν αυτή η στάση, εντάσσεται στη στρατηγική της «χρυσής εφεδρείας», για τις πιθανές μετεκλογικές συνεργασίες, όπως φαίνεται ότι πράττουν ορισμένες εκδοχές της Κεντροαριστεράς…
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
