Τι πήγε και θυμήθηκε

Πιο πολύ και από την πομπώδη αναφορά του, ότι έχει θέσει τον εαυτό του στη διάθεση όλης της αντιπολίτευσης, αίσθηση, σε μας τουλάχιστον, προκάλεσε το γεγονός ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος επικαλέστηκε, με μάλλον απαξιωτικό και υποτιμητικό τρόπο, τα προηγούμενα του Γεωργίου Μαύρου, αλλά και του Γεωργίου Παπανδρέου, για να αποκρούσει τα σενάρια περί συνεργασίας του με τη ΝΔ. Θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε, ως ομοειδές παράδειγμα, αν και αναγόμενο σε προγενέστερη εποχή, το παράδειγμα του «Γέρου της Δημοκρατίας», που, όντως, στο μακρινό 1952, «στεγάστηκε», στα ψηφοδέλτια του «Συναγερμού» του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου. Να διευκρινίσουμε, πάντως, ότι ο μετέπειτα ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης, εντάχθηκε ως συνεργαζόμενος, για να ανεξαρτητοποιηθεί αμέσως μετά. Σε κάθε περίπτωση, η δημόσια διαδρομή του Γεωργίου Παπανδρέου, έχει συνδεθεί με πολύ πιο σημαντικές στιγμές, της χώρας και της δημοκρατικής-προοδευτικής παράταξης, από την Επανάσταση του 1922, μέχρι τη «δημοκρατική άνοιξη», της δεκαετίας του ’60.

 Σε ότι αφορά, τώρα, τον Γεώργιο Μαύρο: Είναι αλήθεια, πως ο αείμνηστος πολιτικός, δεν επέδειξε ιδιαίτερα ηγετικά χαρίσματα, στο βραχύ διάστημα, που ηγήθηκε του σχήματος «Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις», ούτε διακρίθηκε για τη ριζοσπαστικότητα των ιδεών του, κινούμενος σε μια μάλλον συμβατική και διαχειριστική αντίληψη της πολιτικής, όμως εκείνο που δε μπορεί κανείς να του αρνηθεί, είναι η συνεπής και αταλάντευτη πορεία του, με τη «σημαία» της Δημοκρατικής-Προοδευτικής παράταξης, επί δεκαετίες, ενώ δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε το αγωνιστικό σθένος που επέδειξε, στη διάρκεια της δικτατορίας, που τον ανέδειξε σε πρωταγωνιστική-ηγετική φυσιογνωμία. Κατά συνέπεια, η συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ, στις κρίσιμες εκλογές του Οκτωβρίου 1981, με την τιμητική τοποθέτηση του, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας, αποτέλεσε, ανεξάρτητα από το τι είχε προηγηθεί, μια φυσιολογική αναγνώριση, αυτής της συνεπούς πορείας.

Θα προσθέταμε, χάριν της Ιστορίας, που αποτελεί και ένα από τα προσφιλή ενδιαφέροντα του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ότι το Κίνημα, επί των ημερών, μάλιστα, του Ανδρέα Παπανδρέου, πραγματοποίησε, κατά καιρούς, ανοίγματα προς το χώρο της μετριοπαθούς, «πεφωτισμένης» Δεξιάς, με πιο χαρακτηριστική, εμβληματική θα λέγαμε, την περίπτωση του αείμνηστου, βουλευτή Μεσσηνίας Γιάννη Μπούτου, ενός εμπνευσμένου, όντως πολιτικού, που εκλέχθηκε με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, την περίοδο 1990-93, ενώ μετά την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, διετέλεσε και διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος.

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ