Το Σκοπιανό, ενδεχομένως, να είναι το δεύτερο μεγάλο εθνικό θέμα, που, πιθανώς, θα μας απασχολήσει το επόμενο διάστημα, καθώς πληθαίνουν οι ενδείξεις για ανάληψη πρωτοβουλιών, ενδεχομένως και από τον ίδιο τον αειθαλή μεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς.
Τούτου δοθέντος, αποτελεί, μάλλον, ευτύχημα ότι κατά την προχθεσινή συζήτηση, στη Βουλή, διαπιστώθηκε σύμπτωση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, ως προς την ακολουθητέα εθνική γραμμή. Μετά την αποσαφήνιση της επίσημης κυβερνητικής θέσης, τόσο από τον πρωθυπουργό, όσο και από τον υπουργό Εξωτερικών, καθίσταται σαφές πως το σύνολο, σχεδόν, των πολιτικών δυνάμεων, συντάσσονται πίσω από το λεγόμενο «κεκτημένο του Βουκουρεστίου». Τη θέση, δηλαδή, που διαμορφώθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή, με τις προγραμματικές δηλώσεις του 2007 και σιωπηρά έγινε αποδεκτή από την αντιπολίτευση (με τη διακριτή εξαίρεση του ΚΚΕ).
Αυτή η θέση, για αποδοχή σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό, που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes) αποτελεί, πράγματι, μετατόπιση από την-κατά πλειοψηφία-απόφαση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών του 1992, που απέκλειε κάθε λύση, που θα περιείχε τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του. Όμως, με το πέρασμα του χρόνου, κατέστη σαφές ότι η εμμονή σ` εκείνη τη θέση, οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια, όχι μόνο στην αναγνώριση από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας, του Συνταγματικού ονόματος («Μακεδονία»), αλλά και την ένταξη του γειτονικού κράτους στους λεγόμενους ευρωατλαντικούς θεσμούς (Ε.Ε., ΝΑΤΟ). Ο ελιγμός της τότε πολιτικής ηγεσίας, απέτρεψε αυτή την ολέθρια εξέλιξη, κυρίως δε διαμόρφωσε ένα σταθερό δεδομένο, που επιβεβαιώθηκε σε όλα τα διεθνή φόρα, κυρίως δε τους συμμαχικούς θεσμούς. Η θέση δε αυτή, επαναβεβαιώθηκε και με την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, που διάφοροι εγχώριοι μικρόνοες-ή εμπαθείς-εμφάνισαν ως «πανωλεθρία» της ελληνικής διπλωματίας και αναίρεση του VETO στο Βουκουρέστι.
Στην πράξη αποδείχθηκε το εντελώς αντίθετο, όπως καταδείχθηκε και με τις πρόσφατες δηλώσεις του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ. Δικαιώθηκαν, έτσι, όσοι ερμήνευαν, ορθά την απόφαση, υποστηρίζοντας ότι το Δικαστήριο δέχθηκε μόνο τον ισχυρισμό της άλλης πλευράς, για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995, αλλά απέρριψε την αξίωση της, να «παρακαμφθούν» οι αντιρρήσεις της χώρας μας, για την ένταξη των Σκοπίων στους διεθνείς οργανισμούς. Αντιθέτως, όπως προκύπτει και από τις δηλώσεις του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, η ένταξη του γειτονικού κράτους σε αυτούς τους οργανισμούς, περνάει μέσα από την Ελλάδα…
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
