Δικαστική ασυλία

 

Τα όσα εξελίσσεται, σε σχέση με την ποινική διαδικασία σε βάρος του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, δοκιμάζουν τα όρια αντοχής, αλλά και της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, στο βαθμό, μάλιστα, που η τελευταία αποτελεί έναν από τους τελευταίους εναπομείναντες θεσμικούς πυλώνες, που παραπέμπουν σε ανεξάρτητο, συντεταγμένο Κράτος.

 Είναι γνωστό ότι σε βάρος του κ. Ανδρέα Γεωργίου,  έχουν ασκηθεί και εκκρεμούν ενώπιον της Δικαιοσύνης, δύο ποινικές διώξεις. Η μία σε βαθμό πλημμελήματος, που αφορά την παράλληλη διατήρηση και της θέσης του περί ου ο λόγος, στο ΔΝΤ, αλλά και την άρνηση του να συγκαλεί το Διοικητικό Συμβούλιο, της Αρχής, καταστρατηγώντας την αρχή της συλλογικής της λειτουργίας, που ρητά επέβαλλε ο ιδρυτικός της νόμος. Η δεύτερη δίωξη, σε βαθμό κακουργήματος, αφορά το, μείζονος σημασίας, ζήτημα της καταγγελλόμενης διόγκωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος, για το 2009, γεγονός που μας οδήγησε στο πρώτο, αλλά και τα επόμενα Μνημόνια. Αυτά που ακολούθησαν, δημιουργούν, τουλάχιστον ερωτηματικά, καθώς υπήρχαν αλληλοσυγκρουόμενες αποφάσεις, που προκαλούσαν άσκηση έφεσης ή αναίρεσης, από τα ίδια τα δικαστικά όργανα. Είναι χαρακτηριστικό, ότι η απαλλακτική απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, για το αδίκημα της «απιστίας», που αφορά τη διόγκωση του ελλείμματος του 2009, αναιρέθηκε από το Ε` Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου,  με διατυπώσεις, που έθεταν υπό δεινή αμφισβήτηση, τη δικαιοκρισία των μελών του συγκεκριμένου δικαστικού σχηματισμού, τα οποία ευθέως ελέγχθηκαν, ότι αγνόησαν παντελώς ή δεν αξιολόγησαν ορθά, κρίσιμες μαρτυρικές καταθέσεις. Παρά ταύτα, ο ίδιος δικαστικός σχηματισμός, με άλλη σύνθεση, κατέληξε, πάλι, σε απαλλακτική απόφαση, παρά την αντίθεση πρόταση της εισηγήτριας-εισαγγελέως. Προς το παρόν, δεν έχει δημοσιευθεί το βούλευμα , ώστε να μελετήσουμε το σκεπτικό του και να το αντιπαραβάλλουμε με το αντίστοιχο σκεπτικό του Ε` Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου. Την ίδια στιγμή, όμως, ξεκίνησε η δίκη, σε δεύτερο βαθμό, για τις πλημμελληματικού χαρακτήρα πράξεις, η οποία διεκόπη για τις 28 Ιουλίου…

 Όλα αυτά δε διεξάγονται στον απόηχο πρωτοφανούς παρέμβασης, που- ενδύθηκε το χαρακτήρα απόφασης του τελευταίου Eurogroup – των δανειστών μας, που όχι μόνο αξίωσαν την «απαλλαγή» του κ. Γεωργίου, αλλά και επέβαλλαν την πληρωμή των δικαστικών του εξόδων, από το Ελληνικό Δημόσιο! Δε μένει παρά να σύρουν σιδηροδέσμιους τους δικαστές, όπως συνέβαινε την περίοδο της Βαυαροκρατίας (δίκη Κολοκοτρώνη-Πλαπούτα), προκειμένου να «προσυπογράψουν» την ειλημμένη απόφαση.

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ

Δείτε επίσης

Τελευταία Άρθρα

Τα πιο Δημοφιλή