Τις χρόνιες αυταπάτες, όλων των διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, σε ό,τι αφορά τη στάση και τις προθέσεις της Τουρκίας, θύμισε ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος, με αφορμή τη συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο και την αναφορά του τελευταίου στη Συνθήκη της Λωζάνης.
Είναι προφανές, όπως υπογράμμισε και ο καθηγητής, ότι ο κ. Ερντογάν, με την αναφορά του στην «πλήρη» εφαρμογή της περιώνυμης Συνθήκης, εννοούσε τη «δημιουργική» ερμηνεία της, από την τουρκική πλευρά. Όχι μόνο σε σχέση με την πάγια αντίθεση της γειτονικής χώρας, σε οποιαδήποτε στρατιωτική παρουσία, στα νησιά του Βορείου Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, αλλά και την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας, σε μεγάλο τμήμα του Αιγαίου. Κατά τούτο, ο Τούρκος πρόεδρος, δεν πρωτοτυπεί, αλλά επαναλαμβάνει την αναθεωρητική-διεκδικητική πολιτική, που η γειτονική χώρα ακολουθεί με συνέπεια, από το 1974 και εντεύθεν. Στο πλαίσιο αυτό, αξίζει να συγκρατήσουμε αυτό που ανέφερε ο καθηγητής, ότι, δηλαδή, οι όποιες συναντήσεις και επαφές, ευνοούν εν τέλει την τουρκική ηγεσία, αφού της επιτρέπουν να εμφανίζεται με διαλλακτικό προσωπείο. Να εμφανίζεται, δηλονότι, θεωρητικά πρόθυμη και συγκαταβατική, στην πράξη, όμως, να διατηρεί στο ακέραιο την αναθεωρητική-διεκδικητική της ατζέντα. Τούτο προφανώς δε σημαίνει, πως η ελληνική πλευρά θα πρέπει να αποφεύγει την επαφή, όταν, μάλιστα, αυτός είναι ο μόνος αποδεκτός τρόπος στο Διεθνές Δίκαιο. Απλώς, θα πρέπει να έχουμε υπόψη τα όρια μιας τέτοιας πρακτικής, κυρίως δε, να μην τρέφουμε υπερβολικές προσδοκίες, για τα αποτελέσματα τέτοιων συναντήσεων.
Να υπενθυμίσουμε, ότι στο πρόσφατο παρελθόν, ειδικά μετά την άνοδο του κ. Ερντογάν στην εξουσία, με την τεχνητή ευφορία που αυτή δημιούργησε, υπήρξαν προχωρημένες μορφές συνεργασίας, που έφταναν μέχρι κοινές συνεδριάσεις υπουργικών συμβουλίων, αλλά ποιο ήταν το πρακτικό αποτέλεσμα; Απλώς, δόθηκε ο χρόνος στον κ. Ερντογάν και τη νέα στρατογραφειοκρατία που προέκυψε, να δημιουργήσουν την παραπλανητική εντύπωση, μιας φιλειρηνικής δύναμης, πιστής στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Επί της ουσίας, ποτέ δε μεταβλήθηκε, ούτε κατά κεραία, η στρατηγική της γειτονικής χώρας, που, σύμφωνα με όλες τις αναλύσεις, περιλαμβάνει αδιαίρετα το τρίγωνο Αιγαίο-Κύπρος-Θράκη. Δεν είναι τυχαίο ότι, την ίδια στιγμή που προωθείται η νομιμοποίηση των διχοτομικών τετελεσμένων στην Κύπρο και η θεωρία των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, αναπτύσσονται χωριστικά κινήματα στη Θράκη, με συμμετοχή – ατυχώς – και κάποιων μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
