Με εντυπωσιακή απουσία τού – άλλοτε αυτονόητου έως πληθωρικού – μηντιακού ενδιαφέροντος πραγματοποιήθηκε το “δυναμικό ξεκίνημα” , βράδυ του Σαββάτου στο επιλεγμένο για την εμβληματική του πολιτική λειτουργία Βελλίδειο, του Ελληνικού κλάδου του Βαρουφάκειου DiEM25. Δηλαδή του Πανευρωπαϊκού Διασυνοριακού Κινήματος Δημοκρατών – το Μανιφέστο στο http//diem25.org, – με το οποίο κίνημα ο Βαρουφάκης προσήλθε προς τους λαούς της Ευρώπης με το “Πιστεύουμε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση διαλύεται […] Πρέπει να δράσουμε γρήγορα“. Και με την υπόσχεση/απειλή καθόδου στις Ευρωεκλογές του 2019.
Η επίσημη ανακοίνωση μιλάει για κοινό 500 ατόμων, αν και το οπτικό υλικό υστέρησε σε σχέση με την προσδοκία πανηγυρικής κάλυψης, καθώς στο Βελλίδειο παραδοσιακά συνωθούνται οι νοματαίοι όλης της χώρας για να παρακολουθήσουν Πρωθυπουργούς και αρχηγούς Αντιπολίτευσης στα πλαίσια της ΔΕΘ. Αυτή η περιορισμένη κάλυψη του media darling εθνικού μας Γιάνη (με ένα “ν”, πάντα!) κάτι περίεργο υποδηλώνει, όχι;
Δεν είναι σωστό – δεν είναι δίκαιο, ίσως να μην είναι και σώφρον! -να αγνοείται Βαρουφάκης οσάκις εκφράζεται. Του οποίου Βαρουφάκη πολλές διαπιστώσεις και προβολές στο μέλλον είχαν και διατηρούν περιεχόμενο. νόημα. χρησιμότητα. Αν δεν έχανε κάθε τόσο την αίσθηση του μέτρου, αν δεν αγνοούσε την έννοια των συσχετισμών – “τον πέταξαν έξω από το Eurogroup γιατί η Άνγκελα Μέρκελ δεν ήθελε να πει την αλήθεια και να δυσαρεστήσει τους ψηφοφόρους της”. τώρα η Τερέζα Μαίη “δεν πρέπει επ’ ουδενί να διαπραγματευτεί με την ΕΕ” – θα ήταν μια περίπτωση για σοβαρότερη μελέτη. Όπως ισχύει και με τις Έξη Μεταρρυθμίσεις Βαρουφάκη “για την Ελλάδα που έπαψε προ πολλού να αποτελεί κανονική χώρα” άμα δηλαδή κανείς προσπεράσει κάτι απο την πραγματικότητα.
[Άμεση και μεγάλη μείωση φορολογίας – Αναδιάρθρωση δημοσίου και ιδιωτικού χρέους με πλαφόν πρωτογενών πλεονασμάτων στο 1,2%-1,3% του ΑΕΠ – Δημόσιο εξωτραπεζικό σύστημα πληρωμών – Δημόσια εταιρεία διαχείρισης μη βιώσιμων ιδιωτικών χρεών – Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα αντί του ΥπερΤαμείου – “Σεβασμό στην μισθωτή εργασία”] .
Κλασσικός/ vintage Βαρουφάκης όταν περιέγραφε το “δημόσιο εξωτραπεζικό σύστημα πληρωμών“, ως ένα σύστημα όπου – μέσω του TAXIS – όταν σε κάποιον οφείλει το Δημόσιο, θα μπορεί να πιστώνεται μ’ ένα είδος επίσημου IOU (π.χ. ένας έμπορος που έχει λαμβάνειν επιστροφή;) , το οποίο εν συνεχεία θα μπορεί να χρησιμοποιεί προκειμένου να αποπληρώσει οποιονδήποτε ΑΦΜ (π.χ. τους προμηθευτές του). Οι οποίοι – συνεχίζουμε την ιδέα! – θα πλήρωναν με τα ίδια επίσημα IOUs τους εργαζομένους τους, οι οποίοι θα πήγαιναν να πληρώσουν έτσι το σούπερμαρκετ. Τι το καλύτερο!
Βέβαια… αυτό το υπέροχο, ευρηματικό σύστημα προαπαιτεί πίστη, δηλαδή ότι όλοι δέχονται ως καλόπιστο και αξιόχρεο το Ελληνικό Δημόσιο κατά Βαρουφάκη. Αλλιώς, πέφτουμε στο γνωστό ανέκδοτο: Φτάνει ο ταξιδιώτης στην μικρή πόλη του Φαρ Γουέστ, πάει στο μικρό πανδοχείο, ζητάει δωμάτιο. “Ευχαρίστως, αλλά θέλω προκαταβολή τα 5 δολάρια!”. Τα ακουμπάει ο ταξιδιώτης, ο ξενοδόχος τρέχει στον χασάπη, όπου είχε ένα χρέος κι αυτός, το ξεπληρώνει. Εκείνος, που τα προηγούμενα βράδια είχε γευθεί τα κάλλη της πουτάνας της κωμόπολης, πάει και την αποπληρώνει. Εκείνη – σφαίρα στον ξενοδόχο, να μην του χρωστάει το δωμάτιο που φιλοξενεί τα θερμά της βράδια! Κάποια στιγμή, κατεβαίνει πάλι στον ξενοδόχο ο ταξιδιώτης: “Τελικά, δεν θα μείνω, θα συνεχίσω το ταξίδι!”. Του επιστρέφει εκείνος το 5δόλαρο- όλοι ευτυχείς και τίμιοι, όλη η κωμόπολη ξεχρεωμένη.
