ΔΝΤ: Πιο σταθερή η Οικονομία το 2017, αλλά με τους κινδύνους να καραδοκούν!

Τον κώδωνα του κινδύνου για νέες απειλές στην παγκόσμια Οικονομία κρούει το ΔΝΤ, μέσα από την έκθεση «Global Financial Stability Report», που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα.  Παρά τις προβλέψεις για βελτίωση της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής σταθερότητας το 2017, οι τεχνοκράτες του Ταμείου, βλέπουν την γέννηση νέων κινδύνων, από την αυξημένη πολιτική αβεβαιότητα σε όλο τον πλανήτη!

Εκλογές, δημοψηφίσματα και ανατροπές που έχουν ξεκινήσει από το 2016, φαίνεται να επιβεβαιώνουν το ΔΝΤ. Χαρακτηριστικό, είναι ότι η έκθεση συντάχθηκε πολύ πριν ανακοινωθούν οι πρόωρες εκλογές στην Μ.Βρετανία την Τρίτη το βράδυ και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα στον δύσκολο δρόμο του 2017, που ανάμεσα σε άλλα περιλαμβάνει (μόνο στην Ευρώπη), εκλογές στην Γαλλία (την Κυριακή), τη Μ. Βρετανία, πιθανώς την Ιταλία τον Ιούνιο και την Γερμανία τον Σεπτέμβριο.  Αν προσθέσουμε και τις Ολλανδικές που έχουν προηγηθεί, τότε μετρώντας ότι μόνο στην Ευρώπη, μπαίνουν σε εκλογικό πυρετό και ενδεχομένως αλλάζουν οι κυβερνήσεις των πέντε πιο ισχυρών οικονομικών!

Παρά  το δύσκολο κλίμα, η οικονομική δραστηριότητα έχει αποκτήσει την δική της δυναμική κάτι που παρουσιάζεται και στην έκθεση του ΔΝΤ, World Economic Outlook.

Μέσα σε όλα αυτά, εντάσσεται και η νομισματική πολιτική και οι οικονομικές συνθήκες, που βάζουν καύσιμα στην «ατμομηχανή» της παγκόσμιας Οικονομίας. Με τις αγορές να έχουν σημειώσει σημαντικές ανόδους εντός του 2017, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Χρηματιστήριο των ΗΠΑ που πέτυχε  ιστορικά υψηλά τον Μάρτιο, αυξάνονται οι  προσδοκίες για ισχυρότερη ανάπτυξη και υψηλότερες τιμές εμπορευμάτων.

Όμως οι τεχνοκράτες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έχουν αμφιβολίες για το κατά πόση βάσιμη είναι αυτή η αισιοδοξία. Θέτουν το δύσκολο ερώτημα και βάζουν ως προϋπόθεση την εξεύρεση του σωστού μείγματος πολιτικής, ώστε να εξασφαλιστεί μία σταθερή πορεία προς την μακροχρόνια ανάπτυξη. Παράλληλα στην έκθεση τονίζεται ότι  θα πρέπει να αποφευχθούν οι πολιτικά ωφέλιμες αλλά εν τέλει αντιπαραγωγικές και εσωστρεφείς πολιτικές. 

Συγκεκριμένα, στην  έκθεση για την Παγκόσμια Σταθερότητα (Global Financial Stability Report ), αναφέρεται  και η πρόταση του Ταμείου, για να αντιμετωπιστούν τα μη εξυπηρετούμενα  δάνεια στην Ευρώπη.

Συγκεκριμένα, προτείνει να ληφθούν περαιτέρω μέτρα για την αντιμετώπιση της κερδοφορίας των τραπεζών και των προκλήσεων όπως τα «κόκκινα» δάνεια. Για το Ταμείο οι τράπεζες είναι αυτές που έχουν την πρωταρχική ευθύνη για να εμφανίσουν κερδοφορία, αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα του επιχειρηματικού τους μοντέλου, μέσω της συγκέντρωσης, του εξορθολογισμού της λειτουργίας των υποκαταστημάτων και των επενδύσεων στην τεχνολογία για να ενισχύσουν τη μεσοπρόθεσμη αποτελεσματικότητα. Σημείο ενθάρρυνσης για το Ταμείο, είναι ότι οι εποπτικές Αρχές δίνουν συνεχώς μεγαλύτερη έμφαση στην εξέταση των επιχειρηματικών μοντέλων των τραπεζών.

Στην κάλυψη των αδύναμων σημείων των τραπεζικών συστημάτων που έχουν σημαντικά προβλήματα ποιότητας ενεργητικού, το ΔΝΤ, προτείνει έλεγχο της ποιότητας στο ενεργητικό των τραπεζών που δεν έχουν περάσει τα δύσκολα τεστ της ΕΚΤ.

Το μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής, που προτείνει το ΔΝΤ στις κυβερνήσεις:

1. Ενδυνάμωση ανάληψης ρίσκων, μέσω πολιτικών που ενισχύουν την παραγωγή, την αύξηση εταιρικών επενδύσεων και την αποφυγή αύξησης κινδύνων της δημοσιονομικής σταθερότητας.
2. Αντιμετώπιση ανισορροπιών σε εσωτερικό και εξωτερικό, ώστε να ενισχυθεί η ανθεκτικότητα στις αναδυόμενες οικονομίες

3. Ενεργή ανταπόκριση σε μακροχρόνια διαρθρωτικά ζητήματα του Τραπεζικού συστήματος της Ευρώπης ‘

Οι τεχνοκράτες του Ταμείου, προειδοποιούν ότι για να επιτευχθούν οι στόχοι της ανάπτυξης, χρειάζεται να δοθεί προσοχή στην αυξημένη μόχλευση (Leverage) και στην επιδείνωση της ποιότητας πιστώσεων.

Η μεγάλη απειλή της αβεβαιότητας

Παρά τα καλά, το ΔΝΤ, επισημαίνει ξανά και ξανά τον κίνδυνο που πηγάζει, από την αβεβαιότητα, για την παγκόσμια Οικονομία. Στην έκθεση αναφέρεται το παράδειγμα των ΗΠΑ, όπου εκφράζεται μέσω της ανησυχίας ως προς την επιτυχία ή μη της φορολογικής μεταρρύθμισης. Ακόμη, η στροφή προς τον προστατευτισμό στις ανεπτυγμένες οικονομίες θα μπορούσε ενδεχομένως να μειώσει την παγκόσμια ανάπτυξη και το εμπόριο, να εμποδίσει τις κεφαλαιακές ροές και να «ρίξει» το επενδυτικό κλίμα. Αν δεν λυθούν όλα τα προβλήματα, τότε ο συνδυασμός αδύναμων τραπεζών, έλλειψης πρόσβασης σε ιδιωτικά κεφάλαια και μεγάλου όγκου προβληματικών , εμποδίζει την ανάκαμψη και μπορεί να αναθερμάνει συστημικούς κινδύνους.