Oπως ήδη αναφέρθηκε, ήδη από το 1998 η Τράπεζα της Ελλάδος στην έκθεσή της είχε αφιερώσει ολόκληρο πολυσέλιδο πλαίσιο, όπου παρουσίαζε με μελανά στοιχεία το ασφαλιστικό πρόβλημα πριν από είκ0σι χρόνια και με εφιαλτικά τις δραματικές επιπτώσεις στις συντάξεις και την οικονομία, παραθέτοντας πρόσθετα τα ακόλουθα διεθνή συγκριτικά στοιχεία:
α) Το δικαίωμα για «πλήρη σύνταξη» θεμελιώνεται σχετικά εύκολα, στη χειρότερη περίπτωση μετά από 35 χρόνια υπηρεσία. Στη Γαλλία απαιτούνται 38 χρόνια υπηρεσίας, στη Γερμανία 40 και στην Ολλανδία 49 χρόνια υπηρεσίας. Εξαιρετικά ευνοϊκές είναι οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης γυναικών στη χώρα μας, ιδιαίτερα όσων έχουν ανήλικα παιδιά….
β) Η ύπαρξη του «εφάπαξ» για πάρα πολλές κατηγορίες ασφαλισμένων, το οποίο ουσιαστικά έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των συντάξεων.
γ) Το 40% των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ ανήκουν στα «βαρέα και ανθυγιεινά» επαγγέλματα, με αποτέλεσμα η ηλικία θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού δικαιώματος να μειώνεται κατά πέντε έτη.
δ) Το δικαίωμα για την «κατώτατη σύνταξη» θεμελιώνεται πολύ εύκολα (13,5 έτη, που πρόσφατα αυξήθηκαν σ3 15 έτη εργασίας) και το ποσό τη σύνταξης αυτής είναι πολύ υψηλό σε σχέση με τις εισφορές που καταβλήθηκαν. Το χαρακτηριστικό αυτό του συστήματος συντελεί μεταξύ άλλων και σε αύξηση της εισφοροδιαφυγής.
Η γενναιοδωρία του συστήματος αντανακλάται και στο ύψος των συσσωρευμένων απαιτήσεων των ασφαλισμένων από τα συνταξιοδοτικά ταμεία. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι υποχρεώσεις των ασφαλιστικών ταμείων στην Ελλάδα υπερβαίνουν το 150% του ΑΕΠ και είναι από τις υψηλότερες ανάμεσα στις χώρες – μέλη του ΟΟΣΑ…»
Και η τότε έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος κατέληγε, όπως και η ομιλία του σημερινού διοικητή κ. Γιάννη Στουρνάρα στο ασφαλιστικό συνέδριο που ήδη αναφέρθηκε:
«Από τα ανωτέρω είναι φανερό ότι μεσομακροπρόθεσμα είναι δύσκολο να διατηρηθεί η σημερινή κατάσταση και απαιτούνται άμεσες μεταρρυθμίσεις. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα είναι αναγκαστικά προς την κατεύθυνση της μείωσης των παροχών και της καθιέρωσης αυστηρότερων προϋποθέσεων για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Λόγω της φύσεως του προβλήματος και της χρονικής υστέρησης με την οποία αποδίδουν τα διάφορα μέτρα, όσο ενωρίτερα γίνουν οι μεταρρυθμίσεις αυτές τόσο πιο αποτελεσματικές και πιο ανώδυνες θα είναι». Παρά τις προειδοποιήσεις, συνεχίσθηκε η κακοδαιμονία, η οποία εξέθρεψε όλη αυτήν υπερβολή στην κοινωνική ασφάλιση και η οποία οφείλεται στην πελατειακή – ψηφοθηρική λογική των κομμάτων (όλων των κομμάτων και όχι μόνο των κομμάτων εξουσίας, όπως συνήθως λέμε!) και τις άλογες απαιτήσεις συνδικαλιστών κυρίως στο χώρο της δημόσιας διοίκησης και των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών, οι οποίοι όχι μόνον αντιδρούσαν σε κάθε σκέψη για έστω και ήπια μεταρρύθμιση, αλλά και ολοένα και με κάθε τρόπο εξασφάλιζαν και νέα προνόμια ή ευνοϊκές ρυθμίσεις. Μάλιστα, όταν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δειλά – είναι αλήθεια- προσπάθησε να προωθήσει μια μεταρρύθμιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος το 2008, ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισαν τότε ως «λαγό» τον τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Νίκο κ. Γκαργκάνα, ο οποίος ματαίως πρότεινε συνεχώς άμεση και γενναία μεταρρύθμιση στην κοινωνική ασφάλιση, όπως τώρα και ο κ. Στουρνάρας. Και θυμήθηκα το επίγραμμα του Έλληνα λυρικού ποιητή Σιμωνίδη του Κείου (556 π.Χ.-469) «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν», του οποίου παραθέτω ελαφρά παραλλαγμένη μετάφραση για την περίπτωση: «Κομμάτων προμαχούντες συνδικαλιστές χρυσοφόρων προνομιούχων συνταξιούχων ενίσχυσαν δύναμη».
