Το δικαστικo θρίλερ που εκτυλίσσεται γύρω από την πολύκροτη υπόθεση της πώλησης της περιοχής του ναυαγίου της Ζακύνθου στην εταιρεία Pimana του Κατάρ, δυσφημεί τη χώρα μας διεθνώς και αντανακλά τους λόγους που το ελληνικό κράτος, με την γραφειοκρατική και επιπόλαιη συμπεριφορά του, αντί να προσελκύει διώχνει τις ξένες επενδύσεις από τη χώρα μας. Το ίδιο το κράτος με την ανεγκέφαλη συμπεριφορά του αποτελεί το κυριότερο αναπτυξιακό αντικίνητρο της ελληνικής οικονομίας. Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι του δικαστικού θρίλερ από την αρχή. Πασίγνωστο είναι ότι η περιοχή του Ναυαγίου της Ζακύνθου θεωρείται μια από τις ωραιότερες περιοχές της χώρας και συγκαταλέγεται στα ομορφότερα τοπία της υφηλίου. Η περιοχή-φιλέτο του Ναυαγίου της Ζακύνθου, εντός της οποίας υπάρχει και η διάσημη παραλία του ναυαγίου, υπολογίζεται σε 15.000 στρέμματα. Ιδιοκτήτης αυτής της ονειρεμένης περιοχής των 15.000 στρεμμάτων εμφανίζεται κάποιος κύριος ονόματι Γεώργιος Χάρος, γόνος μιας από τις παλαιότερες οικογένειες της Ζακύνθου.
Το Μάρτιο του 2014, ο κύριος Χάρος, κάτοχος ενετικών τίτλων και όχι επίσημων συμβολαίων, πώλησε αυτή την τεράστια έκταση των 15.000 στρεμμάτων μόλις με μόλις 9.000.000 ευρώ. Η εταιρεία Pimana αγόρασε την έκταση αυτή για λογαριασμό του κρατικού ομίλου Al Rayak του Κατάρ. Αμέσως μετά την πώληση της περιοχής του ναυαγίου της Ζακύνθου στο Κατάρ, άρχισε να διαδραματίζεται μια δικαστική διαμάχη, που στην κυριολεξία έχει τσαλακώσει την εικόνα της Ελλάδας διεθνώς. Η τοπική Μητρόπολη της Ζακύνθου και η Μονή του Αγίου Γεωργίου των Κρημνών, εμφανίστηκαν διεκδικητές 3.000 εκ των 15.000 στρεμμάτων της περιοχής και κινήθηκαν δικαστικώς κατά της συμφωνίας μεταξύ του κυρίου Χάρου και των καταριανών. Με την πλευρά της Μητρόπολης Ζακύνθου και της Μονής του Αγίου Γεωργίου των Κρημνών, τάχτηκαν 22 ιδιώτες που επίσης διεκδικούν 1.000 στρέμματα της πωληθείσας περιοχής, ο δήμος Ζακύνθου, η περιφέρεια ιονίων νήσων και το ελληνικό δημόσιο. Η υπόθεση συζητήθηκε στην αίθουσα του δικαστηρίου και συντόμως αναμένεται η απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης, αν δηλαδή το Μάρτιο του 2014 η έκταση των 15.000 στρεμμάτων πωλήθηκε νομίμως στον εμίρη του Κατάρ.
Η εξέλιξη της συγκεκριμένης υπόθεσης και τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν και βέβαια εξακολουθούν να εκτυλίσσονται γύρω από τα εμπλεκόμενα συμφέροντα, αποτελούν μια αρνητικότατη διαφήμιση για τη χώρα μας σε παγκόσμιο επίπεδο. Δύο είναι τα ουσιώδη σημεία. Το πρώτο σημείο είναι ότι τα φυσικά και τα νομικά πρόσωπα, όπως ο πωλητής Γεώργιος Χάρος, οι συμβολαιογράφοι, οι εφορίες, κ.λπ., όφειλαν πριν προβούν στην έγκριση της συμφωνίας με την εταιρεία Pimana συμφερόντων του εμίρη του Κατάρ, να είχαν διερευνήσει όλες τις θολές πτυχές, που σχετίζονταν με τα ιδιωτικά, τα περιφερειακά και τα κρατικά συμφέροντα της περιοχής του Ναυαγίου της Ζακύνθου. Για παράδειγμα, στην πελώρια έκταση των 15.000 στρεμμάτων συμπεριλαμβάνονται κατοικίες, εκκλησίες, μνημεία, οδικά δίκτυα, κ.λπ. Αν οι δικαστικές αρχές αποφανθούν ότι η πώληση είναι νόμιμη, τότε τα σπίτια, οι αρχαιολογικοί χώροι, οι δρόμοι, οι εκκλησίες και το οποιοδήποτε υλικό κεφάλαιο που υπάρχει εντός της έκτασης των 15.000 στρεμμάτων, θα περάσουν ναι ή όχι στην κυριότητα του Κατάρ;
Τα άτομα και οι κρατικοί φορείς που συμμετείχαν στην διαδικασία της πώλησης και ιδίως προέβησαν στον έλεγχο της νομιμότητας των συμβολαίων, φαίνεται ότι ενήργησαν επιπόλαια μη αντιλαμβανόμενοι ότι η Ελλάδα θα διασυρότανε διεθνώς. Το δεύτερο αρνητικό σημείο της υπόθεσης σχετίζεται με την απειλή του εμίρη του Κατάρ, ότι, αν η δικαστική απόφαση δεν είναι θετική για τη χώρα του, τότε θα εκδιωχθούν οι 200 περίπου ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην οικονομία του Κατάρ. Σε μια περίοδο που η χώρα μας έχει απόλυτη ανάγκη τις ξένες επενδύσεις, έρχεται η θλιβερή υπόθεση της πώλησης του Ναυαγίου της Ζακύνθου, να αμαυρώσει την εικόνα της ελληνικής οικονομίας διεθνώς. Οι εμπλεκόμενοι στη συγκεκριμένη πώληση έπρεπε να ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί και να έλεγχαν με κάθε λεπτομέρεια όλες τις νομικές πτυχές αυτής της πολύ σημαντικής υπόθεσης. Έχουμε το ναυάγιο της δημοσιονομικής κατάρρευσης, βάλαμε στο κεφάλι μας και το Ναυάγιο της Ζακύνθου;
