Όσο οι “τέσσερεις” θα πασχίζουν τώρα να τραβήξουν την προσοχή της κοινής γνώμης, όσο θα παίζουν με τα μήντια, όσο θα χτίζουν τα δίκτυα υποστήριξής τους, θα τους συνιστούσαμε να θυμούνται τα λόγια του Κώστα Καραμανλή (του Αχιλλέα, του βουλευτή Σερρών, του Προέδρου του Ιδρύματος Καραμανλή…) όταν ξεκαθάριζε ότι ο ίδιος δεν θα ήταν, υποψήφιος. Επεσήμανε “τον κίνδυνο να χάσει η παράταξη την σοβαρότητά της” ταυτόχρονα με την αίσθηση οτι υπήρχε – ήδη, πριν το κάζο Γεωργιάδη – “απογοήτευση της κοινωνίας με την μέχρι τώρα διαδικασία”.
Τα δυο αυτά, που σαν αποτέλεσμα έχουν την αίσθηση ότι η ευρύτερη κοινωνία παρακολουθεί αρκετά μαγκωμένη το κλίμα δυσάρεστης παιδικής εκδρομής, την ατμόσφαιρα προσχηματικότητας των “θέσεων” και των “αρχών” των υποψηφίων και συνάμα ευκολίας με την οποία γίνεται η χρήση της έννοιας “ιδεολογία” (εκεί κάπου είναι που χάνεται η υπόθεση της σοβαρότητας, που κανονικά θα την επέβαλε η κρίση…), έρχονται να προστεθούν σε ένα τρίτο. Το ανέβασε κάποια στιγμή στο προσκήνιο ο Νικήτας Κακλαμάνης ύστερα προτίμησε να το αποσύρει: είχε αναφερθεί σε επιχειρηματικούς/οικονομικούς κύκλους που κινούσαν τα νήματα (προσφερόμενος μάλιστα να πει ονόματα…). Από δίπλα ήταν/είναι και η αίσθηση ότι ο μηντιακός μας χώρος έχει στήσει τον παραδοσιακό χορό όχι τόσο γύρω απο τις περσόνες των υποψηφίων, όσο γύρω απο τα κυκλώματα επηρεασμού της ενδεχόμενης επόμενης μέρας – γιατί από κανέναν δεν ξεφεύγει (το ελπίζουμε, τουλάχιστον) το πόσο ευαίσθητη είναι η σημερινή συνολική ισορροπία.
Σε ευρύτερη διατύπωση: αύριο κιόλας, με τις προγραμματικές δηλώσεις και την ψηφοφορία για την εμπιστοσύνη στην Κυβέρνηση, θα στηθεί το σκηνικό του μεθαυριανού ορυμαγδού ψηφοφοριών για τα πρώτα προαπαιτούμενα, ύστερα για τα δεύτερα, αμέσως έπειτα για τα ακόμη πιο δύσκολα του Μνημονίου-3. Το μείγμα τακτικισμού, τοποθετήσεων και… προεκλογικής προετοιμασίας (ναι!…) με το οποίο οι “τέσσερεις” και οι επιρροές τους θα τοποθετηθούν δεν παίζει μόνον την διαδοχή Σαμαρά στην ΝΔ. Παίζει και το μέλλον ενός απο τους δυο εναπομένοντες μεγάλους πολιτικούς χώρους (καλά: δυόμιση! υπάρχει και του ΠΑΣΟΚ κάπου) της χώρας.
Το πώς, λοιπόν, θα αρχίσει να τοποθετείται η ΝΔ με τις 75 έδρες της όταν θα αρχίσει να ψηφίζεται Ασφαλιστικό, ολοκλήρωση της φορολογικής μεταρρύθμισης, μεταχείριση των αγροτών, διαδικασίες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αυτό είναι που θα “χρωματίσει” αποφασιστικά το τι θα αποτελέσει – αληθινά! – αυτός ο χώρος τα χρόνια που έρχονται. Θα “πει” κάτι; Θα ταυτισθεί με μια πρόταση πολιτικής; Θα μιλήσει στον κόσμο; Ή, σαν κλειστο/κοτζαμπάσικο κόμμα νοματαίων θα περιμείνει – “θεωρία του ώριμου φρούτου” – να πέσουν οι “απέναντι” προκειμένου να επανέλθει στα πράγματα;
