«Αποκαραμανλοποίηση» της ΝΔ

Σε δύσκολη θέση βρέθηκε ο Άδωνις Γεωργιάδης, όταν ο Αιμίλιος Λιάτσος, του υπενθύμισε την παλιότερη σκληρή κριτική του, ως στελέχους του ΛΑΟΣ, στη ΝΔ, αλλά και το γεγονός ότι και τώρα, με την ιδιότητα του αντιπροέδρου του κόμματος, αναπαρήγαγε από τον προσωπικό, ηλεκτρονικό του λογαριασμό, δημοσιεύματα με υποτιμητικό έως υβριστικό περιεχόμενο για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή.

 Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ έδωσε, βέβαια, τις δικές του εξηγήσεις, ενώ επικαλέστηκε, ως ένδειξη παραταξιακής, αλλά και «καραμανλικής» νομιμοφροσύνης, την παρουσία του, σε εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου, για τις «ασύμμετρες πυρκαγιές» του 2007, στην οποία παραβρέθηκε και ο πρώην Πρωθυπουργός. Παρέλειψε, όμως, να συμπληρώσει, πως η «επίσημη» ΝΔ «έλαμψε» δια της απουσίας της, όπως και στην, ακόμη πιο σημαντική- τουλάχιστον σημειολογικά- εκδήλωση- για την αγγλόφωνη έκδοση του βιβλίου, που αφορούσε την πορεία προς το Μνημόνιο. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο εκδόσεων είναι ότι αναφέρονται σε πτυχές της διακυβέρνησης, της περιόδου 2004-09, που είτε δικαιώνουν κρίσιμες επιλογές, είτε ενισχύουν την επιχειρηματολογία, περί οργανωμένου σχεδίου αποσταθεροποίησης της τότε κυβέρνησης. Τούτο εξηγεί την παρουσία του πρώην Πρωθυπουργού-όπως και στελεχών της «καραμανλικής» πτέρυγας-στις δύο εκδηλώσεις, την ίδια στιγμή, όμως, καταγράφεται η «αποχή» της ηγεσίας ή, ευρύτερα, της «επίσημης» ΝΔ, από κάθε κίνηση υπεράσπισης, των πεπραγμένων εκείνων της περιόδου. Ακόμη και όταν, σε σχέση με τα δημοσιονομικά στοιχεία του 2009, η διαμάχη ήρθε στο κέντρο της πολιτικής σκηνής, με αφορμή και τη σχετική δικαστική έρευνα, ή και όταν ο κ. Σημίτης αμφισβήτησε το κατά πόσο η προσφυγή στο Μηχανισμό Εποπτείας και τα μνημόνια, συνιστούσε μονόδρομο, η στάση της «επίσημης ΝΔ», πρόδιδε, το λιγότερο, αμηχανία, σε κάθε δε περίπτωση, απροθυμία αναφοράς, πολύ δε περισσότερο υπεράσπισης των επιλογών της επίμαχης περιόδου. Το ίδιο συμβαίνει με τις, τουλάχιστον ασυνήθιστες, επιθέσεις εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας, με αναφορές που αγγίζουν την κυβερνητική του θητεία, στην ίδια περίοδο, παρ’ ότι, όπως  αλλά και προκύπτει από τα σχετικά στοιχεία, ειδικά τα όσα αφορούν τον αριθμό των προσληφθέντων, στο Δημόσιο, δεν είναι μόνο ανακριβείς, αλλά αγγίζουν τα όρια της τερατολογίας. Το επιχείρημα περί παρελθοντολογίας, μάλλον δεν πείθει, οπότε μάλλον αμιγώς πολιτικοί είναι οι λόγοι. Να θυμίσουμε, ενδεικτικά, την-καταγεγραμμένη- ριζικά διαφορετική προσέγγιση, της «καραμανλικής» πτέρυγας, στο θέμα της διαπλοκής.