Αν παρακολουθήσουμε το δημόσιο διάλογο, το τελευταίο διάστημα, θα μείνουμε με την εντύπωση πως όλη η παθογένεια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος-της Ευρωζώνης, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης-οφείλεται και συμπυκνώνεται σε ένα και μόνο πρόσωπο.
Όπως, θα καταλάβετε, ο λόγος είναι για τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, που εμφανίζεται ως ο σύγχρονος «Ρασπούτιν» της ευρωπαϊκής, αν όχι και διεθνούς σκηνής. Θέλουμε εξ αρχής να διευκρινίσουμε ότι συμμεριζόμαστε απολύτως την εκτίμηση, ότι η παρουσία του κ. Σόιμπλε, σε αυτή τη νευραλγική, ειδικά για την Ευρωζώνη, θέση, με τη συγκεκριμένη ιδεολογική αντίληψη, την πιο σκληρή εκδοχή του γερμανικού ιμπέριουμ, αλλά και την εμμονική ιδιοσυγκρασία του, έχει συμβάλει καταλυτικά, στη σημερινή καταθλιπτική πραγματικότητα της Ευρώπης, που εκκολάπτει τα, εντεινόμενα, διαλυτικά φαινόμενα. Αλλά, για να μην τρελαθούμε εντελώς: Αυτή η Ευρώπη, με τη στρεβλή αρχιτεκτονική και αυτό το Ευρώ, με τη «δομική αστοχία» που όλοι αναγνωρίζουν διαμορφώθηκε στη δεκαετία του `90, σε εποχή που ο κ. Σόιμπλε αγωνιζόταν να καθιερωθεί στην εσωτερική πολιτική σκηνή της Γερμανίας και ουδεμία συμμετοχή είχε, στα ευρωπαϊκά δρώμενα. Να θυμίσουμε, επιπρόσθετα, ότι αυτός ο «ζουρλομανδύας» φτιάχτηκε από κοινού και σε αγαστή συνεργασία, από τις δύο μεγάλες πολιτικές οικογένειες, Συντηρητικούς και Σοσιαλδημοκράτες, χωρίς διαφοροποιήσεις, άσχετα αν κάποιοι σήμερα εμφανίζονται ως Επιμηθείς.
Αλλά και σε ό,τι αφορά τη συγκυρία που διανύουμε, να θυμίσουμε ότι ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, αν μη τι άλλο, έχει πολιτική προϊσταμένη που έχει αποδείξει πως, όταν το κρίνει αναγκαίο, παρακάμπτει τον υφιστάμενο της ή του επιβάλει την άποψη της. Αλλά και οι Σοσιαλδημοκράτες-στη Γερμανία, όπως και στην Ευρώπη-ούτε στην αντιμετώπιση της γενικότερης οικονομικής κρίσης, ούτε, ειδικότερα, στο ελληνικό πρόγραμμα, υπήρξαν ουσιώδεις διαφοροποιήσεις. Ακριβέστερα, στον πυρήνα των σχετικών προγραμμάτων, υπήρξε «σύμπτωση βουλήσεων», των δύο μεγάλων πολιτικών οικογενειών, με κάποιες, φραστικές περισσότερο, διαφοροποιήσεις. Ακόμη και τώρα, που στο Σοσιαλδημοκρατικό στρατόπεδο, σημειώνονται ενδιαφέρουσες διεργασίες, για μια ουσιαστική στροφή, δεν αμφισβητούνται οι βασικές επιλογές. Να θυμίσουμε, ως προς τα καθ` ημάς, ότι στην προηγούμενη συνεδρίαση του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ, το σύνολο των δανειστών-εταίρων μας, με μια «χλωμή» διαφοροποίηση του Γάλλου υπουργού Οικονομικών, εμφανίστηκε en bloc απέναντι στη χώρα μας, ζητώντας «τελεσιγραφικά» την ικανοποίηση των αξιώσεων του ΔΝΤ, χωρίς καν το αντιστάθμισμα των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος…
