Δε μας εκπλήσσει που, στη μακροσκελή, έως φλύαρη, τελευταία συνέντευξή του, ο κ. Σημίτης αποφεύγει και πάλι, την παραμικρή αυτοκριτική για τα δικά του πεπραγμένα, ωσάν να μην κυβέρνησε ποτέ.
Προφανώς, η κάτι παραπάνω από φιλική, διάθεση του συνομιλητή του, δεν άφησε περιθώρια να ερωτηθεί ο πρώην Πρωθυπουργός, έστω για όσα του καταλογίζει, σε προσωπικό, σχεδόν, επίπεδο, ο νυν αρμόδιος Επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί, για το ότι επί της διακυβερνήσεως του, εισήλθε η χώρα στην ΟΝΕ… ξυπόλητη στ’ αγκάθια, με υψηλά ελλείμματα και χρέη. Ανεξάρτητα απ’ αυτό, όμως, η προσέγγιση του κ. Σημίτη στην κρίσιμη περίοδο 2009-10, που μας οδήγησε στο, συνεχιζόμενο, Εφιάλτη, είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμη. Πέρα από το στοιχείο της «προσωπικής βεντέτας», που εξηγεί και την τραχύτητα του λόγου, η θέση του πρώην πρωθυπουργού, με τη δεδομένη φιλοευρωπαϊκή αλλά και φιλογερμανική στάση, παρουσιάζει ενδιαφέρον, διότι αποδομεί το κυρίαρχο στοιχείο του αφηγήματος του διαδόχου του, περί του ότι… το Καστελόριζο ήταν μονόδρομος. Ο κ. Σημίτης, καταρρίπτει χωρίς περιστροφές αυτό το επιχείρημα, υποστηρίζοντας πως, αν μη τι άλλο, ήταν απολύτως δυνατό να αποφευχθούν τα πολύ σκληρά μέτρα, που συνόδευσαν εκείνη τη συμφωνία. Εμμέσως πλην σαφώς, ο πρώην πρωθυπουργός -έχοντας και άριστη γνώση του ευρωπαϊκού παρασκηνιακού πλαισίου- υπαινίσσεται πως η τότε κυβέρνηση -του Γιώργου Παπανδρέου- είχε σημαντικά περιθώρια άσκησης μιας άλλης πολιτικής, αλλά και διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους εταίρους. Επιμένει, μάλιστα, ο κ. Σημίτης, σ’ αυτή τη θέση, παρ’ ότι συμμερίζεται τις παραδοχές περί «δημοσιονομικού εκτροχιασμού», κατά την προηγηθείσα περίοδο 2004-09 και δέχεται ως αυθεντικό το ύψος του ελλείμματος, για το 2009, στο 15,4%. Ακόμη κι έτσι, όμως, ήταν δυνατό να αποφευχθούν τα μνημόνια και η επιτροπεία ή, έστω, να μην έχουμε χειρότερη μεταχείριση από άλλα κράτη-μέλη που βρέθηκαν στην ίδια θέση με μας. Το παράδοξο εν προκειμένω είναι πως δεν ακούσαμε κάποιο πειστικό αντίλογο, με τις συνήθεις επιθετικές, σχοινοτενείς ανακοινώσεις, από το περιβάλλον του ΓΑΠ.
Μετά ταύτα, νομίζουμε πως καθίσταται ακόμη πιο επίκαιρη η συζήτηση -και εξέταση- των συνθηκών υπό τις οποίες οδηγηθήκαμε στο… Καστελλόριζο. Η αγγλόφωνη, μάλιστα, έκδοση του βιβλίου των καθηγητών Παντελή Σκλιά και Σπύρου Ρουπανά, με χρήσιμα και εν πολλοίς ανέκδοτα στοιχεία, αλλά και επίσημα έγγραφα, για την επίμαχη περίοδο, που θα παρουσιαστεί αυτή την εβδομάδα, έρχεται την πιο κατάλληλη στιγμή….
