Να ζητήσουν συγγνώμη;

Μήπως, άραγε, θα έπρεπε οι Αμερικανοί πολίτες να ζητήσουν και συγγνώμη, γιατί επέλεξαν τον κ. Τραμπ, ως τον 45ο πρόεδρό τους; Το ερώτημα απευθύνεται και προς το εγχώριο μιντιακό σύστημα που, ενθαρρυμένο από τις τελευταίες εξελίξεις, μας θυμίζει, τούτες τις μέρες, τις χειρότερες στιγμές του, όπως εκείνη την «αλησμόνητη» εβδομάδα, του δημοψηφίσματος, του Ιουλίου 2015. Προφανώς και ουδείς αμφισβητεί το δικαίωμα της κριτικής, ή της αμφιβολίας, ακόμη και της «δίκης προθέσεων». Αλλά αυτό που συμβαίνει τα τελευταία 24ωρα, με την επίσημη ανάληψη των προεδρικών καθηκόντων, από τον κ. Τραμπ, φτάνει στα όρια της παράκρουσης. Μας θυμίζει, ο τρόπος αντιμετώπισης του νέου προέδρου, μεθόδους «μεταμοντέρνων πραξικοπημάτων», με απευθείας τηλεοπτική κάλυψη, αν όχι και «σκηνοθεσία», θυμίζοντας μας, μεταξύ άλλων, το πώς ενορχηστρώθηκε το, βραχύβιο, πραξικόπημα εναντίον του αείμνηστου προέδρου Τσάβες, στη Βενεζουέλα, πριν μερικά χρόνια, που είχε αποκαλύψει στα καθ’ ημάς, ο σημερινός ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου. Έχουμε και εδώ μια προσπάθεια ενορχήστρωσης και χειραγώγησης, που ξεπερνά τα συνήθη όρια μιας επιλεκτικής ενημέρωσης ή και ευθείας παραπληροφόρησης, φτάνοντας στην κατά το δοκούν κατασκευή. Αναφέρουμε ενδεικτικά, την προσπάθεια «εξαφάνισης» της λαϊκής παρουσίας, στην τελετή ορκωμοσίας, έτσι ώστε να προβληθούν ως μοναδικό «παράδοξο», οι εναντίον της νέας ηγεσίας του Λευκού Οίκου διαδηλώσεις, όχι μόνο εντός, αλλά εκτός της αμερικανικής επικράτειας. Ξεπερνά τα όρια της παραπληροφόρησης και η προσπάθεια -και εγχώριων- μέσων ενημέρωσης, να εμφανίσουν ως διχαστικό τον εναρκτήριο λόγο του νέου προέδρου, όταν, όλοι όσοι τον παρακολούθησαν, διαπίστωσαν το εντελώς αντίθετο, τόσο με την πρόσκληση προς όλους τους Αμερικανούς πολίτες, ανεξαρτήτως κομματικής προτίμησης, αλλά και φυλετικής καταγωγής, όσο και με το εγκώμιο προς τον απερχόμενο πρόεδρο. Αποσιωπήθηκε, ακόμη, η τιμητική του αναφορά προς το ζεύγος Κλίντον, στη δεξίωση που ακολούθησε, ώστε να συντηρηθεί η πλαστή εικόνα ενός προέδρου, που επιμένει στη συγκρουσιακή λογική της προεκλογικής περιόδου.

Προφανώς, όλα τούτα δεν εντάσσονται σε κάποιο σχέδιο ανατροπής του προέδρου, πριν καν την επίσημη εγκατάσταση του στο Λευκό Οίκο. Κάτι, τέτοιο, άλλωστε, θα ήταν ανέφικτο και εκτός κάθε λογικής. Όμως, είναι κάτι παραπάνω από προφανές, ότι επιχειρείται, προκαταβολικά, η υπονόμευση της προεδρικής του θητείας, ακόμη δε περισσότερο, η ακύρωση της πολιτικής του και αυτό θα έπρεπε να προβληματίζει, όσους μιλούν στο όνομα της Δημοκρατίας.