Από τα μέσα του 2011 και παρά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2011- 2015 και την πρώτη λεηλασία των ελληνικών νοικοκυριών από τις φορολογικές παρεμβάσεις (αύξηση ΦΠΑ, φόρου καυσίμων, ποτών, καπνού κλπ) καθώς και από τις επιδρομές στο εισόδημα (περικοπές μισθών και συντάξεων, περικοπή του 13ου και 14ου μισθού κλπ) ποσού 5,8 δις ευρώ το 2010 και συνολικού ποσού 17 περίπου δις ευρώ το 2011, οι οικονομικές εξελίξεις στη χώρα μας επιδεινώθηκαν σημαντικά, με αύξηση, αντί μείωσης, του ελλείμματος και του χρέους.
Αποτέλεσμα της επιδείνωσης αυτής ήταν η απόφαση στη Σύνοδο Κορυφής στις 26 Οκτωβρίου 2011 για περαιτέρω βοήθεια προς την Ελλάδα, δηλαδή για ένα νέο πρόγραμμα με αύξηση της βοήθειας των 109 δις ευρώ του Ιουλίου σε 130 δις ευρώ, το οποίο μαζί με το υπόλοιπο του πρώτου προγράμματος έφτανε στο ιλιγγιώδες ποσό των 167 δις ευρώ!!! Το πρόγραμμα όμως αυτό που περιελάμβανε την εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων που διακρατούσε ο ιδιωτικός τομέας με νέα ομόλογα, με παράλληλη περικοπή της ονομαστικής αξίας κατά 50%. Πρόκειται, δηλαδή, για το γνωστό «κούρεμα» ή PSI, που αποτελεί την αγριότερη παρέμβαση σε οικονομία και την εφιαλτικότερη λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας, των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων.
Αλλά, η απογοήτευση και η αγανάκτηση αυτή διατρανώνεται και από τη μελαγχολική διαπίστωση ότι πήγε στράφι και η τεράστια αυτή θυσία του ελληνικού λαού, όπως και όλες στη συνέχεια και οι σημερινή. Το πρώτο δίμηνο του 2012 ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις για το πρόγραμμα αυτό, για το «κούρεμα», δηλαδή. Όπως προκύπτει από την έκδοση της Τράπεζας της Ελλάδος «Το Χρονικό της Κρίσης: 2010-2013», το συνολικό καθαρό όφελος (μείωση του χρέους) των 137,9 δις ευρώ που προέκυψε από το «κούρεμα» μετριάστηκε σημαντικά λόγω: α) της ανάγκης για ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών με έκδοση νέου χρέους ύψους 41 δις ευρώ εντός του 2012, β) του δανεισμού ύψους 11,3 δις. ευρώ για την επαναγορά χρέους το Δεκέμβριο, γ) του γεγονότος ότι η μείωση της αξίας των ομολόγων που διακρατούσαν τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία ή άλλοι φορείς, ύψους 16,2 δις ευρώ, δεν οδήγησε σε μείωση του χρέους, επειδή επρόκειτο για ενδοκυβερνητικό χρέος, δ) του δανεισμού 4,5 δις ευρώ για την παροχή ομολόγων του ΕΦΣΕ στα ασφαλιστικά ταμεία ως αντισταθμικού οφέλους έναντι της μείωσης των απαιτήσεων που υπέστησαν, ε) της ανάγκης δανεισμού 11,9 δις ευρώ για την κάλυψη του ελλείμματος του 2012 και στ) λοιπών υποχρεώσεων του Δημοσίου (π.χ. πληρωμές στον ΕΜΣ, πληρωμές παλαιών οφειλών κλπ) συνολικού ύψους 1,9 δις ευρώ.
Το καθαρό αποτέλεσμα όλων αυτών των συναλλαγών ήταν η μείωση του χρέους εντός του 2012 μόνο κατά 51,2 δις ευρώ. Πράγματι, το χρέος που το 2011 είχε διαμορφωθεί σε 355,1 δις ευρώ το 2011 (από 329,4 δις ευρώ το 2010!!!), το 2012 συρρικνώθηκε στα 303,9 δις ευρώ, δηλαδή μειώθηκε κατά 51,2 δις ευρώ, αλλά την επόμενη χρονιά (2013) αυξήθηκε κατά 16 περίπου δις ευρώ, δηλαδή στα 319,2 δις ευρώ, δηλαδή στα ίδια επίπεδα που προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί και το 2017, παρά τη σημαντική συρρίκνωση των δαπανών εξυπηρέτησης του χρέους σε όλη αυτή την περίοδο.
Συμπέρασμα: Από τα 167 δις. ευρώ του «κουρέματος» μόνο 35 δις ευρώ πήγαν σε μείωση του χρέους. Δηλαδή, δεν θα γινόταν καθόλου «κούρεμα» αν είχε επιτευχθεί ο στόχος για έσοδα 50 δις ευρώ από αποκρατικοποιήσεις έως το 2015…
