Συνεχίζεται το «δόγμα» Τσοβόλα: «Παροχές από άδεια δημόσια ταμεία, διότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά μια σοσιαλιστική κυβέρνηση»!

Ειπαμε, δεν μας σώζουν ούτε εκατό Μνημόνια, διότι τα παθήματα δεν γίνονται ποτέ μαθήματα, ενώ κάθε νέα κυβέρνηση συνεχίζει το… «πρόγραμμα» όλων των προηγούμενων είτε καλπάζουν τα δημόσια ελλείμματα είτε εκτινάσσεται σε δυσθεώρητα ύψη το δημόσιο χρέος, είτε οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις «πάνε σύννεφο», είτε η υπερφορορολόγηση «τσακίζει κόκκαλα».

Διαβάσαμε, λοιπόν, ότι το υπουργείο Εργασίας ενέκρινε αύξηση των αμοιβών των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες ως εξής: Στους εργαζομένους σε καθεστώς βαρδιών χορηγείται από 1/6/2017 μηνιαίως ποσό ίσο με το 0,04 του βασικού τους μισθού. Για το δε υπόλοιπο προσωπικό χορηγείται από 1/6/2017 μηνιαίως ποσό ίσο με το 0,02 του βασικού τους μισθού», το οποίο, όπως διαβάσαμε, πραγματικά σημαίνει αύξηση 2% έως 4%. Επίσης, στη νέα επιχειρησιακή σύμβαση υπάρχει επιπλέον και ρήτρα για επιπλέον αυξήσεις αποδοχών ανάλογα με τα έσοδα από το εισιτήρια.

«Και, καλά», θα ρωτήσει κανείς, «δεν χαίρεστε που εργαζόμενοι θα δουν να αυξάνονται οι μισθοί τους σε μια περίοδο εφιαλτικής μείωση των αποδοχών;». Βεβαίως, βεβαίως, είναι η απάντηση, αλλά υπό δύο προϋποθέσεις: Να μην γίνονται παροχές από πλασματικά «υπερέσοδα» του κρατικού προϋπολογισμού, όπως έκανε ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας ανακοινώνοντας το γνωστό «κοινωνικό πακέτο», και να μην αποφασίζονται αυξήσεις μισθών από ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις, διότι τις πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Εκτός αν και οι παροχές από άδεια ταμεία εντάσσονται στο σοσιαλιστικό «δόγμα» που ανέπτυξε πριν από… 28 χρόνια ο κ. Δημήτρης Τσοβόλας. Συγκεκριμένα, στις 29 Μαΐου του 1988 ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Δημήτρης Τσοβόλας είχε προσκληθεί από τους συνάδελφους κ. κ. Γιάννη Μαρίνο και Παντελή Καψή για συζήτηση στο ραδιοφωνικό σταθμό TOP FM. Σε αυτή τη μαραθώνια συνέντευξη ο τότε διαχειριστής εθνικών, δανειακών και κοινοτικών πόρων είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής εξωφρενικά: «Η κυβέρνηση αύξησε τα ελλείμματα για λόγους κοινωνικής πολιτικής…» και «δίδονται παροχές από άδεια δημόσια ταμεία, αλλά δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά μια σοσιαλιστική κυβέρνηση, δεν κινδυνεύει εν πάση περιπτώσει η οικονομία…»!

Κι έτσι, σιγά-σιγά φτάσαμε στα Μνημόνια. Διότι και σε αυτήν την περίπτωση κακοποιήθηκε άγρια ο βασικός οικονομικός νόμος ότι «δεν υπάρχει δωρεάν πιάτο στην οικονομία, αφού κάποιος το πληρώνει». Διότι, οι αστικές συγκοινωνίες ήδη από το έτος ίδρυσής τους, το 1977, έως σήμερα, επιχορηγούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τους φορολογούμενους ή αναλαμβάνονται χρέη τους ή δάνεια που πηγαίνουν σε αύξηση του δημόσιου χρέους. Από τα τελευταία επίσημα στοιχεία προκύπτει ότι οι επιδοτήσεις που έλαβαν οι συγκοινωνιακοί φορείς και βάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό τα τελευταία χρόνια έχουν ως εξής: Το 2013: 182 εκατ. ευρώ, το 2014: 100 εκατ. ευρώ, το 2015: 108 εκατ. ευρώ και το 2016: 86 εκατ. ευρώ (πρόβλεψη). Επίσης, σημειώνεται ότι οι συσσωρευμένες απλήρωτες υποχρεώσεις προς τρίτους των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας στο τέλος του 2015 ανέρχονταν σε 190 εκατ. ευρώ (σε ΔΕΠΑ για προμήθειες πετρελαίου και ανταλλακτικών 58 εκατ. ευρώ, σε Ασφαλιστικά Ταμεία 9 εκατ. ευρώ, στη ΔΕΗ σε 18,3 εκατ. ευρώ). Δηλαδή, όλες αυτές οι συσσωρευμένες υποχρεώσεις δημιουργήθηκαν σε περιόδους που χαρακτηρίζονταν ως «κερδοφόρες»!